Alle inzendingen over in Rimini groeide Fe

kind nog in Rimini deint met Federico Fellini weemoed in een relaas heiig in een waas vloeien beelden naar alle kanten gepast ongepast bestaan niet als steeds geen boodschap aan ons - non voglio dimostrare niente voglio mostrare - verdwijnt elke distantie schijnbaar uit de regie ontstaat tablau vivante beweging in mozaiek verhaal schiet…

ik zag woorden dansen op het vrolijk oogcontact in de muziek van hun woorden refreinde regelmatig schat handen speelden het spel van uitdagen en toegeven vooral niet te snel de lach wisselde in vaak gevat wederwoord de slachtofferrol bekoort zij groeiden een klein stukje lente in een zomer die niet mocht bloeien…

Rimini Meer sterrendragende hotels dan Romaanse rudimenten. Een onstuitbare poliep hielp Malatesta** aan de centen. Florence Hoe kalmer de Arno, hoe bruisender haar beelden: Neptunus dampt in 't sop, de stad baadt in het verleden! Ravenna Niets uiterlijks beroert de stad. De dood leeft voort in tomben.…

'k Fe-li-ci-teer!…

Nog geen etenstijd, ik lig jou te tekenen, jouw rug het boek en de rode kaars het bijna lege spiegelbeeld We hebben genoeg van de stad gezien vandaag en duiken niet meer meteen op elkaar ook al zijn we op vakantie Even intens houd ik van jou - kijkend, tekenend en voelend hoe afwezig totaal aanwezig jij bent, jouw blote schouder die…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

zij had losgelaten keek vertederd hoe de jonge loot in nieuwe grond ontsproot boog haar takken in verwachten tot zijn kroon het licht bereikte om samen te gaan kijken hij groeide haar voorbij in zijn ontdekken van de hemel ontplooide frank en vrij zij ziet hem gaan ondanks samen wortelen voelt zij zich verlaten in bestaan…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…

ben Ik die boerenzoon Die van kleins af aan Met angst en schuld En schaamte werd Opgevoed - allemaal Bedoeld om het leven Dat mij ongevraagd Gegeven was te doorstaan Altijd on the safe side Dan zou het waarachtig Wel gaan - tot dat het Leven mij in het geheel Niet meer boeide, Omdat er op mijn wangen Te veel schaamte groeide…

Ik groeide op, Dacht veel na En speelde niet - Spelen deed ik Alleen met een Gedachte, Eén gedachte: Gooi alles op De toekomst, Vergeet het Hier en nu, Maar doe alles, Werkelijk alles, Voor later, Voor de tijd Die komen gaat, Want dan moet Het gebeuren, Zo werd mij gezegd - Ik groeide op, Dacht veel na En speelde niet…

Ik heb haar eventjes gekend, mijn buurvrouw van hier tegenover. Vanmiddag mocht ik haar nog zien, ze lag daar met gesloten ogen. Waarom wilde ik haar nog zien, zo vraag ik mij? Omdat ik van haar hield misschien. Haar leven ging voorbij. Ze was een bijzonder mens. Zorgde steeds een beetje, ook voor mij. Waar had ik dat aan te danken. Misschien…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

het groeide reeds vroeger toen hij haar sloeg mijn haat voor hem schreeuwde verankerde als een diepgewortelde eik een eik zonder bladeren zijn ogen begonnen te schitteren in haar tijdloos wenen op zijn mond speelde een glimlach met haar ineenkrimpend beven ja , het groeide reeds vroeger hij sloot haar op in de bittere diepte van haar…

tussen jou en mij groeiden rozen waarom dan toch heb jij voor irissen gekozen…

Als kind groeide ik op met de boodschap, mijn zoon later kom jij werken in de zaak. Ik deed mijn best en groeide op tot een zoon die alles gaf voor de zaak. Ik werkte mij kapot, dagen en nachten zonder slaap. Want alles, alles was voor de zaak...! Jaar in jaar uit werkte ik zonder blijvend resultaat.…

In tranen van verdriet gevangen groeide de wil om weg te gaan menig hartoffer heeft zich verhangen kon het verlaten niet meer aan.…

In de ruïne van je gebroken leven groeide een klaproos. Ze bekroonde het gevoel van jouw kwetsbare broos zijn.…

soms daalt een dichter in de herfst op aarde neer er groeiden voeten aan ogen vol dromen altijd open het besef ik moet gaan het herfstblad volgt de wind danst een laatste dans zingt een lied dat ik kan verstaan jij bent niet te jong gestorven je bent gewoon weer weggegaan er groeiden vleugels aan de wind in je te lichte ogen…

ik ken de druppel heb hem mijn hele leven gebruikt steeds kleine beetjes huilde nooit voluit hij groeide niet mee prikte vaak achter mijn ogen meer stond ik dan niet toe boog voorover kuchte wat wendde mij af snoot mijn neus toen was het over ik had geen keus pas met jou werd het anders hij wilde erbij druppels groeiden vloeiden…

er gingen heel wat jaarringen aan vooraf als cirkelgangen in de tijd wat er groeide was het hout van jonge loot tot middelbaar en oud...…

Waar vroeger haren groeiden, waar ze horen, groeien nu schaamharen, in mijn neus en uit mijn oren.…

De wereldpopulatie blijft maar stijgen Al eet men straks slechts granen, bonen, fruit De mensenvloed put aarde toch eens uit En wat als die ons leven gaat bedreigen? Daar is óns land goed tegen opgewassen De aanpak zien we in d’Oostvaardersplassen…

Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht.…

De gehavende schoenendoos met her en der een knaaggat verbergt een prachtig lilalint gestrikt volgens lang geleden maar nooit vergeten kalenderdagen postzegels werden niet meer gestempeld, de kartelrandjes golfden langs wel, niet, wel en het stapeltje groeide en groeide het onder dagen duiken na weer een langverwachte donkere nacht sneed…

De buik groeide en groeide, tot het welhaast leek, of er een meloen in zat! Broer en zus sliepen amper, elke vraag klonk: of het broertje er ‘ nu nog niet was’! Maar al het wachten is voorbij, ‘t kindje is er eindelijk Lucas kwam vanmorgen ter wereld, iedereen blij! De buik slinkt langzaam maar gestaag, edoch: het kindje kwam vandaag!…

Het geld groeide niet op d'r rug, waarop ze het wilde verdienen.…

Er bloeide eens een rode roos die bleek zo mooi en zo rood ze groeide met al haar krachten en heerste zeer machtig maar door een schaar ging ze teloor…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

toch ontstond er twijfel wantrouwen groeide aan de boom die zijn wortels onder haar voeten had gevestigd zij brak een tak nam een blad las de nerf en begreep…

Slechts één keer werd ik naar de deur geroepen om aan auto-da-fe's mede te werken, Getuigen van Jehova aan te steken. Nietig gestemd bleef ik in kamerjas urbi et orbi maar het raam uit staren zonder veel wijzer van mezelf te worden of van contemporaine wandelaars. Nee, met de toekomst was het niks vandaag.…