Alle inzendingen over keel

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

ik had je keurig moeten kelen je warme bloed proeven in kleine slokjes, als een grote kasteelwijn, je zorgvuldig bereiden, delicatesse per delicatesse en je opeten, aan een feestelijk gedekte tafel, met kaarsen en een bloemstuk dan had ik je rustig kunnen verteren en was je niet zwaar op mijn maag blijven liggen…

Mijn bloed stroomt nederwaarts en kippenvel verblijd mijn huid Ik duik in zijn mond verdrink in zijn keel hij slikt me door Kom ik voel me helemaal bevangen vol overgave hang me op bij hem Aan vibraties de stem het gevoel ben jij mijn frivool idioot idool…

een woord al vaak een teveel vermoordt kwetsbare momenten het grijpt mij soms naar de keel het gevoel sterft dan al in de lente een woord vleesgeworden letters scheppen dan een nedergang met tranende spetters legt boeien aan waarvan ik mij niet bevrijden kan het woord, een teveel sluit genadeloos mijn keel…

Nooit nat uit Hollandse keel, Onbesproeid prieel. Lol in het leven? Vermoedelijk heel even. Als Sint Pieter belt.…

ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten van de onverteerde waarheid als brokken in mijn keel? het licht wordt zwakker omdat het woord in z’n handeling weer zwijgt, of ben ik te laf, moet ik opstaan als een opkomende mist alle zonnen overstijgt als permanente straf?…

daar waar aan het prille groen de mooiste tonen ontloken zo dirigeerde wind als speels kind de nieuwste loten naar de schatkamer van melodieën waar zij op de knieën zwarte aarde hurkten later slagerden de koren in volume toen het kleurenlied zijn specifiek klank ritme kreeg in gezangen die de prieelen kweelden uit warme kelen…

mijn keel schraapt met gesnoerde tong in gebroken woorden als een luidkeelse zwijger steeds weer stikkend in wat zich verbeeldt in mijn hoofd waarvan de inbreng nihil bleef…

geëtste lijnen vervagen in loodgrijze randen van verloren tekens die scherp snijden in een voortgezette levensschaduw uit ogen schreeuwt de angst om het maagdelijk zaad dat zonder een later zich uitspreidt over lippen van verloren strijd waar schaamte loopt langs het kwaad van onuitwisbaar lijden…

Maar ik heb altijd de smaak van vlinders in de keel, als het al een andere smaak is, dan is het de smaak van rupsen in de modder. En als mijn stem al eens hees wordt, is het door toedoen van felle woorden, die razen als een trein door een tunnel en me achterlaten met een strottenhoofd van gebroken glas.…

Ik heb een mijnschacht in mijn keel ik val omlaag vanuit mijn kamer zit als een pad gevangen in een bel van steen het is hier stil zo stil dat ik mijn dromen hoor ritselen als dode blad'ren ik gil ik heb een mijnschacht in mijn keel een tong van scherp gesmeed metaal en lagen gitzwart erts voor jaren ik hak met korte felle slagen…

Die groene beestjes in de vijver, Ze hippen en kwaken in het rond Maar soms heb ik er last van, als ze Huizen in mijn mond, of beter in mijn keel Want een kikker in ’t veld is wat anders als in je stem Vandaar dat ik met dat beestje in mijn keel Niet echt gelukkig ben.…

Kop voor keel en slikken Innemen.…

Men heeft de kelen reeds gesmeerd met inkt van verwilderde pennen. In schreeuw beleefd het weeskind weer de kilte belerend in kwesties. Men spant de mondhoeken strak - en sart, de rillende wervelkolommen. En Herman Gorter's boekenkast slacht de stilte met ezelsoren.…

gooi je bloemen, dwing me maar opzij te gaan je schaduw wil me kelen kijkt me donker aan manshoog knak en vierendeel je alle stelen de schijn van kleur bloeit rood maar dat kan niemand schelen we droomden in muziek hoogpolig sloot de hemel zijn akkoorden, een dissonant in woorden, die we nog niet hoorden we zongen tot de vleugels…

Als ik een keel was, zou ik baarden vangen en spreken als de wind, suizend langs ieder zijn oren. Ik zou echoën in hersenkamers, ik zou met geluidsgolven iedereen verdrinken. Als ik een keel was, zou ik niets meer slikken van deze wereld.…

Mijn keel is als een donkere tunnel Die bij elk woord het licht weer dooft In glibber en in ruwe natte wanden Alsof mijn strot de woorden niet gelooft Gevoel heeft zeker niet ontbroken De harten tollen in mijn bezig hoofd Rondom mijn navel fladderen vlinders Zoals hun pop mij had beloofd In duizenden zoete lieve woorden Worden mijn harten…

Dames het is niet zo slecht maar doe het met recht een keel doorsnijden beter dan jaren in verdriet om slapeloze nachten met wraak gevoellens te lijden Tien jaren voor de boeg met aftrek van al gezeten en een derde vervroegd je bent zo weer vrij en vergeten Dus mannen opgepast voor je het weet is het zover geen S.M spelletjes ten…

Creatief was de dame met petten, kadavers van vogels, baretten, een tent, boom en keel of een plan. Het was veel, wat ze allemaal op wist te zetten.…

In duizend stukken versplinterd ligt precies wat er was uitgemoord in één oogopslag, gesmoord het land van herkomst verwoest de verstikking van de bloeddorstige wreedheid, opmars in veel steden een dichtgeknepen keel pijn bij het slikken vult met vorming, de vooruitgang..…

Maar een beetje minnestreel Heeft de baard toch in de keel!…

De hele week sit ik op puntje stoel Ik hep al oogie knip en keeltje brok en hartje bons, wat ben ik opgefok zelfs ’s nachts ervaart ik hevig bedje woel want maandag gaat ik tot intens genoegen mij bij de cursus voegen van vervoegen…

droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven en mij van broze nachtrust te beroven gedachten hield ik niet in het gareel daar was ook weer dat zo gevreesde zweven alleen ging deze keer de trap naar boven en greep de hand me stevig bij de keel…

verpleegstersuniformen Een koets waarin de Koningin de mensen met de vlaggetjes onbevangen kinderen De treinen komen langs duiven vliegen over daken, glinstering op water geboorten, opvang voor de kleintjes Een limousine met de koningin haar Duitse man naast haar de massa met de vlaggetjes golfjes op het water lange treinenstellen Brok in keel…

Ik ben dat slap geleuter meer dan zat Een nieuwe maand een nieuwe rekenrente Het wordt hoog tijd voor een pensioenen-lente De dekkingsgraad moet van mijn levenspad ‘k Heb jeuk aan mijn pensioengat...ik ben kwaad Weg rekenrente...fuck de dekkingsgraad!…

De Boodschap bleef hangen aan het mes in de romp van de Regisseur brokken in kelen van velen De Boodschap bleef steken in de romp van de Regisseur adem stokte in zijn keel de Boodschap van De Regisseur bleef hangen adem stopte de Boodschap van de Regisseur…

winters wit hangt ons ongelooflijk de keel uit op naar lentegroen…

De man -hij had nog steeds een droge keel- bestelde weer een pils op het terras. Een dametje -geboeid door ’t tafereel- hield bij hoe ver de man gekomen was. Hij had nog steeds last van een droge keel en pakte nog een pils op het terras.…

zwarte zangvogel een fel oranje snavel met een gouden keel…