Alle inzendingen over het juk van verdriet

ruw trek ik mijn stinkende huid uit schraap de gaten waarin een oneindige ruimte de kruisen bevochtigt van doden die hun buiken aanschouwen; glasachtig in het spreken ik doorsnijd de woorden, geef vorm met dezelfde beweging waarmee mijn hart werd doorboord en trek het ongedierte uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer van…

Verdrietig mag ik zijn en niet een juk maar nietig, verdraag ik je weg in tijd.…

Ben gekweld onder het juk van twee goden, de ene held die zijn krijgsverhalen telt, daarin zwelgt in eigen hemel en zielen knevelt met geweld, zijn tanden zet in de kwetsbare delen van het lijf, dan die ander, een supervrouw, tiran en meesteres tussen de tafel en het bed, tovert netten passie op haar spiegels liegt over geluk, ziet het als…

Zinloze boosheid laat ik maar rondstormen in mijn hoofd de deur dicht smijten achter mijn verdriet een weg zoeken uit jouw onbegrip dat ik niet verdraag Ik lijd, wetend geen kind te zijn, jij mijn moeder niet die open of gesloten mijn gezicht lezen kon We moeten moeite doen: getrouwde liefde, samen onder een juk het leven door…

Waarom maakt een mens zich druk, soms om minder nog dan niets kom, ontdoe je van dat juk en denk: het is warempel niets!…

Wie het juk kent van de bezetter, volgt bevrijdingsdag naar de letter. Een nieuwe generatie, onwetend van bezetting, kent de smart van oorlog niet, laat staan het grote verdriet. Vrijheid, we kunnen niet zonder. Voor velen gewoon, maar het is heel bijzonder.…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

De ellende je ontmoet, Het verdriet je ziet, Overspoeld door oorlogsbloed, Die pijn vergeet je niet. Hamas ontketende de ramp, Na decennia verzet Tegen onderdrukkend juk Van Israël, gesteund Door bijkans d’ganse wereldmacht.…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

tussen de rommel springt een vrolijk duo op het juk van armoe of is het toch genoegen? vraagt de stelling aan zichzelf…

dichten is gedachten rijgen beschrijven wat je denkt en voelt van de inhoud kippenvel krijgen nu 't geluksgevoel bekoelt troosten is met weinig woorden steunen, luisteren, meelevend zijn begrijpen al hetgeen je hoorde over onzekerheid en pijn troostend dichten is niet verhelen dat je om die ander geeft het verdriet samen wilt delen…

Afscheid genomen van dat ondraaglijk Loodzwaar Juk…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

aan het eind van de dag weet ik dat ik eindelijk mag het juk van de arbeid ik mag het kwijt niet meer het werk op de korrel maar de bevrijdende borrel…

juk van Frankrijk In welk land God zou wonen Marokko heeft Allah En Allah is groot, groter, grootst Zo groots is ook hun elftal Met wat Nederlandse hulp…

Ik zie uit naar de dag waarop ik het verdriet een plekje kan geven. Ik weet wat liefde doet met mensen. En soms doet het zo’n zeer. Liefde doet iets met mensen, Het maakt ze zo teer. Ik weet dat ik het verdriet achter me wil laten. Ik weet, ik weet… Ik zoek, ik zoek… Een nieuw begin.…

Dus velen menen ~het is slechts geluk wat hij op beide schouders heeft te dragen, haast alles wat hij doet schenkt hem behagen bij hem hangt er geen sores aan het juk~. Al lijkt het of zijn kan slechts vreugde giet, dat is niet zo, ook hij kent zijn verdriet.…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

verdriet om korte zomer lag, Tot winterbrengend najaar stukgewaaid…

Ach, zij ’t gekromde lijf van ’t harde juk ontslagen, en neem me uw dorre hand het pak des levens af! Wat ’s leven? – Lijden. – Wat ’s genoegen! Wakend dromen. – Wat ’s vreugde? – Zelfbedrog, en blinde razernij. – ‘k Beproefde ‘t: ‘k heb die bron voorbij en af zien stromen; van in haar wel verslijkt, vloot ze in moeras voorbij.…

Eén dunne rug onder de storm - een juk onder een juk - twee schouderbladen om ter bangst. ---------------------------------------------------- uit: 'De zuigeling van Sint-Petersburg', 2001.…

Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Niemand weet waarom De tijd bestaat, Waarom alles in Haar verglijden moet Die ons daag'lijks knecht En onder een ontontkoombaar Juk gevangen houdt - Niemand weet immers Hoe laat het is…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De wind blaast alles weg, wat liefde is geweest -- ruist in de bomen.…

Mijn zwaarste leed ten allen tijde Was ’t machtloos stille medelijden; Maar lichter steeds woog eigen juk Door blik op and’rer Heil, door bloei van meegeluk.…

Afgelast of uitgesteld en dat al zoveel jaar, zoveel maanden, zoveel dagen Hoopvol eerst, nu uitgeteld Hij durft er niet naar vragen Hoe kon een vriendelijk gebaar verworden tot een juk te zwaar om te dragen…