Alle inzendingen over koorts...

Een laffe indringer Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig…

Als nog iedereen z'n mond houdt, neem jij het initiatief. Je lacht de wintersluimer weg, een opkomend plezier maakt zich van je meester: ginnegappend, clownesk bespeel je de wakker geworden elementen waaronder de mens. 'Wat we kúnnen doen, is...' wordt een teken dat we moeten letten op de nieuwe rillingen in ons lijf. Leven is niet gebaat…

Met een schep en zeef gaat hij op pad. Op zoek naar iets wat hij nog nooit had. Hij loopt onder de hoge bomen speurend naar een oud rivier bed wat hij gezien had in zijn dromen. Droog gevallen met huge boulders, waar hij dan met zijn schepje onder moet komen. Gravend in de gravel op zoek naar gele klompen. Even later zit hij aan de water kant…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Zoals koorts ook goudkoorts kan heten van wanhoop tot euforie is dat wat het oplevert.…

Toen moeizaam de ochtend kwam verkilde gestoomd nachtelijk zweet huiverend, rillend ijskleed, dat het gloeien overnam het glazen geluk beademd waarachter het bleke doodslicht wacht op ratels van een klaaggedicht denken in rood geremd opnieuw ontbrandt het vuur getooid in duistere waas tollend hoofd naarmate het late uur blauwe diva’…

Hoor! Zo is nooit gezongen! Hoor! 't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs…

Schuif op naar ‘t graf: uw huis moet leeg. Een nieuw bewoner staat ervoor. Hij is nu jong en gij zijt veeg. Zijn voet volgt in uw spoor. Benijd hem niets: de tijd is kort. Een ander volgde alweer zijn stem. Ge ligt nog nauwlijks of hij stort U na en wacht op hèm.…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

Het zit mij ook op alle fronten tegen: De beurskoers van mijn aandelen daalt diep, Terwijl daarnaast door toedoen van de griep Mijn koorts tot grote hoogte is gestegen. Nou ja, die koorts gaat weldra weer omlaag, Maar of de koers omhoog gaat, blijft de vraag.…

fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt zich in mijn blik die de koorts…

Na Zembla is ‘t niet meer te vermijden. Zijn de ministers plotseling kordaat. Helaas is het voor veel mensen te laat. De geitenboer wacht sombere tijden. Zoveel in dit landje, is dat niet dwaas? En ook, ‘t is toch lekker Die Griekse kaas.…

Die nacht, op bed met koorts dacht ik aan de reizen in jeugdigheid verzonnen zonder antwoord in jouw huis en de stilte in de nacht dwong mij te luisteren naar de vreemde signalen die mij in mijn droom vervreemdden en dit kleine huis omringden met een zwaar juk van intimiteit in mijn nachtboek volgeschreven.…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet bedoelde. Een geestelijke overmeestering van iedere lichaamscel, die zich met die koude rillingen nog niet eerder zo gelukkig voelde.…

Of houdt koorts je onder de knoeten? Volg dan metterdaad de volgende raad: was in 't vervolg beter je voeten!…

zoetelief ziekebloed strelende koorts opvlammend pelsdier geplunderde moord brute volharding tot brakens plezier drachtig gefluister genadig ontspoord…

de zon weet het nog niet maar de maan heeft verdriet om wat ze hier op aarde ziet de mooie blauwe dame is vuil heeft koorts wordt ziek ze zingt haar zwanenlied en de tweepoters die zien het niet…

Het vriest er dat 't kraakt en de koorts stijgt : 't wordt tijd dat Friesland weer eens wat krijgt. Train niet té fervent want 't evenement wordt nu door protestanten bedreigd !…

Warme zomerweide wandeling. Kniehoog rijp gras kruipt waar het niet mag gaan. Cirkelzaag zoemende insecten in de pollenlucht. Ik loop met vreemde hoge stappen en wil alleen nog kransen vlechten of loom gaan liggen in het gras. Een dekentje? Nee, dank je, hoeft niet, laat ik me vallen en daar kriebelen al mieren als jouw vingers en voel…

we hielden jouw hand vast in de onze kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in…

Toen kreeg ik koorts, een hoestje en een piepje, straks sluiten ze bij mij de zuurstof aan. Ach, geef mijn uitgemergelde karkas toch alsjeblieft een bed op een terras.…

Ondanks corona, Q-koorts vogelgriep De gekkekoeienziekte, MKZ Was 't hertenkampenuitje je van het Als er een pasgeboren bambi liep Straks krijgt meneer giraf ook zijn congé Dan komt Dikkertje Dap nooit meer benee...…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

hij wiekt zich uit het bed verdoofd en ingepakt zo lazarus zo opgewekt en dichterbij het gestadige gekreun pijn heeft de klank en kleur en geur van bloed van loslaten en afgesneden zijn ik ril mezelf te pletter in een koude koorts en droom van nooit meer zoals nu zo uitgelekt…

Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen ik, een avond lang en zeer bevreesd, Ben voor de poorten van de dood geweest, Kwam plots zijn jonge stem mij achterhalen.…

Nu is de dag begonnen, een uitgestrekt gewelf vol dichte mist, een keurslijf van peilloze muren. Bebloed ochtendgloren door nevelheid, uren turen naar geblakerde valwinden omarmd door zichzelf. Hij gaat de ochtend gevlochten en verwrongen te lijf, koortsmandala’s mijmerend; het wiel snakt naar uitvinding. Hij praat visjes uit het water met verkreukelde…

koortsig dwaal ik rond op deze hete dagen het lange lome komt met overspannen dromen wiek om koelte voor de schaduw die ik was ontheemd sluit ik me af met een been in het graf delirium krijgt realiteit in wartaal en wat spoken de lijn is niet gebroken rafels zijn er nog als waarschuwing van boven…

knijpt de raderen fijn om het venijn te stoppen in een bitter distillaat waar jij jouw roes uitslaapt en je droomt voorbij de eigen onmacht voorbij de diepe ademnood Jouw gedachten drink jij als droesem Ze smaken naar eigen bloed, naar eigen zeggen en je zinkt voorbij de gekwelde geest voorbij de verdrinkingsdood voorbij de koorts…