Alle inzendingen over kaarslicht

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

de schaduw op de muur bekent geen kleur geen woord de wenskaart is vervlakt tot een soort geometrische figuur die uit haar lijnen beeft bij elke flakkering van licht de hoeken (telkens anders uur na uur) tasten de warmte af van het bericht spelen tenslotte open kaart en kringelen het duister in met op mijn netvlies jouw gezicht…

Ik mag niets zeggen dus ik fluister woorden In de schittering die kaarslicht heet Alles om ons heen lijkt donker en verlaten slechts een viool speelt een zachte melodie Je hand in de mijne verstrengeld samengebonden, krachtig je lacht van binnen waar vlinders huizen Elke kriebel of iets dat raakt is heftiger dan ooit maar in de kilte…

Spelende vlammen, Dicht bij elkaar, Flikkeren zonder samenhang, Piekende brandstof, Kleine wervelingen, Touw met kaarsvet verbrandt, In de kleinste ruimte, Een universum rijk aan toeval.…

in het donker schijnt 't duister maar van binnen is het licht geeft een kaars ons iets van luister en ook vorm aan het gedicht…

(Adem voor mij (II)) In tijd is leven slechts een fractie waarin wij alles willen en moeten doen Wij willen dus volop geleefd hebben De jaren hebben mij ge- leerd dat geduld de schoonste zaak is voor mij voor jou, ons en iedereen Wij vormen samen in flakkering van het allermooiste kaarslicht 'n perfecte eenheid Een apothe- ose…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

in glans van kaarslicht schuilt kunst van het verdragen en verwondering…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

Schuchter wilde je vragen Om licht -om 't even zon of maan- Zelfs met kaarslicht zou je tevreden zijn Mist die je omhulde zo vreselijk zat Genoeg had je van regen die op je neerstreek Kortom: neerslag was ergenis alleen licht van betekenis Licht,licht al was 't maar kaarslicht in deez donk're dagen.…

Doordat het kaarslicht het zwart van de nacht doorbreekt glinstert het zweet tussen ons en die geur spoort aan. Ik word door jouw blik gevangen en verdrink van liefde al jouw huid is mijn verlangen als het kaarslicht langzaam dooft.…

Zie door het zachte kaarslicht de schittering in haar ogen de blijheid op haar gezicht wat is ze opgetogen! Zie door het zachte kaarslicht de schittering van een traan de droefheid op haar gezicht wat is ze aangedaan!…

maken kennis maken de liefde waarneembaar twee bewegende glimmende plekjes spiegelen het kaarslicht in jouw ogen alsof ze tranend van plezier en geluk jouw hartslag onophoudelijk verhogen haast zichtbaar emotioneel spiegelt het kaarslicht in jouw ogen…

in glans van kaarslicht de kunst van het verdragen krijgt tijd van geluk twee dagen respijt... Lejo…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…

niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte appels aan de bomen in de lanen Door de wind en zure regen weggespoeld De met chemicaliën bespoten bomen In een donker groen dicht vergezicht De stem van de dichter bij kaarslicht…

27 12 1989 je graf is een zwarte steen met flakkerend kaarslicht in een nevelige tuin verkeer raast langs de heg letters lees ik niet meer de tekst is nietszeggend alleen herinneringen spreken over geborgenheid en liefde waarvan het gele kaarslicht het warme symbool is het licht op die natbesneeuwde steen verwarmt hart en handen…

Doorschijnend haar nachtgewaad baadt ze in een zee van kaarslicht Transparantie blijkt bij dageraad minder helder misleidend als een dwaallicht…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

Glinstering door het kaarslicht dat danst op je wangen die lachen speels. Waterig door gewoon geluk sijpelt traanvocht in hartstocht naar benee.…

gisteravond toen jouw lichaam het mijne vond schreven wij voor de liefde een gedicht een gedicht zonder woorden enkel klanken bij kaarslicht…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

kaarslicht in pompoenen spooknacht van Halloween heksen en draken die door het luchtruim zweven griezelende monsters huiveringwekkende dracula' s en vampiers die van schrik doen beven…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

laat ik me overvallen door de schemer die me meeneemt op strooptocht naar daar waar muren oren hebben spiegels vervagen bij één blik gordijnen altijd zullen wapperen in het kaarslicht van de ziel…

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven, als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven. De wind om mijn huis, de wind loeit luid, en de kaars … de kaars gaat langzaam uit.…

De internationale Vrouwendag Is bij ons thuis een beetje stroef verlopen Ik was een geinig setje wezen kopen Waarin ik haar bij kaarslicht voor me zag Toen is ze me toch zo gemeen gaan knijpen Ik schijn van vrouwen weinig te begrijpen.…

en weer luidt de doodsklok geen klompengekletter vandaag begraven we met schoenen aan nestelen ons in verdrietstoelen luisteren naar een hemelse stem die langs kaarslicht heen gewoon tot ziens zegt en rouwen…

moegespeeld rozig zacht en uitgeteld luisterend naar muziek over een kindje schitterende oogjes in het kaarslicht de overweldigende tederheid van een kind eens in een voederbak nu in ons midden de engelen zijn nog bezig gloria in excelsis deo…