Alle inzendingen over kandelaar

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

de vlam uitdagend de pit loodrecht de trots oprecht de rode was smelt onbewogen de kandelaar blinkt in zijn eigen licht…

ze snijdt het vet aan en verdeelt eenzaamheid over niet gedekte borden omringd door stoffige kandelaars die al even geen kaarsen meer dragen daar het vuur te vroeg gedoofd is al wat rest zijn koude lakens…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

ik wil niet in een urne op de schouw stof erin stof erop stof eronder hoe hou je ’t uit elkaar wie stoft of ledigt mij dan pas ik wel op de hoek naast de kandelaar? begraaf mij maar eender waar niet daar…

En des - ter Universiteit - verwekt het min misbaren, als men thans korte keersen vindt op hoge kandelaren.…

Wat zit er in het Kerstpakket een heerlijk flesje wijn paté ragout een tafelkleed een vleespakket wat fijn een doos met kaarsen zelfs een kandelaar bonbons en zoutjes mooi voor elkaar écht... voor elkaar? nou ja eh..zoiets voorbij onze deur leven mensen met niets.…

Natuurlijk ga ik op naar Gods Altaren en ik mag zelf de Kandelaar-Kaarsen aansteken Jezus heft de loftrompet en God, de Vader die zingt 'n diepe Bach bas-aria Ik mag op een kussen voor Hem zitten Hij legt z'n hand op m'n hoofd zeggende: "Goed gedaan Jochie!…

wil horen Ik ben rechtlijnig slaap te weinig ‘s ochtends ben ik chagrijnig ik doe niets voor het klimaat maar ondanks alles gaat het toch best naar behoren Ik heb leren accepteren een ander en mijzelf te eren omdat de kleur van ons gelaat het resultaat is van hoe we zijn geboren Hou van hem en hou van haar draag hoofddoek, kruis of kandelaar…

klimop en marjolein die met rode strikken worden opgehangen aan de deuren brengen ze voor het leven binnenshuis; de zonneschijn zo verbinden huis en tuin zich in licht en groen voor kerst de vuurkorven en -schalen, de lantaarns en tuinkaarsen we zoeken naar gezelligheid, want alles moet op zijn best we maken veel en vroeger licht in de hoge kandelaren…

Meer dan twintig jaar geleden zat ze daar al twintig jaar misschien liet ze een stoel bekleden of verplaatste er een kandelaar nee ze was niet erg gesleten al was ze verder uitgedijd want naast zitten wou ze eten altijd was het etenstijd ze heeft me daar voorbij zien lopen een doos gebakjes en een vent ze groette niet, hoe kon ik hopen…

bemorst met het vuil van de adders strompel ik door de polariserende straten van mijn vaderland het ijzeren monster scheert rakelings boven mijn hoofd spant de aders strakker en strakker het bloed stolt de luciferdoos ligt op het witte kleed tussen de twee kandelaars meeuwen bouwen hun nest in mijn haar de olie verslapt…

een seminarist daalt met amos af naar de rust van eeuwenoude doden hij toont terloops wat brosse beenderen waarboven bloemen groeien naar het licht hij haalt een vogel naar voren een tak een christusmonogram een kandelaar met zeven armen zij zullen de ogen zegt de jongen van achttien opslaan in het paradijs jaja mompelt amos…

Op de avond van mijn leven doven kaarsen in oude kandelaars op grijze, marmeren stenen. De nacht verschuilt haar duisternis, de dag blijft verborgen in nevels van droefenis. Druppels van de dauw hullen zich in zwarte stiltes. Ik heb het zo koud.…

Tussen de twee koop’ren kandelaars staat een gezangboek open. Hij hoort weer het astmatisch steunen: loflied of klaagzang – eender zeurt deze muziek, tot hij die deur snel weer vergrendelt.…

sierlijke soepterrine en dampende schaal blinken in zachte schijn van grote druipkaarsen op fraaie kandelaars dit alles doet afgezien van ruiken en proeven zowel eters als lezers watertanden.…

en bij de mensen binnenkijk lijkt het even op de uitverkoop in deze grote nieuwbouwwijk bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme groene planten een zilveren kandelaar…

