Netgedichten

netgedicht (nr. 27.784):

Dansende Grootmoeders

Vandaag mag ieder voorgaan
om daar de dood te vinden
die mij werd toebedacht.

In het witte land van wolven
beschermd door louter liefde
draag ik de talisman,
die mij slechts toebehoort,
en ben zo vrij te komen
naar wie dit teken gaf.

Het zwaard achter de boom
tweesnijdend als het is
hoef ik niet mee te dragen
het baant zijn eigen weg.

Het hout is niet ver weg
daar wachten zeven wachters
om moeder op te halen,
de draagster van het woud.

De dansers rond het vuur
zij hoorden oude woorden
die hen de kern doorboorden
ze wisten wie zij was.

De moeder van het woud
omringt door zeven dochters
met rechte sterke stammen
het beste timmerhout