Alle inzendingen over heldendom

wij zien ze gaan op de trappen naar boven hun taak is om het vuur te doven jongens mannen stoer en sterk mensen redden hun dagelijks werk de dood naderend onwetend wat er boven hun hoofd is ontketend duivelse machten die het leven ontkrachten kostbare levens verloren bij het ochtendgloren alleen rook en vuur verwrongen staal sprekend…

Maar een kans op heldendom is er nergens anders nie!…

Ik ben tot mijn verdriet te laat geboren: De wereldoorlog was al half voorbij En daarom was er toentertijd voor mij Geen heldenrol in het verzet beschoren. Maar nu is er de vreemdelingenwet En dus kan ik alsnog in het verzet.…

We drukken ons uit in heldinnen het is nog onontgonnen gebied Hoe een held zijn kloten verliest in de strijd tegen het kwaad Hij heft zijn zwaard en hakt het leven uit de dood, materiaal waarvan men mensen maakt en onkruid het is weg en opnieuw ontstaat Zo komt aan niets een eind terwijl men daarnaar smacht Zij wacht en slijpt haar zwaard…

Met daar omheen een zweem van heldendom, Het recht in India is meer dan krom.…

de beste gedichten zijn ontstoken door mensen die dood hadden kunnen zijn uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn hun bedoeling is een infectie op te lopen wij zijn dan rillende en ontheemd en zeer van eigenheid verstoken wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd maar eerder is de mondaine wereld vervreemd van de mens…

in opmaat tot heldendom drijven op penneninkt vervloekende woorden tot papieren gif dat lekt onder oneerlijk blond spreekt gedwongen tong grootgeblazen woorden sproeiend gif dat spet een ereroffel weerklinkt geslagen op angst gestoelde woorden goed werkend gif sijpelt ver en verder…

Twee vrouwen op het perron hielden me een zak voor met chips hoewel ik juist goed gegeten en geen honger hoor, vond ik de geste leuk en zei: "wat lief!" en pakte er wat schijfjes van En zij zo blij dat ik die zomaar nam! Want ja, zij boden die ook een ander aan, die bang Zo dankbaar was ze me, dat ze nu nog een handvol gaf, me bijna…

Die Voskuil, wiens geweten het verbood Als schrijver van een flutblaadje te praten Is eindelijk na weken vrijgelaten; Hij zit niet meer op water en op brood. Goddank, want allengs wordt zo’n man een held Terwijl hij enkel roddels heeft verteld.…

de plassen in het woud zijn wat minder helder hun diepte eerder ondiepte en het spat niet meer zo hoog als toen hij als kleine uk zijn lijf erin liet landen op ontdekkersvoetjes met beslijkte kindsandaaltjes het pad waarop vandaag de oude grijsaard schuifelt is geharkt en uitermate droog met afgeschermde en versleten randen om de dieren…

hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie, voort- planting, het uitstellen van zelfmoord de romankunst, heldendom…

Soms wordt de maan tergend wit zijn de kraters bloemen in het zand verdord zoals de dood van deemoed spreekt ebt het water weg en blijft het land mijn heldendom nu schuift er een schaduw over de zwarte akkers en het besef dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt en onrust me verblijdt met gulzigheden van deze nieuwe tijd het sterven…

Ook ik vervul een zeer vitale baan Want dichten is een ware heldendaad Het lezen houdt de mensen van de straat Zo draag ik bij aan mijn en uw bestaan En nu The Passion kijken...veilig thuis Hoera... weer een BN´er aan het kruis…

een plek waar iemand zich ter aarde moet werpen voor één glas oorspronkelijk water en een kop vol stof is alles wat hem wacht Treurclowns murmeren 'dat hij eerst moet leren door één deur te kunnen met de zwaartekracht' Maar stofkop lacht en neemt de glans aan van een Alpentop Elke korrel aarde veert springlevend op waar hij zal passeren Heldendom…

Want met Poseidaon's hoogzwalpende haat Worstelde lang Odusseus' heldendom, Tot hij door spleet in muur van branding zwom, Waar gunst van stroomgod hem tot effen straat Zijn glazen wildheid gladstreek, en gewaad Door dragend water hij op de oever klom, En bukte in krakend riet, en kuste stom De heilige aard', geefster van 't voedend zaad…

We nemen plaats aan de voet van het epos volgen de grillige sporen van het heldendom met jou kijken we naar het dansen van de vlammen Maar hoe lezen we het boek van jouw gedachten?…

of heeft liefde mij bedrogen Zing ik schaduw ‘s heldendom?…

licht onbekend met een gekozen of bewuste wens, gevallen als een wicht o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld bevrucht door genot en drijvende in een vrouw totdat de natuur besloot over een verkrampende douw en Andro zo wezenbloot in een armzalig heldendom…

gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie je ook wel onze eeuwige haat tegen het opgefokte heldendom…

eeuwigheid vonden zonder te lijden in de hemelse sfeer te verzeilen om te rusten in gelukzaligheid soldaat eerste klasse van den Vijver een ovationele schotwonde in de buik tijdens de strijd in de komediantenrevue hij schaterlachte zichzelf morsdood zijn trukendoos werd een morbide kist onder het mom en de nationale vlag dat hij het ludieke heldendom…

Het verstand zegt nee maar het gevoel Verblindende uitzinnige extase Bestormt de hemelboog kent geen oase Van rust, geen middel schuwt het voor het doel Vernedert en bespot de goede rede De helderheid ervaring juiste weg Bezonkenheid heeft er geen enkele zeg In razernij wordt wijsheid blind gemeden…