Alle inzendingen over hommage

(hommage aan Kees Stip) Een wasbeer las in Krommenie René Descartes' filosofie: "Ik dacht", dacht hij, "en dus ik was, maar wat was was voor was was was?" Zo liep hij bij 't filosoferen de godganse dag te is-beren.…

Of was het anderzijds wellicht expres Dat onze sterren weigerden te scoren En is het een hommage aan Wim Kan Dat Nederland niet meedoet in Japan?…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

Woorden vouwt hij open tot de juiste betekenis en past dan alles in elkaar tot een zin die zinnen zijn zijn plasticine hij schept werelden aan de lopende band in papieren scheepjes vaart zijn gevoel nader en zet ons in traan en vlam niet alleen met woorden is hij groot maar ook van hart…

Hoeveel kans op 'n miljoen Geschat volgens kenners Vrees voor vele renners Bedankt voor het gezwoeg Sterkte van gans de ploeg Nu WE-RELD-KAM-PI-OEN !…

(Hommage aan Kees Stip 3) Een teek studerende in Koog sprak als aanstaand semioloog: "Hier leer ik de betekenis die eigen aan ons teken is, toch kent mijn kunde nog gebreken als ik een tekenteken teken.…

Een liedtekst wordt nog zelden uitbesteed Waar zangers eigen teksten prefereren Blijft men de liedjesschrijvers wel fêteren Een schrale troost, als huldiging verkleed Tekstdichters krijgen sneller een hommage Dan een gepaste opdracht. Met een gage…

(hommage aan Kees Stip) Een kauw, woonachtig nabij Dronten, vloog onophoudelijk in de rondte en kraste, vogelvrij wiekend: “Geniet het mooie mei-weekend zoals ik doe in hoge vlucht: de kauw is nog niet uit de lucht!”…

De plant die zich voor groei had aangeboden Werd wervelloos in slechte grond gekneld. God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden, God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel. Maar over ziekte en dood zal Hij nog lang en warmer praten, Want Hij kent zin en wet, en hier misschien geen oplossing Tenzij dat Hij ons later roept voor…

Ik schrijf geluk. Gij schrijft nog leven. Ik zie hoe gij uw dagen vult Met eten, jagen, kommer, vlucht, En hoe gij daaraan zult begeven. Ik was de knaap die tussen u zou wonen, Maar die een eigen wereld kleuren mocht, En die hier vond wat gij niet zocht, De knaap die kleurde met zijn dromen. Ik schrijf geluk. Ik werd nu vrijgegeven, Om…

Ik heb u nooit door bitterheid bedrogen, Onder mijn huid bloeide blijmoedigheid, Want ook de bloemen leven snel en open, En leven heet vergankelijkheid. Nu lopen vogels in de vlakte van mijn ogen. Ik ken de onschuld van de made, ken de averij. Dit is mijn dageraad, de moed voor regenbogen, Gods jonge vingeren verwekken mij. Ik laat u nog…

Seizoenen vallen, dagen staan weer op, April is zijn geboorte niet meer meester, De aders barsten in de heester, De vogel klimt zijn klankbord op. Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover, Waar tortels klappen in de vleugels Met de verborgen honger van de leugen. Geluk, geloof, alleen de droom blijft over. Geen antwoord op dit troosteloos…

Ik mis je nu en dan, je strakke lijn en je fluwelen banken Dan droom ik hoe ik je bevingerde met graagte, je vitessen en je eigenzinnig stuur Hoe nauwelijks ik je rempedaal beroerde, want stilstaan wou je niet: je was gemaakt om hoog te vliegen Je stuwde mij hydraulisch op en neer je zweefvlucht hield nooit op Toen brak mijn…

toch gloort een blauwe weide schuurt een lichtzon tegen wimpers aan verdrinkt een voorland in zwevend water langs opwaartse krullen in een soort van hemel ruimen paarse verten rond open ogen zo ontvankelijk voor een kleine hommage groots tegelijk en wijzen wolken de weg?…

