Alle inzendingen over het ijzeren paard

"jeugdigheid is als een verzameld gedicht dat ongedateerd blijft" een koning keert terug uit donkere sprookjes en gelaten gezichten wie zou hem geschreven hebben verzilverd, in spinrag langs het pad van de wind ik zit tegenover hem de kachel verbrandt zijn woorden midden in het bos hij lacht zijn voeten vast in…

zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart…

daar zijn soms woorden die beter niet onder de hamer op het aambeeld komen ofschoon er tal van ijzeren woorden lopen maar niet alle ijzer ook al is het heet dient gesmeed…

de Schipper zoomt vasthoudend in op onontkoombare horizonten achter hem een verslagen Captain Hook hij heeft het hoofd er niet bij always straight on wijst zijn ijzeren haak Persoonlijk Assistent Vetje staat hem zwijgend bij het driebeninge paard blind voor obstakels slaat over de kop de Schippersvrouw houdt zich…

Opa had een smederij smeedde boeren-ploegen paarden stonden in de rij voor 't beslaan van hun hoeven. Tijdens het ijzer smeden stond hij in een vonkenregen met gaten in zijn kloffie Opa kon er tegen... Maar als hij schaftte verbrandde de vurige man zijn mond aan hete koffie ...en Oma glimlachte.…

ruik ik het branden van het nog hete ijzer in geschoond eelt ik mocht geschrokken zijn het paard had gelukkig geen pijn wil melker 05/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

De trotse paarden trekken het glimmend ijzer door den grond en doen met kluiten, mals en rond, de akker zich bedekken. Eén man staat aan de ploeg en één ziet, dat het recht gaan zal, en beiden hebben zij aan al hun aandacht niet genoeg. Dan komt het tot een draaien, de wijde zee van klei weer in. De paarden houden even in.…

zie ik eensklaps loodrecht onder mij een dood wit paard drijven op zijn zijde een dood wit paard wij varen er voorbij met ongelooflijke snelheid— ---------------------------- uit: zonder namen (1962)…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

onderbewuste (waar sissend en borrelend de bellen barsten boven de kaartenhuizen die ik gebouwd had op te drasse grond) voorzichtig beweeg ik het penseel richting linnen en leg de eerste steen vast in de aanzet naar een nieuw stil leven waar op de achtergrond zo hier en daar de blues doorschijnt van lood zwaar om teveel oud ijzer…

op denkbeeldige sneeuw in een dichtgewaaid spoor de ijzers…

romp schudt als een paard nukkig geluimd de boegspriet duikt briesend in schuim gewend aan roekeloos zwerven zonder toekomst met een vaag verleden vertrouwd met de brand van zon jenever maar zelden ontheemd en soms gekweld door het zout en de pijnen van schepen van hout en mannen van ijzer de zee beweegt als een groen kleed op schuim geweven…

Gerucht van melk en ijzer in de stallen, van hooi en room de reuk tot in de keuken; een ritueel luidruchtig zonder spreken voltrekt zich als de avond is gevallen. De ruiten blinken door een waas van tranen waarin het huisgezin naar buiten zwevend het toegeschoven bord ontspannend ledigt. Gespoord slapen de paarden en de hanen.…

Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden van de zonden. Zonder zorgen zoeken zij. Witte paarden van verboden vruchten. Witte paarden van verliefdheid niet vrij. Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij.…

gespannen De hoefsmid opent deuren wagenwijd Bekapt de ijzers vijlt ze en besnijdt De paarden ratelen naar boerenhoeven De zeis maait karrenvrachten korenschoven Oogstmaand metershoge balen hooi De straat de geur de reuk van elementen De kleine waarheid hoorde je van zeggen Je proefde, rook je hoefde maar te zien…

met twee baby's op zijn rug met Denkrimpels in zijn hoofd voorover gebogen In 't schemerig zicht de verdrukte; met boeken in haar mand Zij verdoemt zijn handel ; en ontkomen door Cherubijntjes Aan dat wat hij vasthoudt met zijn ijzeren hand.…

Heeft u wel eens een zwarte Fries gezien? Met echte Friese klei aan alle poten? En heeft u net ik als van hem genoten? Soms heten ze geen Douwe of geen Krien. Maar poten man? “Nee dat is echt net wier” Op het verkeerde been? Het zijn er vier!…

zijn vierde kabinet is aangetreden vertrouwensindicatie is niet hoog de oorzaak? dat men gruwelijk vaak loog en óók omdat er zinloos wordt geleden maar velen zijn bekrompen (geen memorie) verdoven zich met RTL of Story…

De dagen zijn van plaatstaal en ijzer betonnen uren in hamer en beitel gehouwen het bad vol tranen gerouwd in vergeten gaat het niet, de mussen, kwikstaarten de struisvogel en schapen de hand het eten als duif zo schuchter in het believen de paarden stalden we onder de maan in het hek van herinnering straks en later staande tegen de keerkringen…

trieste drieste ijzeren waterman roemloos gedoemd in een hopeloze zaak nimmer versagend zich kwijtend van zijn taak eeuwige scheppper in een eindeloos plan trieste drieste ijzeren waterman…

Het zal nog uren donker blijven De laadklep valt met zwaar geluid Daarbinnen dringen paardelijven De schooljeugd is het bed al uit Bij daglicht komt het volk opzetten Van heinde en ver, vaak boers gekleed Veel bruin en groen en grijze petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand…

Op een dag was een paard heel spontaan Bij een kunstenaar op visite gegaan Hij hinnikte blij Zeg teken je mij Dan kan ik ook eens op WWW.nederlands.nl staan…

Als ze konden praten zou de hele gemeenschap die hufter op staan wachten, niks geen beloning voor de gouden tip, die moet onbetaald gegeven worden, want geen enkel rationeel denkend mens kan, mag, moet dit tolereren, maar oh, Konden paarden maar praten.…

een ware weelde schiet knalgroen uit de bladoksels van de tuin springt vermetel door het takwerk heen als niet te stuiten paarden zonder ruiter die ik nu temmen moet nog voor de herfst het eerste goudblad schouwt.…

een fjordenpaard zo sterk en fris, jah dat word een hele belevenis. pas 14 maandjes oud en nu al een hart van goud. je bent nog jong en moet alles nog leren, maar wij zijn vriendjes dus we gaan ons zeker amuseren. jij,VIDAR zo in de bloei van je leven,kan ik niets anders dan je alleen maar liefde geven. wij horen bij elkaar dat is een feit, VIDAR…

Die zijn fierheid verraden Over heel de wereld aanbeden Ook op relikwieën in het verre verleden Afgebeeld als sieraad Dat is het praalstuk, het paard.…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

En voor de zon hoog aan de hemel staat, zadelen wij de paarden op en bedaard, rijden we over de heide, heel tevreden, zien overal haar purperen kleden. Voor ons een heuvel en in galop, galopperen de paarden er tegenop, door het bos zijn we gegaan, tot bij de beek, daar stil gestaan.…

Zij houdt van paarden soms doe ik een ommetje om ze haar te laten zien ze had een grootonkel in Hamburg die paarden had o wat voor paarden die onkel had zij houdt van paarden ze steelt ze met haar ogen maar jammer Hamburg is veraf…

Het Belgisch Koningspaar gaf een feest men werd met een koets gebracht Echter sloegen de viervoeters op hol, iets wat niemand had verwacht Wat een scha ze aan kunnen richten, men heeft werkelijk geen idee Maar weinig P K’s zijn er nodig om te belanden op de IC!…