Alle inzendingen over hoekjes om te schuil

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

naar waar ik eens thuis was maar het was er niet meer het was er wel maar ook weer niet anders, hoe, waar waar zijn de plekken waar ik geschaafde knieën viel de straat voor ons alleen waar is het gras om alleen te zijn de hoekjes om te schuilen het was er niet meer maar gelukkig wel nog in mijn gedachten…

in hoekjes bloeit het buiten nog - bijna steels…

Te halen uit de Plooien van ons Dagelijks bewustzijn, als Alle kleine hoekjes zijn geleegd, En zichtbaar te maken Wat ons ten diepste In verborgenheid beweegt…

Ik wil zo graag nog even schuilen Schuilen voor de werkelijkheid Ik wil zo graag nog even huilen Maar men gunt mij niet de tijd Misschien verstopt in een klein hoekje Ergens, ja ergens op een stille plek Maar dan is het, hallo ik zoek je Ingeslikte tranen maken me gek Ik wil zo graag nog even treuren Om wat verloren gaat en niet meer is…

Ik kan daar schuilen in verzonnen dromen, in helder licht dat ik heb verloren. Starend naar de chaos in mijn hoofd, luister ik naar mijn tranen, zo rusteloos. Woorden wandelen er op kousenvoeten, struikelen over de eenzaamheid, vallen als tere druppels in de kleine holtes van mijn stil en ongebonden zijn.…

het duurt vast niet lang meer de terugkeer naar mezelf vaak zo stil als vogels die naar de nacht vliegen en daar gaan luisteren naar de vreemde adem van de dag soms vergeet ik dat ik er niet ben en schrijf muren vol met schuimende woorden lees gedichten op lippen die bewegen en raak zacht jouw haren wanneer een strofe onsterfelijk…

Mag ik even bij je komen schuilen als ik moet huilen niet alleen wil zijn je hoeft niets tegen mij te zeggen houd me alleen maar even vast jij kent me als geen ander bij jou voel ik me veilig neem me in je armen heel dicht tegen je aan.…

Mag ik schuilen bij je, als ik wil of laat je me zitten, heel alleen Kijk je opzij en denk je stil 'k weet nu echt niet wat ze wilt? Mag ik huilen op je schouder want ik voel me zo alleen en jou schouder lieve schat 'k weet: die is van jou alleen! Maar een prachtplek om te gebruiken. Dus mag ik alsjeblieft?…

ik til je uit de dood breng naar boven wat ik weet leg alles voorzichtig over elkaar verhalen waarin ik mag schuilen…

Het huis dat haar droeg reikte niet langer naar de hemel op de grond spatte het in duizend stukken uiteen. Met dichtgeknepen keel schuilt een vrouw - laat haar even - tussen de geblakerde bomen Soms moet een mens loslaten - laat haar gaan - om op een andere plek thuis te komen. Iemand gebaart: wees welkom hier, er is plek genoeg…

als taal vergeet ik niet de letters te poetsen om stof te verdwijnen alle hoekjes vinden klaarte in de nabijheid van hun blad zo punten we de binnenkant met zorg niet vanwege de zichtbaarheid maar om de kern te lezen…

De hemel is oneindig, heeft ergens lieve hoekjes.…

ik loop gebogen door de regen mezelf beschermend tegen de wind en net zoals de natuur tekeer gaat zijn ook m'n gedachten stormachtig getint mag ik schuilen in jouw armen de warmte is me alles waard mag ik nog wat langer blijven tot de buien zijn bedaard…

Alle vreemde gezichten zijn druppels die ik vrees als de regen die mij volgt en ziet kijken hoe ik bang niet meer weet waar ik schuilen kan met gesloten ogen…

je ogen zijn zo donker en zo helder met je uitstraling heb je mij geraakt toen je zat daar veilig in die kelder die jouw papa voor jullie had gemaakt er is veel wat ik aan jou zou willen vragen willen weten - zit nu eenmaal in mijn aard want ondanks.... begint het mij nog niet te dagen dus vertel me: is dit het allemaal wel waard…

Schuil mij dicht bij je Houd mij stevig vast Gewoon heel even niet die zware last… Vang mij in het liefdesnest Laat mij je lippen voelen Gewoon heel even door je haren kroelen… Drijf mij op de oceaan Vaar mij in je liefdesboot Gewoon heel even wiegen in je schoot...…

huil en schuil maar ik neem je in mijn hart mee.…

kies maar een andere weg schuil maar in mijn poëzie meer aan in de bloedcirculatie van grammatica voel de gekaderde woorden in eigentijdse bestanden woorden in geheugenspoor van hoofdstukken krioelende coupletten in trends van verhevenheid geveld in geheimschriften van steriele verlangens…

Mag ik dan even huilen en bij je zijn om te schuilen, ik ben nu zó kwetsbaar, zó klein geworden door jouw leugens, je ontrouw je fantasie én mijn dromen, dat we ooit samen zouden komen en blijven ,één hart in twee lijven.…

De geur van jasmijn Tedere schaduwbloem Een droom van satijn in zilver maanlicht Er staat een vrouw aan het stille water De wind fluistert in haar bleke haar Zij zingt zacht en de wereld luistert O liefste Grendel de poort van de nacht deze nacht en schuil schuil veilig geborgen in de heldere rust van wenkende ogen…

Jouw beeltenis staat hoog op de schap ik kan je niet meer zien je bent er wel zoals je er altijd bent geweest ik probeer me te verschuilen zodat jij me niet kunt zien van daarboven en je ogen mij niet zullen volgen maar je bent er toch.…

En schuil telkens bij God de Heer Een betere plek is er niet te vinden Hij wil het beste voor Zijn beminden Zijn goedheid keert steeds weer. (woorden uit Psalm 91)…

En schuil telkens bij God de Heer Een betere plek is er niet te vinden Hij wil het beste voor Zijn beminden Zijn goedheid keert steeds weer. ( woorden uit psalm 91)…

mag ik nog een maal bij je schuilen uithuilen op je schoot Moeder, met je armen om me heen open en bloot Moeder, ik ben nu verweesd jij die me leest als verdriet achter m'n ogen brandt en lachen, kiespijn.…

Druipend als ze daar, naast hem in dat schuurtje staat. Hij twijfelt niet meer.…

We zijn hier om te schuilen voor de storm met wind en regen in de herberg onder het rieten dak liefde zal de kunst veroveren zeg je met een klassieke snik in jouw stem, die somber klinkt door de ernst van het moment nu we al drie jaar uit elkaar zijn even bij moeten praten we bestellen een kop koffie met appeltaart en slagroom tijd…

In de hoekjes van de ogen huilde het --------------------- uit: 'Vuur', 2009.…

foto gemaakt van een ogenschijnlijk verloren hoekje waar de meeste mensen haastig aan voorbijgaan het willen zien de tijd ervoor nemen en vastleggen voor later al die vluchtige dingen even vasthouden meer is het niet... maar tóch…

Wat speelt het licht Op onvermoede plaatsen - Waar het donker Hoort te zijn Omdat de zon er Niet kan komen Is er toch het Vreugdevolle licht In de donkerste hoekjes Van het huis Omdat het zuiverste licht Weerkaatst wordt Door glas dat alleen In zomer en voorjaar In alle vroegte Het licht ontvangen kan…