Alle inzendingen over in het openbaar verv

Zorgvuldig opgeruimd, Schoongemaakt, met Secure blik de ondergrond Aangebracht, strak wit, Egale laag die glimt Van trots, net als Ik die net deze Foutloos mooie Laag heb aangebracht, Zeer voldaan draai ik Me om, met een goed Gevoel om wat zojuist Is goed gegaan - Nog een keer draai Ik me om, om van Afstand goedkeurend…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

in de tram buiten is het donker de regen striemt tegen de ramen het knarst en piept vasthouden bij elke bocht is een must mijn kaart fout gestempeld de bestuurder fronst zijn blik vertelt me randdebiel argwanend bekijkt de controleur mijn stempel het is kwart voor negen dinsdagavond in lijn negen…

verven van mijn tranen, doe ik allang niet meer nu het relaas ongeopend verdwenen is met zachte tred stap ik langs het alfabet naar beneden daar waar het een warboel is en ik mogelijk in zou kunnen verdrinken heeft niets kop noch staart zonlicht duwt mij in de rug klein en vooral alleen kijk ik naar alles wat er in rond drijft, het verlangen…

Ieder licht – hoe fragiel ook – heeft een motief, een beeld dat het nastreeft en met verve wil voegen tussen dingen die al diep geworteld zijn. De mens – hoe ijverig ook – hoeft niets te doen dan te zien te ontvangen en open te staan voor de elementen die kiemen en gedreven willen groeien.…

Kijk, hoe de moslima de trein ingaat: Hoe zij zoals de wet van haar verlangt Haar boerka netjes op een haakje hangt En pas weer aandoet als ze buiten staat. En omdat zij daarna naar school toe moet Zit ze ook daar weer in haar ondergoed.…

Je hebt nu alles wat je wil een mooi ingericht huis Jouw auto staat voor je deur maar voor mij ben je niet thuis Je hebt nu alles wat je wil met liefde voor je gedaan Regelen verven geldverstrekker en daarna kon ik weggaan Je hebt nu alles wat je wil en ik ben nu opeens teveel Kijk om je heen ..kom me tegen van alles ben ik een deel…

Moet opnieuw straks een reserve- keeper de strafschoppen keren zegt Jasper in de pers met verve dat ie goed kan delegeren.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Alles verstikkend van zuur vergeven sla ik wonden die ongeneeslijk zijn, injecteer ik groen met druppelend vocht tot een wisse dood het bruin zal verven…

Jammer als men dat gaat bederven, Door ze in allerlei kleuren te verven, Het blijft een wonderlijk ervaren.…

menigeen bedrukt zien komen En daarna opgeruimd zien gaan, en dan de fooitjes aangenomen Wanneer ik ook 'es schrijven kon, dan kwam 't in de grote bladen Wat ik van 't mensdom heb gezien als juffrouw van de retirade Eens was ik ziek van reumatiek, m'n benen konden haast niet lopen Toch bleef ik vlijtig op m'n post en deed de deuren kreunend open…

De staking van het openbaar vervoer bleek voor weinig overlast te zorgen. Men stelde bezigheden uit tot morgen. Staken helpt klaarblijkelijk geen moer. Ik heb me er op straat van vergewist: niemand heeft de bus of trein gemist.…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

luisterend naar je woorden die ik niet wil horen de argumenten die je brengt ik weerleg ze met verve gezegd wordt het onderbouwde met vrijheid van uiten die woorden bestrijden elkaar om elkaar groter te maken…

Mijn vrouw zit fier achter haar naaimachien om mijn ontwerpen vaste vorm te geven Zij naait stug door want zij is zeer gedreven Zij heet, maar dit terzijde, Hillegien We hopen dat het virus goed gedijt Zo raken we de business niet snel kwijt…

Toen eens die grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw. Drie droppels liet hij vallen Beneden op de aard, - Drie mooie kleine dingen Zijn daar altijd bewaard: - De eerste viel in 't koren, Dat werd een korenbloem, Die bloeit in 't blauw naar boven, Dat is haar grote roem.…

ik voelde de weerspannigheid van witte verf zij wilde niet in een keer stralend dekken kon de verhalen van de muur niet zomaar afsluiten door een nieuw onbezoedeld klankbord als blikvanger te openen ik zag hoe emoties donkerden na eerst drogend lichten hoorde spanning in de lucht door schaduwen van partijen heb alles…

Dan spelen alle verven Dooreen met stille pracht, Tot dat ze, schoon en zacht, Versmelten en versterven, En zeggen: ‘Het wordt nacht! Weer is een dag vervlogen; Welhaast een jaargetij: Een jaar gaat voor uwe ogen, Gelijk een damp voorbij.’…

de donor leeft het leven met verve geeft zijn nieren pas af als hij noodgedwongen geen keus meer heeft als wij massaal ons leven donor zijn zonder de vraag papieren te tekenen is ons orgaan de gift.…

Macron heeft zich in Washington verweerd Met verve! Een verfrissende vertoning Want Trump, de zelfbenoemde nieuwe koning Werd door zijn Franse gast gecorrigeerd Daarna werd om zijn kijk op Oekraïne Macron veroordeeld tot de guillotine…

Je bent niet goed in vorm voor Barcelona Toch streefde zij met verve ons 'Chapeau!' na Ze werd tweevoudig wereldkampioen Als vis bewoog zij zich daar door het water En zeg nu zelf: dat dubbel goud, dat staat 'r.…

Langs de tramlijn van mijn begeerte zie ik haar staan bij elke halte met open glimlach en armen staat zij daar vol engelengeduld en liefde slechts twee haltes zal ik plagerig aan mij voorbij laten gaan om dan alsnog heerlijk achterop haar fiets te gaan zitten…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

Zelden heb ik open voor een mens zo open als voor jou gestaan...…

mijn gevoelens ontbloot kwetsbaar opengesteld meteen gestorven een vroege dood na wat jij me had verteld toch nog steeds geen spijt het is goed zoals het is ik moest het gewoon even kwijt het moest uit die gevangenis opgekropt, weggestopt deed het te veel pijn nu opengelegd, niet meer verstopt lijkt het minder te zijn…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

morgen duw ik de klink naar benee gooi ik alles open, maak ik entree…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…