de wind blaast de vitrage tot langgerekte witte spoken abrupt gewekt uit hun bandplooiheid dansen zij van grip verstoken richting bovenliggende etage hun holle ogen zwart en wijd in de schoorsteen kermt de tijd als echo uit hun keel onloken een ijzingwekkende hommage aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…

zijn nieuwe vriend is een pastoor en moet je nu eens horen de vrome man heeft linkeroor en tong laten doorboren ik vind dat dat beslist niet mag een priester wandelt kuis die draagt blijmoedig elke dag zijn katholieke kruis als hij nu echt een stigma wil bij wijze van hommage dan graag in kleur op elke bil een kruisbeeldtatoeage…

Zij is het onverzettelijke baken Van cabaret zoals het is bedoeld: Ambachtelijk, gedegen, diep doorvoeld... Kortom: al wat in onbruik dreigt te raken Dus zeer terecht was gisteren die ode In deze quasi-kleinkunstperiode…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet wil winnen, heeft al verloren, kom aan mijn borst spat in mijn hoofd uiteen, ook jouw uur komt al rol je weg, je kromt je, als een wolf stort je op je prooi , ebt weg, zich te verwonden aan de getijden, brekend in een kus op het heroverd land verdampt in druppels verleden, hommage…

ADELE Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken Na weer een lied Dat snoeihard bij ons Binnen kwam - en toch Een kwetsbaar mens met Een ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te Sidderen voor je op moest, En je podiumwerk als dwangarbeid…

Of was het anderzijds wellicht expres Dat onze sterren weigerden te scoren En is het een hommage aan Wim Kan Dat Nederland niet meedoet in Japan? ------------------------------------------- ...…

ooghoek verband legde met het instrument om de partijen te synchroniseren in samen spelen jij zeepkistte met lengte en reach het gareel niets is voor jou te veel om de tsunami van klanken in goede banen te leiden na het afslaan van de laatste noot is ook de triangel stil tot het orkest in applaudisseren opstaat als heerlijke hommage…

Hoewel ik op deze plek bij voorkeur een hommage hoopte te zien bij het verscheiden van een van onze grootste, veelzijdigste, alom geliefde naoorlogse acteurs, i.c.…

één dezer dagen keer ik aardewaarts dan zoek ik mij als laatste rustplaats een linkeroever zonder stenen kade waar ook geen houten vlonder hoeft 'k laat er wel het schoeisel achterwege zodat het slib twee naakte voeten kust in gebed laat ik dan mijn sporen achter waar je straks bij laagtij de boot aanlegt daar bouw ik op het droge een stenen…

(voor James Joyce) De witte eindeloosheid achter het zwarte ooglapje van een Ierse druide, een dag vol groeiende doolhoven twaalf kilometer onder de zeespiegel, zeeslangen liggen roerloos achter purperen pilaren,dat ene oog,zoals de vervaarlijke cyclopen,speurt sneller dan het hoogste licht, dwars door de stalen muren van een ziekelijk…

Aan Chrétien de Troyes In onweer, storm en regen kom je geen fietser tegen. Alleen jezelf. Frontaal. Fiets door! Daar zweeft de graal!…

’t Was niet om zijn klassieke repertoire Al kan Freek zeker van een oeuvre reppen Waarmee hij iedereen haast dood kan meppen Het ging ook niet ècht om dat levensjaar Geen sprake van recyclen of verlengen Freek eer je juist om wat hij voort blijft brengen…

Het meest kenmerkende van Paul van Vliet? Zijn typetjes die op je buurman leken? Het weldoordacht, beschaafd-beschouwend spreken? Dat timbre met een vleugje oud verdriet? Of toch dat hij, door trend noch hype gedreven Traditioneel, maar tijdloos is gebleven?…

ivoren toren de klep van de vleugel glimt Thelonious Monk…

lach zonder tanden strand van gelukzaligheid Chet Baker is thuis…