Alle inzendingen over hat harnas

te verleiden het harnas af te laten glijden…

het werkelijke licht is lichter dan wat de mens ziet het licht in de open ruimte waar de vrede heerst het lokt in eenzame stralen maar verschijnt niet in ogen het gezicht is zwak het pakt niet uit schud het uit haar harnas niet meer afwenden laat het musiceren in je gelaat meer inzicht verbetert de wereld…

Je harnas in vlees en bloed beschermer van geest en hart Ondoordringbaar wie kijkt een puurheid die me tart Een liefdesbootje meert aan in een moment van verlies De wijsheid van levensvisie een thuishaven die ik verkies Meer dan ik ooit kan uitspreken omhelst die glimlach het gemoed Een zichtbare engel die ik erken met zuivere stem als…

onder het harde, gevoelloze harnas het harnas van pijn en verdriet schuilt zich een persoonlijkheid die de buitenwereld niet ziet iedereen heeft zijn woorden al gezegd niemand denkt na over hoe het voelt maar het meisje onder haar harnas hoopt dat het niet zo wordt bedoeld ze vult haar pijn met eenzaamheid hopend dat ze niet alleen blijft…

Zo komt verdriet naar boven en zo lach je je dood wie zou jou nu nog geloven, door je tranen heen lach jij je tanden bloot maar wat zou je je druk maken om wat een ander denkt ze kunnen je stalen hart niet raken in het geval dat ook maar iemand je krenkt.…

Ik zou je armen als harnas willen Gevangen, dichtbij Glimmend van trots Geen mens ter wereld die mij raken kan…

In klamme droom zoek ik Een harnas te ontwerpen waarin Niemand me kan treffen, bouw ik Schuilkelders in lood, huil ik Om een idee een woord die zouden Een zachtaardig dier verwekken. 's Morgens schijnt mijn angst misplaatst. De bomen staan er rustig en zelfzeker. Even zelfzeker haten De kinderen elkander.…

coronagedrocht jaagt allen in een harnas - spinnen in mijn schoen…

Een blinkend harnas verhindert niet het gebaar dat eeuwen trotseert.…

Kleine Bonsai boom Opgegroeid in een harnas Om vorm te geven…

Mijn harnas, mijn helm, mijn schild en rimram afdoen -- mijn hand uitsteken.…

vergleden lichtjaren verder naar het heden Er woekert flora uit oeroude zaden verspreid door weer en wind die men op fossielen vindt en langs platgetreden paden waar men menigmaal de liefde vond of waar men de vijand naar het leven stond ook waar men niets meer had te geven Hier is het waar ik jouw naam hoor noemen waar ik in een harnas…

uw bekentenis loopt, want mijn vragen blijven haten, tot de hagelwitte lijnen mijn contouren vervormen, door mens en wij onteerd ik prik zonder naalden door hoofd en blik verdoofd en de kleur van liefde gitzwart rood kapot zullen ze verklaren op momenten dat ik mijmerend benaderen wil en moeizaam uit het harnas viel want wie als…

bij de eerste warmte ontdoen mensen zich van hun winterhuid en winnen aan kwetsbaarheid tenzij er een harnas onder hun kleren schuilt of een masker voor het gezicht…

Klem in het harnas met weke benen. Duizelingen in het hoofd. Over momenten die verdwenen. Waar ik in heb geloofd. Doorbreken van wat niet is. Stuurloos in de tijd. Mijn huid is het vernis. Dat is gehard in de strijd.…

Meisje van glas, groot in een harnas Meisje, tussen bommen en bloemen Meisje, vechtend tegen de werkelijkheid, zoekend naar de waarheid Meisje, ik sta naast je ... wij voeren geen strijd…

In een harnas zweeft zij voegend naar d'ander Op een eiland droomt zij en danst op d'wolken Achter een roos aanschouwt zij grenzen die vervagen Er mag niks vervagen kan niet verdragen er ontstaat een vagevuur…

De Ronde waar hij ooit fraai triomfeerde Kwam deze zondag naar 'zijn' Kanegem De dood, als in een sick-joke, haalde hem Net voor het peloton zijn dorp passeerde 't Is 'n manier van heengaan die verdomd Dicht bij het sterven in het harnas komt…

De dag is geharnast, het piept en kraakt buiten en binnen, de verwarming loopt vast. Of ben jij opgesloten, voel je niks meer, doe je alles op de tast? Alles voelt koud aan en niks geeft antwoord op hoe het zich verhoudt tot jou. Klein en onrustig waad je, klam en bang door de kamer, je zet koffie maar ruikt niks, je zintuigen zitten potdicht…

Verkruimeld Als een vastgepinde vlinder Het stof van zijn huid gespoeld De lust, de overlast afgeschud Graait en tolt en zoemt Iemand onder mijn harnas Wisselt van geest en gezicht In een bekende schemer Een soort pluimgewicht…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

Ik haat je! Omdat je me zoveel pijn doet. Ik haat je! Omdat je zomaar mijn hart meenam. Ik haat je! Omdat je van alles een leugen maakte. Ik haat je zo erg! Ik haat je! Omdat ik van je hou...…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

voor haar mond, een kreun slakend, volgde meteen de dreun terwijl zij zich vermande Hij hoefde niet te zien 't verdriet dat naar buiten wilde hun toekomst, die hij één klap vilde nerveus slikkend zag zij niet de grijns op zijn arrogante gelaat met 'n waas voor haar ogen 't enige wat ze voelde, ik ben bedrogen liefde veranderde in haat…

Een hete haat is juist in haar ontloken. Zij is paraat, het besluit is nu genomen. De hete haat verkoelt en wordt als schrapend ijs. Glashelder is haar geest. Haar eer is haar ontnomen. Ze heeft zich sterk vergist, het was geen paradijs. Ontnomen is haar eer. Hij heeft er mee gestreken. Haar trots gekrenkt als door een vlammend zwaard.…

Het heeft me in mijn macht geen moment dat ik het niet voel niets kan ik vinden wat het verzacht en bijna niemand weet iets van mijn wraakgevoel Kon het niet uiten, nooit de kans gekregen alles wist jij om te draaien mijn woede, mijn haat is alleen maar gestegen Ik weet het, het is 't niet waard en ik weet het, ik zal nooit de kans krijgen…

Ik zou je willen zoeken In het land van jouw verraad Om je de pijn te laten voelen Hoeveel ik je nu haat Ik zie jou in mijn dromen Zo klein en toch zo groot In mijn dromen ben je niets meer In mijn dromen ben je dood Een traan vloeit langs mijn wang Een druppel valt op jou Ik fluister zacht "ik haat je" Omdat ik zielsveel van…

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

vlammenzee gaat Ooit zo vriendelijk en trouw Met hemelsblauwe ogen Van schittering overgoten Dat was van haat gelogen…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…