inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.361):

Weg.

Ontmoedigd en ontdaan
staat hij aan de kant.
Moet haar laten gaan.

Ontredderd kijkt hij haar na,
zijn armen langs zijn lijf.
Zijn kin rust op zijn borst.

Ontluisterd door het gemak
waarbij zij hem verlaat.
Zijn ontmaskering is een feit.

Ongelukkig en in een klap jaren
ouder te zijn geworden,
draait hij zich om, en verdwijnt
achter de voordeur.

Schrijver: Johanna, 16 april 2007


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 1.309

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jolanda
Datum:
1 juni 2007
Wat een prachtig afscheidsgedichtje is dit zeg, heel wat anders dan je gewoonlijk ziet, erg mooi, ik heb genoten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)