Alle inzendingen over klepper

Hoog in het nest twee klepperende ooievaars warme begroeting…

ooievaar grote vogel wit met zwart wat kan jij klepperen oorverdovend…

Zou ik voor de klepper vrezen, O! die lieve brave man Maakt, dat ik gerust kan wezen, En ook veilig slapen kan. Moeder lief 'k geloof het vast, Dat hij op de dieven past. Schoon hij loopt door wind en regen, 't Zingen wordt hij nimmer moe: Goede God! geef hem Uw zegen, Maar mijn oogjes vallen toe, Lieve klepper! hou de wacht!…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

De nacht heeft ons vergeefs bijeengebracht en vervreemd van wie we waren voor elkaar We wachten op het morgenlicht het klepperen van een ekster wie straks het eerst opstaat de gordijnen openschuift het raam wat verder openmaakt…

De crimineel zit in een heel diep dal Ruim vóór het nieuwe jaar wordt hard geknald zodat hem wéér een Kleppertje ontvalt Dit jaar al dertien, ongeluksgetal Bij Amsterdam-Centraal roept men rondom: ‘Naast wegen legt men hier ook mensen om’…

Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

Langzaam de trechter vergetelheid binnengezogen bleef zij houden van haring met uitjes voorgeschotelde hapjes bij beetjes met een gebit klepperend genoegen genoeg nooit genoeg en altijd geholpen bij happende hahap ja zo zo goedzo hahap.…

Ik klepper met de brievenbus en steek een hand omhoog soms wordt mijn groet beantwoord zag men wat ik overwoog? toch loop ik door, er wachten meer op hun vertrouwde post. In stilte neem ik me iets voor maar ’t wordt niet ingelost...…

De zuster duwt het bed door lange Stille gangen naar de OK, haar kleppers Piepen op de vloer, patiënt Ligt in een blauwe schort Patiënt ben ik, en aan 't plafond Zoeven tl-buizen voorbij, de weg Gaat naar het licht, om niet Te zeggen dat ik steeds dichter Bij de waarheid kom, Grote duisternis -----------------------------------…

Wij deden onze kleren uit en alle dingen werden nieuw aan ons in het rusteloze licht aan de kade klotsend klepperend met vlag en wimpel in de ongeruste vrede aan het raam. ------------------------------ uit: 'Heimwee naar', 2006.…

De snelheid van de wervelende dansers neemt steeds toe, de castagnetten klepperen hun ritme. Eén schreeuw. En plots is alles stil!…

Koren spiegelt zich brandend in de junizon zaad knettert metaalachtig tegen omgewoelde grond grijsblauw zwelt de rivier zou dit alles zomer zijn klepperend geluid van kinderen aan gindse straat of zou het ophouden voorbij glijden langs de vroege ochtend zou dit alles zomer zijn of is het de nasmaak van troebele zaken diepe droom…

Ondeugend blaas ik in je vrije oor laat je weten zonder iets te zeggen “Mocht je ooit een keertje neerleggen dan kietel ik je helemaal door” Klierig klepper ik met het topje van mijn vinger aan je onderlip ontwijk je meppen, schenk je sip mijn onschuldigst schuine kopje Wacht maar spuwt je donkerbruin wacht maar glinster ik blauw terug…

Hoor...daar klepperen de paardenhoeven dat zou Sinterklaas wel kunnen zijn met behulp van zijn Zwarte Pieten brengt hij suikergoed en marsepein zakken vol van al dat lekkers voor zoetekauwers oh zo fijn voor dames en heren op dieet echter funest voor de slanke lijn maar je naam in chocolade is een zaligheid, ongekend je smikkelt heerlijk…

als dochter van de zee heb ik aanschouwend gezeild met stappen de aarde rond gereisd als Lemster geboren dat gevoel raak ik nooit meer kwijt op mijn vaste stappen die ik zet met fatsoen anno 2011 (maar dat gevoel, dat begrijp jij maar niet, begrijp me niet verkeerd) vaandels waaien hoog de haven rookt blijde akkoorden boven alle klepperende…

ik hoorde je al in het klepperen van de deur zag je in het tochten van de gordijnen merkte de smaakmakende geur op van het nieuwe buiten die ook langs de hond gleed hem deed ontwaken en alert maken uit zijn coma na het slapen helaas bracht de regen een licht vertragen we moesten jassen dragen die onze vrijheid in het gaan…

