Alle inzendingen over haarden ontmaskeren

dan namelijk herkent u de besmettingscombine meld u terstond aan voor quarantaine laat de combine gekwalificeerd als haard door te bevoegen instanties oppakken en betraliën ook bij afzonderlijk vaststellen van aanwezigheid van een dezer voornoemde suspensiënten bij schijnbaar anders ingerichte combines is koppeling aan het waarschuwingsbeeld…

ze gilde van angst terwijl hij heel zachtjes de lagen verwijderde één voor één met veel beleid draaide zij in de rondte terwijl d'r tranen rolden ontdeed hij haar van wat ooit was, zo stond ze nakend te bloeden ©LadyLove…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

na lang aarzelen veel getreuzel slinkse omwegen die onderschept werden gaf jij mij ietwat weifelend en niet direct vol vertrouwen jouw masker aan pardoes smeet ik het op de grond laat nu je ware aard maar zien…

Ik schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf…

Kleine beeldjes van heer Bommel en Tom Poes vinden steeds meer tehuis in verzameloorden spijtig genoeg kunnen sommige liefhebbers van deze helden het eigen geweten doven gaan op het dievenpad de verlangde kunstwerkjes zijn al spoedig buit daad en belevenis van beide vrienden komen weleens door duister doen in boeken die winkels ingaan…

De maskers die we dragen zijn als bunkers waarin we achterdochtig wonen. Maskers zijn vermomde angsten die we medemensen tonen zodat we ons ware gezicht niet te hoeven laten zien. Maskers figureren in het spel dat ons ego met ons speelt. Het toneel waarop mensen vaardig spelen toont ons het valse rollenspel waarmee we ons gedrag maskeren…

Voor mijn vader De voren diep geploegd Het willig sterke paard Achter hem mijn vader Zich zichtbaar in het zweet gezwoegd Zich troostend met de gedachte van hem Samen met zijn gezin om de haard Opgedragen aan landbouwer Jan Weggemans, 1962.…

laat mij verlangen naar verlangen laat mij verdwalen, naar vlees en vreten zoeken dolen, zodat ik weer moet horen, zien, ruiken vooral laat mij binnen, met mijn modderpoten, zwarte nagels, ongevraagd en ongeschoren…

Als een goochelaarstruc, in eeuwige afwachting van haar ontmaskering. Als een mysterie om geleefd te worden.…

ontmasker de nacht zie zijn ware gezicht stoot de onheilsgodin van haar voetstuk ontmantel het duister van diep en donker verdriet ontneem de zon haar zwarte kleur tussen de bomen lost de mist op de ontreddering voor even voorbij…

Zijn ontmaskering is een feit. Ongelukkig en in een klap jaren ouder te zijn geworden, draait hij zich om, en verdwijnt achter de voordeur.…

de stem van Hellas zal voor altijd zwijgen fascisten kregen dát niet voor elkaar M.T. stond, met zijn vrienden, altijd klaar het lukte schoften niet hem klein te krijgen voor ploerten is het moorden iets als feesten - ontmasker steeds door haat verziekte geesten! Jan woordenaar Bontje, 5 september 2021…

Als ik op een dag van iemand ga houden, Vergeet mij de liefde niet ontmaskeren, Ik wil niet zoveel keren Bedrogen zijn. Als ik op een avond eenzaam blijk, Vergeet mij niet te vergeten, En zelfs hoe ik geheten Ben. Als ik op een nacht verdwijn, Vergeet mij niet te vergeven, En denk aan mij slechts zo even Voor de zonneschijn.…

Critici die zichzelf kennen, ontmaskeren criticasters. Teksten blijven ze schrijven. Meningen blijven ze delen. Oordelen slikken ze in. Dichters ziften hun gedichten, liever zelf.…

ronkend in haar bed ik werd wakker door gefluister in mijn linker of rechter oor en alhoewel ik zelden luister drong het zachtjes tot mij door deed mijn ogen open zagen wazig haar gezicht het leek zo anders zo verlopen in het zondagmorgenlicht beter niet meer kijken in de kleren in sneltreinvaart want wat telkens weer zal blijken eigen haard…

De morgenstond wordt geëvenaard, Eigen haard is goud waard.…

weglaten van poespas sleetse rituelen ontmasker wat zich verschuilt oh jee wie raakt mij aan eenvoud en stilstaan leef voort mag ik even tussentijds komen leven!…

Ons volk liekt brokkelig, Stroef en kold Net as zien haarde kloeten, Moar 't beste is noar binnen vold De haarde kaant zit boetn.…

Ik kijk je volop in de ogen die als schaapjes over drijven alsof ze onbeperkt kunnen blijven zolang het blauw maar onbewogen Ik verzoek je, zeg me wat er is Verveelde zuchten; langs me heen verkilde flitsen, verwerpen alleen jij ziet het fout; jij hebt het mis Onderdruk zuigt damp uit kring stormen dreigt in koude vlagen tot opheldering…

Is het de koorts, de schok van de ontmaskering of de herinnering aan hem die van zijn voetstuk viel maar die je in dit oorlogsogenblik van zo dicht benadert is het je staat om tot een daad te komen nu je de kracht voelt van de man die je geworden bent is het je spanning die je in mijn lijf herkent, gemis of heimwee, verkrachting…

Aan moeten komt nooit een einde. Aan de druk die van buiten komt. Zelden is wat we doen ook echt gedaan. Aan het moeten komt helaas geen einde. Aan de zelfdruk die van binnen komt. De verborgen dictator van ons bestaan.…

Stel je eens levendig voor, dat je je ego verliest, en nooit meer terug kan vinden. Je zou dan werken als een organel, in een weefselcel. Je zou stromen als bloed, dat lichamen liefde geeft. Je zou dan zelf een lichaam zijn, dat verbonden is met al wat leeft. Je zou dan weer blij worden als een kind. Stel je eens levendig voor, dat je…

Hartstochtelijk woord brandt als een vlammende haard op een schapenvacht.…

In de open haard verbrandt de geschreven brief zonder postzegel.…

'k Heb hier geen dooiweer aan de haard, En geen brand te halen. Blaast gij storm, door 't vliegend zwerk? Muur en dak kan 't lijden. Giet gij vocht in stromen neer? 't Valt mijn glas bezijden. Krimpt de dag? te minder nood, Om bij licht te gapen. Rekt de nacht? het komt hem wel, Die gepaard mag slapen.…

In de herfst verzamelen wij de zon jij diep in de kleren ingepakt en ik wat luchtiger achter de rolstoel aan Met de venkel is het haast gedaan proeven voorzichtig de zoetheid van het blad In de hof plukken wij het groen van de pisseblom voor de hoenderen in hun ren, zij kakelen als altijd bij het zien van ons er lustig op los Ik…

Het eilandgevoel.. onze gedachten gaan uit naar onze vrienden. Eigenzinnigheid kreit vanaf hoge rotsen wit hun geweten. De breuklijn scheurt scherp conservatieve lijnen.. voordeel is twijfel.…

Bij onze eigen open haard.…

eenzaam zit ik in huis met de deur wijd open sprekend met je persoonlijke dingen die ik heb bewaard onafscheidelijke dingen die mij nog laten dromen want jij alleen was en blijft de engel aan mijn haard.…