Alle inzendingen over herfst vervreemding

Vervreemd ben ik, Mijn eigen lijf; zo vies en vuil, Vervreemd van de liefde, Waardoor ik nu alleen maar huil. Vervreemd van mijn naasten, vervreemd van alles en iedereen, Geheel vervreemd van deze wereld, dus laat me nu maar even alleen..…

Trieste vervreemding. De gerekte lichttoortsen maken de weg tot rivier.…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

Ik weet het niet meer Mijn gedachten ben ik kwijt Totaal vervreemd van de werkelijkheid…

Donkerdood zijn haar ogen en gemaakt alsof ze niets zien en alleen de leegte kleuren. Want de leegte is haar droom die haar cocon beschermt en tekent als de nevel die ik zie en niet bestaat als ik hem niet wil zien en haar wil wakker maken. Want ze slaapt niet echt en ze is niet wakker…

vervreemd je van geen ander, zie jezelf als tegenstander…

als de schemer zich verdiept heeft dat altijd iets mystieks hoor ik stilte voel hoe licht en donker zich bewegen in hun strijd om leven proef droefheid van melancholie omdat ik weer het spijtig einde zie van wat een mooie dag ons bracht aan zonnepracht in prille lentetooi nu verduisterd door het holle van de nacht in vervreemding…

Het heeft niet aan de woorden gelegen of aan de klank, het geluid van jouw stem de melodie die klonk op een avond in de regen de gierende remmen van een late natte tram of dat je naast me stond, in een bushok zonder bestemming, maar met een sigaret ik bedwelmd door de kleuren van jouw rok belande die nacht alleen met jou in bed toen je afscheid…

alsof een ander in mijn lichaam woont en ik vanop afstand de boel in de gaten hou ik ben er wel maar toch ook niet en niemand die dat ziet weg willen toch blijven zitten als versteend antwoorden op automatische piloot mooi kader, lekker eten neen dank je geen trek iedereen is druk niemand is zichzelf maskers op en lachen volgend…

Vervreemding heeft iets van verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief maar slechts in gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug in die heimweejurk verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in een boodschappentas…

Een vreemdeling heeft bezit van mij genomen hij leeft mijn leven, droomt mijn dromen neemt jou in zijn armen kruipt tegen je aan om zich aan jou te verwarmen een vreemdeling leeft mijn leven ik zie hoe hij zich aan jou heeft gegeven hij eet van mijn beschuit op bed die jij voor hem hebt neer gezet een vreemdeling leeft mijn dromen.…

om verantwoord Onderdak te bieden aan hen die Feitelijk je leden zijn, Gewone mensen met een doorsnee beurs, Ging zich al snel als macho-jongen Gedragen, als projectontwikkelaar Met poenerige fratsen, daartoe in staat gesteld Door een overheid die faalt, die jou het grote Geld ter beschikking stelde waarmee jij Je binnen no-time vervreemdde…

Dat het ons lot is onze eigen dood te sterven, lieten ze weten. Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

Vervreemding is verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief slechts in gedachten onveranderde momenten in toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in gevulde boodschappentassen vervoert ze onbeschermde illusies naar…

hoe vervreemd ben jij van mij of waren we nooit dichter daar jij verkeert in kringen waar ogen mij de deur wijzen of is dat mijn vooringenomenheid of berust deze op eigen ervaring hoe vervreemd ben ik van jou of waren we nooit dichter daar wegen lopen een weinig kruizen tot het punt dat we oog in oog staan tja, wat dan…

De bedrogen partner kan bijvoorbeeld beseffen dat hij of zij ook wel méér uit het leven wou, maar dat hij of zij de vervreemding stilletjes heeft gedragen. En misschien wat te braaf is geweest. De bedrieger kan dan weer sneren dat elke avond moe zijn ook een vorm van bedrog is. Plots wordt er eerlijker gesproken dan jaren voordien.…

Als een alien hoor ik het aan en zie het gebeuren, de verkeerde film, andermans bubbel, an englishman in New York: Ik voel me vervreemd maar gelukkig. Claus, die was pas waus!…

Ook toen in het vorige leven Raakte ik haar kwijt Gelukkig heb ik deze zinnen Geschreven met de liefde Dat weet ik bovendien Net als zij mijn hart opzij Verdraaide emotie Hoe een wereld er uit kan zien Afschuw zijn omgeving Om mij gegeven Leven lief Gebonden aan rust In het onbekende Vind mezelf terug Zonder vreemde mensen Vervreemd…

nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in peperdure boodschappentassen ze vervoert onbeschermde illusies naar een gedachtenoceaan zonder kust een gezonken eiland zonder oevers voorzichtig in het diepste niets van continue vertwijfeling.…

Tussen bloed en klik, ik, een schaduw in cache, een foutmelding, gevangen tussen server en sterren. Een lichtvlek — dat was ik. Woorden, verstomd, verbleven in bijlagen, tussen inbox en instinct. Echo’s keerden terug, ijsglas brak in stilte. Bevroren adem, vensters gesloten, uit het zwarte ooit. Nog een klik — en ik stond daar…

Nu is weer een ander duren in de plooien van een tijd met vroege schemeruren en dakloze bomen in hun houterige pose ben ik weer gevangen in een vreemd verdriet om dat achterlaten van wie of wat ooit kwam of ging in vreemde traagheid sluit ik ramen en deuren de avond kijkt me aan met koolzwarte ogen ik moet met het donker de herfst weer…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

Deur wagenwijd open Herfstzonnetje schijnt Mijn kat is naar buiten gelopen Alles buiten heeft een andere teint Ik aai haar met mijn voet, En zie de bladeren zweven De zonnestralen doen ons goed Al is het maar voor even Nu nog mijn tas koffie erbij Schommelen in mijn stoel Ik voel me eventjes vrij, vrij van al het gewoel…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

ik ken teveel talen en dus herinner ik me je niet mijn plebeïsch bereik mist woorden voor oogvocht en okselgeuren in de deuropening nemen haarverlies en dwangneurose toe vreemd sta ik in het gordijn van deze ontzielde morgen als een blinde heb ik leren spreken van dier tot dier ik leid net bestaan van een open autovenster op de…

Brussel heeft nog niet gereageerd, hoorde ik en een geheimzinnig lachje maakte me tot vriend van mezelf tot vriend van mezelf mijn lippen die vlezig zijn zo hun weg hebben gemaakt onschuld uitdrijvend als Bosnisch bloed in beken velen zijn, maar weinigen fragmenten hopen nog op heling en hereniging broeders wisselen verder chromosomen…