Alle inzendingen over koorden

De mens springt in de koord des levens: God draait de koord. Elk snakt naar adem tot begevens en springt toch voort. Hij zingt er zelfs een wijsje bij of becijfert elke sprong: ‘ Een … twee … drij …’ O God, Gij houdt de koord, de dolle koord des levens.…

Trillend tippel ik Over het dunne, stugge koord Van mijn gevoelens Links is pikdonker Golvend water, veels te diep Om ooit nog boven te komen Rechts is het prettig Kabbelend water, te ondiep Om in weg te zinken of te verdrinken Een wind waait naar links, Zoeft langs me heen, trekt me mee Ik struikel, wankel en val Zwemmend…

De koorden, vastgebonden in mijn jeugd, zijn nog dezelfde gebleven. Hoe ik ook probeer ze los te scheuren, ze blijven met mijn hart verweven. Toch geeft het mij ook een kalme zekerheid. het koord dat ons nog samenbindt, is een koord van liefde gebleken, van een liefde die alles overwint.…

Soms schrik ik van mijn eigen woorden; ze hangen als koorden te zweven boven een gedachten-arena zonder net. En ik ben degene die de koorden zonder angst of beven bezet...…

op zoek naar mezelf, grenzen verleggend al balancerend op het dunne koord voortdurend de lat steeds hoger leggend wordt vanwege mijn grote haast steeds mijn wiebelig evenwicht verstoord en stap ik er elke keer weer naast op zoek naar mezelf, een ideaalbeeld creeërend heb ik de eerste helft al achter de rug ondertussen af en toe mezelf…

Ik leg de koord In de kofferbak Het terras zeven hoog Ik sluit het schuifraam De koord mag nooit Binnen hangen Blijf voorbij Openstaande Ramen lopen…

Gelukkig heeft ze voor ze is vertrokken Mij verteld dat ik aan het rode koord had getrokken Bij mij thuis heb ik op het toilet direct het koord vervangen En heb ook een rood opgehangen…

ze balanceerde op het koord van haar angsten zoekend naar balans…

Ze balanceerde  op het koord van haar angsten zocht naar evenwicht…

Op een koord loop je makkelijk als je het ziet -- als lucht die jou draagt.…

lege letters rijgen zich als kralen aan een koord langzaam ontstaat wat ik je zeggen wil: het laatste woord.…

Hoe fragiel is het levensdraadje van de ter dood veroordeelde mens, het is het koord van een strop die niemand ontkomt.…

Als een koorddanseres Loop ik behoedzaam Op het slappe koord Dat hangt Boven het ravijn Gevuld Met kolkende emoties Even dacht ik Op vaste grond te lopen Even dacht ik Iets te voelen Van een steun Links en rechts Het was maar even Dat ik dat dacht Als ervaren koorddanseres Loop ik Op het slappe koord Behoedzamer Waakzamer…

Het dansen Op een koord Zonder vangnet Als je valt Ben je verloren Haal je de overkant God weet Wat je dan nog te wachten staat…

de oudere koorddanseres die na een vrije val uiteindelijk ontdekte dat dansen zonder koord eigenlijk wel leuker is…

Zij is, ik ben alleen de weerschijn Zij doet, ik handel op haar woord Zij denkt, mijn peinzen slechts de scheerlijn Zij danst, ik wankel op haar koord…

Een reis met een doel Een herzien Wat nog komen gaat Meisje nog maar zestien Blootgesteld gewaad Een kus Hand omringd met naakt Wegvliegende mus Weerzien volmaakt Getrek aan het leren koord Onzichtbare voetstappen Weer samen Zoals het hoort…

Het hart miskend, ogen onbegrepen. Ieder zoekt warmte en genegenheid. En benepen zonder echt vertrouwen zoeken velen naar een luisterend oor. Maar dat helaas soms moeilijk is te vinden. Doch als men iemand vindt die open staat voor zijn verhaal, op een zelfde golflengte zit met wederzijds begrip, en het gemoed is aangesterkt dan geldt voor…

kemphanen staan zij tegenover elkaar en kakelen als de kippen die het moeten bezuren en nauwelijks nog eieren kunnen leggen staat daarom even stil bij de zachte wind die overal om ons heen is en geurt naar lelies en gras bedekt met dauw zegt het kind met een diadeem van bloemen in het haar dat de heerszucht wil doorbreken en knipt het koord…

Een slingrend koord, men moet er niet aan denken Het leven dat ons kwelt, een dag te schenken, En toch gaan de gedachten met dat koord Mee op en neer, de middagen aan boord.…

je spitzen trapten op het koord je stapte zonder zinnen vroeg me om opnieuw beginnen ik nam je bij de hand je danste in fragiel bewegen samen kwamen we de woorden tegen die duidden op een vals cadans jij gaf mij de kans het koord weer aan te spannen zodat oneerlijkheid geen ruimte kreeg om van het touw te vallen je…

Kometen aan een koord, strikken in de staart van een kosmische vlieger. Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

Balancerend op een zijden koord.…

Het zilveren koord zal weldra breken - en niemand die het houden kan, gelukkig dat we konden spreken: het afscheid en de pijn daarvan ze zijn niet minder, maar gedragen door ieder die nabij mag zijn - Jij, sterke vrouw, je blijft maar vragen en klaagt niet over eigen pijn.…

Stappend in de lucht aan een lint hoog in het blauw naast een vrouw die elke stap toetst voor ze in het ijle een weg wijst, zijn witte schoenen schuiven sober. Haar vinnige tenen na tot het touw spant na een plotse tuimeling. Ze wiegen mijn aarde de hemel in zonder maar één wolk.…

de windvlaag van de tijd doet mij en jou beseffen dat wij met alle streven naar geluk en ondanks vaste tred zó kwetsbaar zijn voor dreigend onheil de rode draad door ons zo achteloos geworpen die je bij 't ruwe weer vertrouwen geven moet blijkt vaak en eens te meer slechts uitgetekend in ons hoofd en vastigheden als een huis zo…

ik heb er alles aan gedaan om te blijven staan op het slappe koord dat leven heet geboorte en dood verbindt van baby kind naar de volwassenheid totdat je de grond weer bereikt vaak was ik uit balans maar kon dat met fixeren op het verre doel weer repareren zag de rafels in de lijnen komen wist de realiteit vol met dromen zou er aan…

ben op het slappe koord gestapt de armen wijd en voeten dwars voor meer balans maar nog geen pas ik wilde wel vooruit had moeite met het evenwicht mijn blik hield ik in voorwaarts gaan op jou gericht heb duizend angsten uitgestaan de safetygordel in de haast niet aangedaan toen ben ik voor jou gevallen jij reikte mij de hand…

Het zijn zoals bekend altijd die wetten Wij mogen blij zijn met het vrije woord Soms als ravijndans, op het dunne koord Bewegingsvrijheid die ze ons beletten In denken zijn de dromen minder vrij In dromen komen daden dichterbij…

De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…