Overal loop ik haar tegen 't lijf stalking Mathilde noem ik haar Toen ik haar de deur uitwerkte mepte ze op m'n kop met 'n kandelaar Op 't buro vroeg men naar de waarde hoewel 'n echte Blokker, geen cent Uw hoofd ook niet, zei men ongevraagd achter een krant grinnikte een agent De dokter stuurde me op vakantie hotel met tralies die Mathilde…

Er golven witte kandelaars door de nacht ik zie hen op de weg naar Thebe ver van de blinde massa Het bovenaards ivoor van engelen draagt mij en gouden meeuwen krijsen onze naam zij hekelen de getergde gnomen die met hun waanzin de aarde vermoorden die niet net als ons op blote voeten door de kasteelgangen stampen bezaaid met glasscherven…

fatsoen rondom dit gastronomisch grafje (de som van onrust en schijnheiligheid gedeeld door de tijdseenheid nul vermenigvuldigd met de massa van het gevogelte) Tenslotte is God al sinds enkele millennia van zijn taak ontheven door Willekeur, zijn eigen vlees en bloed Daarom vouw ik het servet zo, en leg het mes hier, zie, rangschik de kandelaar…

Wie lichtte de kandelaar dat het vuur startte, brandde beneden de versterkte stad, de troon? Wie kon alle vluchtelingen behuizen in een enkele hut of een bescheiden bungalow? Wie leeft in een andere dimensie, vrij van de zorgen die wij kennen?…

Als in een stilleven Pakweg een fruitschaal met een kandelaar (De schaduw van de druiventros op glanslak) Zo staan we versteend zij aan zij Het raadsel wolkt op Als het zwart van jouw ruisend kleed Een sluier waait om de hals Je wil in laaiende lompen sterven Gedrild in verliezen Scheur ik de voering van de broekzak Munten, sleutels, zand…

De inhoud overtreft zijn stoutste dromen En wordt heel trots in rijen neergezet Maar niemand die er nu al aan mag komen Het staat voorlopig veilig naast zijn bed Een flesje wijn, een pakje kruidenthee Een zak toffees, gevulde speculaas Een boterkoek, een blikje kalfspaté Wat vage voordeelbonnen, geitenkaas Een kandelaar, een zakje cashewnoten…

Jouw lieve lach ik zie al lamplichten dansen er valt een doodshaar om ons heen één koprol nog laat me begaan drinkhoorns, kandelaars alles is niets en kijkt mij aan een koprol nog laat mij begaan daar ronkt het steundier in de nacht met zo af en toe een basstem in de lucht palen flisten door de ruimte ongewild tel ik de flitsen van…

We halen onder`t stof vandaan, een kaars en kandelaar. En lichtjes schijnen overal, op markten en op pleinen en voor het venster van mijn huis met open kantgordijnen. De winkels liggen barstensvol met vele kerstgeschenken, helaas weet bijna niemand meer wat wij toch wel gedenken.…

Maar ons gezicht en alle dingen hingen Nog in 't vermoeide licht der kandelaren - En tussen ons, als grote spoken, gingen Waanzin van woorden, wanhoop van gebaren. Dit was het einde van de laatste nacht. De zon viel strak door 't raam.…

oceaanwind niet moe ik reis door de ruimte trotseer alle gevaar mijn kleine zachte kustlicht brand maar kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen zo verglijden uren cirkel warme gloed is ‘t de wind die bomen ruisen doet kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen de kandelaar…

Drie grote druipkaarsen op één kandelaar brengen over de tafel zacht schemerlicht. Hun klodders verharden zich, sissen licht, zakken kleurig neer, klevend, traag en zwaar. De vlammen spreken knikkend tot elkaar: "Wij geven de spijzen warm aangezicht, brengen in glazen wijn wonderbericht: onze spiegelbeeldjes werken almaar."…

Neem de trap af naar beneden Kom in een eetzaal prachtig, mooi Zilveren kandelaars op gedekte tafels En de ober die wacht op een fooi.…

De weerspiegeling van een brandende kaars in een zilveren kandelaar, mijn gezelschap. De vlam uit de pit deint en wuift mij toe slechts het ik donker op de muur projecterend. Het licht lacht irriterend en in woede ontstoken, smijt ik het geheel door mijn gesloten raam; "ik haat je!…