Hoelang nog nutteloze woorden en klepperende haat en andere kleuren tegen? Hoelang nog kinderen vermoord en mensen om huid, om taal en om hun dromen, eer wij -welk volk, welk ideaal- ooit tot besef en tot bezinning komen? De wolken wenen witte tranen waar ik sta, verdriet van alle tijden, tranen en niet te noemen lijden..…

storm in dansende golven die bruisend wit schuim over geribd strand blaast woest stuivend zand waar meeuwen vluchten schreeuwend in grijze lucht harde wind bespeelt stoere vlaggenmasten met klepperende lijnen striemend zand verblindt half dichtgeknepen ogen onder een wollen muts voetstappen verdwijnen onder een verse laag opgejaagd…

Rode castagnetten klepperen verleidelijk onder hun wervelende rokken. De nacht geeft de dag een afscheidskus, de vrouwen slingeren hun laarzen om de mannen. De daken en de bedden kraken en deinen onder het gewicht van de volle maan.…

de grijze lucht huilt boven de velden van Nickerie het wijdse polderlandschap dat zoveel monden voedt met je glimmende rijstplassen en je verraderlijke slangen de wind waait door mijn huis de vochtige warmte te verjagen de golfplaten klepperen als wilde castagnetten het geel aan de papajaboom is gerijpt in de vruchtbare zon…

het is te laat voor november alle toeschouwers zijn vertrokken de eerste gasten verschijnen al aan de bar maken grappen over anderen waarmee zij zichzelf ontzien, niemand vergeet te drinken, er staat een buitenwacht voor de deur, het is een vreemdeling zeker, een rillend lijf een klepperend kunstgebit, de muziek is bijna geruisloos…

een vreemde stilte binnensloop en jij je in gesnik verloor en duiven onverstoord koerden en je rondkeek naar wat over was en je het lot aan de deur hoorde kloppen terwijl de meeuwen de lucht doorkliefden en een merel vergeefs de warmte zocht en een plastic zak buitelde over de straat en jij strak naar de hemel staarde sliep hij die met klepperende…

klepperend roodgebekt hebben ooievaars Westerwolde herontdekt een grote groep de nekken gestrekt is waargenomen achter Blijham aangekomen slootkanten ingenomen paalnesten bezet bij Smeerling brengt een paar drie jongen groot bij Wedde ook een paar op het nest dat gaat best en Hoorndermeden Holle Beetse ?…

In de dodenstad op maanverlichte pade klepperen skeletten als castagnetten de dodendans in de schaduw der aarde. Bomen in dichte rij langs kerhofrand voorover gebogen om niets te missen verbergen 't tafereel voor de passant.…

Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier, De klepper vong de wind en joeg de vogel op, Er gonsde een ver gerucht van tramp'len en geklop, De garvenbindster zong op 't zoeven van de maaier. Maar, de open lippen strak in zijn verdoolde kop, sliep aan de lauwe berm een schuwe armoedzaaier.…

Ik ben het kunstgebit van een flesje gerstenat, mijn tanden glimmen megawit en ik klepper als een krolse kat. Duw me op en neer en verzin er woorden bij, je ziet gouden tanden telkens weer en in mijn keelgat een akelei.…

Juffer Lola doet naar nieuwe wetten Klepperen de kastanjetten, Die begeleiden Al de zongewijde Liedjes die zij zingt. Spaans bloed Stromen moet, En de kastanjetten Zetten Snel Moed bij het duel.…