Alle inzendingen over knokkels

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. ------------------------------ uit: Tirade nr. 1, 1996.…

akoestiek beschrijft nederig ondergeschikt intonatie polijst een vinger tikt zwelgen in melodie aan toonsoorten onderhevig onbegrijpelijke empathie nagels krassen stevig anderzijds toegezongen ritmisch feilloos decibels gewrongen knokkels zijn broos solo’s borduren voort uitzonderlijke delen geen enkel akkoord slechts handen…

En zonder dat iemand het ziet doe ik niets Minutenlang blijft alles in mij vast en strak geborgen zitten En niemand merkt dat ik niets doe Seconden zonder einde blijft alles in mij geklemd Mijn knokkels wit van staren naar een helder, kraakwit blad En niemand merkt dat ik niets doe zodat iedereen denkt dat ik een machine ben die…

Zijn vader neemt hem mee naar de grot van de geesten wijdt hem in in geheimen van de jacht hij wijst bij flakkerend vuur naar tekeningen van dieren noemt namen en gevaren vertelt over hun gedrag de jongen omklemt zijn speer met witte knokkels z'n ogen glijden langs wanden van de stenen kathedraal vol ontzag herhaalt hij namen proeft…

Op het plein zweeft een kind zwiept met zijn hoofd eet chips uit een zak achter haar schouder duikt hij op wil je tikkertje spelen, mevrouw waar zijn je vriendjes, vraagt ze dingen doen, zegt het jongetje hij heeft lichtrood haar, witte knokkels een blikje cola heel wit kijkt hij weg de wind aait zijn verwoeste oogopslag zijn…

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek en een kop zag die niet meer op mij leek in mijn rug de pijn van mijn graat gleed mij onderin verlamde, naar voren trok zodat zelfs mijn onderbuik meedeed mijn knieen in luid protest kraakten bij het hurken op de plee ik mijn vuist balde waardoor mijn knokkels ontploften mijn armen niet omhoog wilden mijn…

Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been. Het proces van Aftakeling is onzichtbaar voor de Wereld om je heen. Met pijn vermoeit reuma zich door De dag.…

Zij die zich het zicht lieten belemmeren door knoestige knokkels van verouderde handen waren wellicht wijzer.…

Soms valt hij stil, dan worden wit zijn knokkels op de leuning, hij hijgt, zijn ogen zoeken hulp, maar waar, bij wie. Ik adem opgelucht als hij weer gaat, breng, lichtelijk verstoord, de kamer weer op orde, zoals het hoort. ------------------------------------------------ uit: 'Een zekere Ernst', meandermagazine 2015.…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van de gebalde vuist wit de gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit het roerloze doek dat leeg op beelden in pigmenten wacht wit is de razende storm die…

wit is de jurk in het stille ochtendlicht wit de wapperende vlag uit de kapot geschoten muur wit de woedende knokkels van vastgesnoerde vuisten wit zijn gevangen geesten in een web van rokerige mist wit is het gelaat dat in de ijle verte staart wit is het lege doek dat wacht op beelden en pigmenten wit de gierende storm…

praten tegen lange rijen stenen, aaneen gemetseld tot een starre muur, geen venster om het licht van vrijheid te omhelzen en geen deur om alle waarheden buiten te sluiten kille dwazen nokkelen met hun knokkels tegen de grijze voegen, de zwakste schakel in deze donkerrode doorgelegen vesting - niets is minder waar, de hechting is sterker…

Hij klemt zijn vuist boven de tropen de knokkels zien wit van woede ingesloten door denkbeeldige cirkels tussen steenbok en kreeft hij zet warm en koud listig tegen elkaar op in een vlaag die aanzwelt tot windkracht twaalf ik hoor de dreun in mijn krop de zee zet een hoge borst op regen stort kletterend neer druppels als kogels in mijn…

Mijn nagel drukt in ’t tafelblad een diepe kloof groeit daar gestaag woorden weeg ik met het vreten dat retour komt uit mijn maag Met mijn tanden bijt ik splinters uit de poten van mijn stoel uit mijn tenen vloek ik psalmen tot ik er niets meer bij voel Zelfhaat weeg ik bij het opstaan in jouw levenloze blik woede meet ik met mijn knokkels…

Je kwam vloekend over de drempel, smeet je paraplu in de badkamer, sloeg met je blote vuisten tegen de eikehouten deur, vloekte nog harder en je knokkels bloedden. 'Wat is er gebeurd?', vroeg ik, terwijl mijn hart bonkte als een oude treinwagon. Zeer langzaam liet je me je gezicht zien, vol tranen en pijn.…

Ik knokkel mijn conventies in elkaar, wars van alle mist. Naaktvlezig en verward piepen trillende woorden. In de lente barsten jullie open, en uit. Vlieg nu, verzen, in jullie goddelijke gedaante, eenvoudig en verlicht van geest. Veranderen kunnen jullie de dingen niet, maar doen het toch.…

Doorbreek de stilte in deze woorden deze façade die als een cascade de ruimte vult verban de harde leemte in dit stil verdriet De waarheid verdraagt de kilte niet Ergens stolt het hart de stenen rollen door het hoofd vermorzelen ons met een streling, met knokkels van een zachte hand Mijn ogen dwalen af naar het teken aan de wand binnenskamers…

Niemand kijke ook bang of vies, Schoon al krijgt hij op zijn knokkel! Wie, of hij verliest of wint, Glimlacht, is mijn beste vrind. 't Zij gij speelt of met een hals, Of met flinke en knappe mikkers, Jongens, speel toch nimmer vals. Speel nooit enkel om de knikkers! Speel altijd — onthoud dat wel — Eerlijk, naar het recht van 't spel!…

enkele jaren heb ik gespeeld was bang voor dat ene ogenblik heb je vervloekt en jij mij gewroken met vertwijfelend gekras diep uit je binnenste moedeloos verpakte ik je in een groene doek als ik jouw krassende medogenloze stem hoorde, omsloot ik met vaste hand, je slanke hals totdat mijn knokkels wit werden wilde je kapot slaan met een krachtige…

' zo antwoordt hem de zeeman, En zijn dasknoop zit al laag, Maar hij trekt die nog wat lager, Tot zowat de streek der maag: 'Erger nog dan in Oostinje Brandt de zon hier op je huid; 't Merg druipt weg uit al je knokkels, 't Pek loopt al de naden uit.' 'Ja, 't Is zeer warm,' zo zegt de man nu, Die stil van zijn renten leeft, En…

----------------------------------------------------- sermoen - preek ora et labora = bid en werk Sint Japik - Heilige Jacobus gefifte - pientere, goocheme heeroom - pastoor troef - troefkaart kneukels - knokkels, vingers aan de pooi gaan - het op een zuipen zetten verluchten - ontspannen temere litigans = voor je er erg in hebt, ben je aan…