Alle inzendingen over heraut

De tijd is bijna daar, niet bang meer zijn Je helm weerkaatst de scherpe zonnestralen Als een heraut vertel je de verhalen Van heldendaden en familielijn Dit is niet het moment voor schone schijn Of om te vluchten in het theatrale Je maakt jezelf gereed voor de finale Want middenin de strijd voel je geen pijn Het slagveld is je werkelijk…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

De wind draagt door de velden, de roep van de heraut: het Lam heeft overwonnen, zijn tempel opgebouwd.…

Het café verkruimeld het schelle licht der zon Geen blijven of gaan van maan Stam staan in kroeg Twijfel zaaien tussen benen De krijger, heraut, Aan hem ode-…

rood speelt weer de boventoon domineert ons herfstconcert het koper blaast de billen bloot in bach's sonate sterft herfst de heldendood maar in de pauken herrijzen al herauten dwarrelt soms de licht verdwaalde sneeuw de vorst is nu roodkoper in entree nog zingt de zon met warme winden mee…

heb mijn orgeltje flink uitgebouwd met melodieën en partijen het eerste boek met trom en kleine fluiten wij speelden toen al buiten pas later kwam het grote front met twee bewegende herauten de kop stak hoog in blauw slinger nog op armkracht mijn spieren wekten veel ontzag nog heb ik alle boeken thuis wij delen in muziek…

zuiver en grillig schraalde een melodie veeltonig de strakblauwe lucht ontdaan van warme tierelantijnen klonk in het hoog ijle de noordooster kou herauten speelden de macht van de vorst in een uitstralend winterse nacht waar helder kraakte in het donkerzwart bevriezen van spiegels op sloten en vaarten pas toen zon de rijp…

de wind tokkelen op een toetsenbord soms zijn het vogels fladderend van tak tot tak soms zijn het knoppen op een voorjaarstak ik beroer ze met mijn vingertoppen ragfijn satijn ik beroer ze met mijn lippen jong fluweel ik bewaar ze als juwelen halfedelstenen in een kronkel van mijn hersenpan dobbelstenen pionnen torens lopers herauten…

Herauten van een nieuw seizoen. In het voorjaar zijn ze er om op te fleuren. Juweeltjes tussen lentegroen. Kelkjes die automatisch komen dagen. Te voorschijn komen door de warmte van de eerste zon. De simpele schoonheid dragen als druppeltjes uit een waterbron. Geven het jachtig leven een ander ritme aan.…

De heraut van Gods Zoon wordt gevangen, zit in dompige kerkers en verkwijnt. Door zijn ziel luide blijde gezangen, ofschoon men besluit tot 's mans levenseind: "Werk volbracht: de Heer wil mij ontvangen!"…

De geliefde Kerst geeft geborgenheid, is slechts een kleine, gedienstige heraut van de ware Koninklijke feesttijd. Pasen wacht tot het barre getij verflauwt, spreekt dan over geloofs- en levensstrijd, die verderf lijdt, steeds nieuw bestaan opbouwt.…

Zo jong als wij waren, Het voorjaar, en later Alleen nog de zomer in het hoofd, Stormden wij schrijvers de wereld binnen, Herauten van een nieuwe tijd Waarin alles anders moest Dan het ooit geweest was, En vooral beter, waarin wij Alle oude meuk in een Ongekende voorjaarswoede Hadden opgeschoond - Nu de ouderdom gekomen is,…

het lot van zijn nageslacht hangt aan zijden takjes ouders weten wanneer het tijd is voor het vaarwel de heraut van het einde blaast en snijdt de hechting door om een wreed poëtisch spel te spelen met al die wezen van schrik verkleurd vinden ze onthecht de aarde ik zie je daar zo broos liggen ik neem je mee naar huis daar…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

In de beslotenheid van adem is het leven als een heraut die spot met eenzaamheid zijn hoongelach tekent een frons op het eindeloze voorhoofd dat de horizon voorstelt een god is nimmer te bespeuren de enige aanwijzing is een plek die overal en ergens is waar men nooit op zoek naar gaat daar waar men denkt te vinden wordt op ongeloof…

Knallende voeten Paarswitte lijnen en roodzwarte Herauten Duikt de bal op Sliert een waaier van zand Losbrekend patos Witte wegen: lijnen van spelend licht Ritmus van de alomvattende wellust Lopen lopen Slechts met het ene doel Half back en center Bots!…

Op vleugel-suizelen, in stille nachten, Komt uw heraut, Herinnering, getogen Door mijne geest, en spant zijn purpren bogen, Tot dieper duiding dan de dagen brachten. Dan zie 'k - o zoet signaal van verre wachten!…

Mijn troubadour, mijn heraut, de zon, geestdriftig krijger voor de deugd en louter vreugd voor velen, zuiver als het pas gedorste graan, jeugdigheid uit de eenvoud van het hart, een verlosser en de boodschapper tegelijk van de oogsten zover men ziet, verlossend maaier in een wervelende show van stralen, in een oceaan van hoop, de ogen…

Ik plaatste op het schaakbord een mythisch kasteel zonder paard of koningin op de uitkijk, alsof hun spel ongeschikt leek voor het gevecht dat ontbrandt en ik sta langs de kantlijn als de wapenmeester of heraut als een dreigend trompetsignaal van de toren schalt over zwarte wateren waar een koppel - zwart met wit - ontblote zwanen woont…

Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven, eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap als uitgehongerd, boerden luid en sliepen nooit. Nu stappen we traag, als tijd die ketens draagt, als rot dat tergend maar gestaag, tergend altijd verder, terend verder gaat.…

Mijn troubadour, mijn heraut, de zon, geestdriftig krijger voor de deugd en louter vreugd van velen, zuiverheid als pas gedorst graan, jeugdigheid uit de simpele eenvoud van het hart, een verlosser en boodschapper tegelijk, te zaaien om te oogsten, een verlossende maaier in een wervelende show van purper stralen, in een oceaan van hoop…

Langs de paden van Sprookjesbos loopt een lakei zoekend rond draagt een sierlijk kussen waar een klein bolletje op ligt kijkt naar een mooie plaats uit waar hij het neer zal leggen met opgelucht gemoed is de knecht zijn lichte last kwijt hier komt een wonderschoon meisje in een hemelbed te liggen bovenop een stapel matrassen…

Laat mij je aquanaut zijn, je H2O-heraut, badbewoner, regendanser - geen vijver voor vissen maar enkel voor jou. Lief rimpeloppervlakje op elk maatbekerbakje, zodat ik altijd weet hoeveel je wel niet bent.…

En midden op een plein wou ik alleen zijn, ik heb mijn herauten verzonden naar alle ronde. Den rode hoorde ik zingen veraf en met zijn zwingen karmijnrood kleppren hard, het rode was nu zwart. En er sloeg een zwarte brand uit veraf, de vlam stak zijn hand uit, daar was een vrouwegeschreeuw, woorden als vonken sneeuw.…

bruid Elk uur komt voor jou je redding nader Nog even en je zegt: Papa, vader De priester luidt de klokken in de kerk De dichter schrijft geïnspireerd zijn meester werk met een ganzenveer op kostbaar perkament Je vrouw fluistert: 'k-Ben blij, dat je er bent Even en je vindt eind'lijk wat je zocht Overal is feest en blijde in tocht een heraut…

Groot-Heraut Hadelin Gobert d’Aspremont opent sierlijk de stijftrottende wandeling. Onderwijl beschrijft Gravin de Woelmont hem bezwerend haar face-liftende behandeling. Madame la Baronne Paulus de Châtelet onderhoudt zich vleiend met des Kroonprins’ broer.…

Eens heeft er een klok door Europa geluid, er heeft een heraut getrompetterd, - en ze zeiden, de man die daar schettert, is een komediant en een ijdeltuit: die schalde de banroep der levenden uit: ‘Beschut, Europa! uw heerlijkste goed, de barnende bron van uw bruisende bloed!’…

Gonzende buien, Trots als herauten, Melden haar komst. Hoe zacht, Zacht en bevallig, Treedt zij te voorschijn: Alles ontluikt. Duizenden bloemen, Sieren haar gangen, Vormen haar stoet. Vrolijke zonnen Eren haar wenken, Doen haar bevel. Suizende windjens Strooien haar geuren Wijd om haar heen.…

Wit gewassen wegen, straten na de omhelzing, in vreugde en berusting neergelegen, bomen der boulevards, herauten van de levende zege, klare klaroenen, roes van herlevend leven, rein van reiniging.…

Een koepel van blind licht, Mild nevelend, omgeeft mijn aangezicht, Mijn stem brandt in mij als de gele vlam Van gas in glazen kooi, een eikenstam Breekt uit in twijgen en jong lover spruit Naar buiten: Hoor, er gaat een nieuw geluid: Een jonge veldheer staat, in 't blauw en goud Roept aan de holle poort een luid heraut.…