Alle inzendingen over lamplicht

Vanuit het licht van de lamp kijk ik naar jouw gezicht Je ziet mij niet...je ziet het niet... ziet niet wat ik je zo graag zou willen vragen er ligt een glimlach om je mond, een mond die ik duizenden keren heb gevoeld ik kijk naar je half beschenen armen hoe vaak heb ik die niet om mij heen gevoeld.. je lacht mij toe, een grap, die ik niet…

lamplicht vangt een mot de wrede vuurgloed verzengt het vleugelpapier…

[Senryu] op natte trottoirs omzeilen vlugge voeten plassen vol lamplicht…

[Senryu] omringd door lamplicht leest een oude man zijn krant buiten groeit de nacht…

Niets of niemand zal bij me blijven; niets of niemand dan deze vier: deze pen, dit lamplicht, dit bureau, dit papier In de wanhoop van mijn verlatingsangst ben ik hiervoor het bangst; dat ook zij zullen deserteren…

Niets of niemand zal bij me blijven; Niets of niemand dan deze vier: Deze pen, dit bureau, dit lamplicht en dit papier. In de wanhoop van mijn verlatingsangst ben ik hiervoor het bangst: dat ook zij zullen deserteren...…

De junk die wel eens bij mij in komt breken Is deze keer vertrokken zonder buit, Zo zag het er tenminste wel naar uit, Totdat ik thuis het lamplicht wou ontsteken… Dat lukte niet. Want wat had hij gejat? Mijn allerlaatste peer van honderd watt!…

Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven, Staat, een geluid, in Schrift gepenseeld.…

het zachtgele lamplicht tekent een cirkel rond haar vergrijsd gezicht werpt lange schaduwen over de tafel waaraan zij zit het boek der boeken open lispelt ze gebeden een hand onder haar hoofd eenzaam maar geborgen in het laatste uurtje schemeren voor dan toch de nacht begint…

Overal licht rood licht groen licht kerstlicht kaarslicht kunstlicht neonlicht lamplicht laserlicht daglicht zonnelicht "licht" maar het mooiste is om het licht in onszelf te vinden en de kunst is ook het "licht" in de ogen en de harten van die ander te willen zien dan worden we vanzelf "verlicht"…

Onder wazig lamplicht schrijven vingers verplichte woorden, luisteren gevoelige oren naar onheilspellende stiltes. Ik draai me nog eens om in mijn krakende stoel en draag de tijd naar een zekere ochtend.…

in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

Laten we samen zijn alleen de avond rond de lamplichte tafel sonnetten schrijvend over tijden lang vergaan. Toortsen lichten de laan naar het toernooi opgewonden jonkvrouwen bekennen kleur, van willige schildknapen priemt de lans. Dan begint het grote gapen en ga ik weer alleen slapen.…

vanmiddag, zomaar zin in een gepelde mandarijn in partjes witte vliesjes in gescheurd oranje in lamplicht gevangen (vergeet de schaduw niet!)…

hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur bode van weekblaadjes en vogelvoer lamplicht verzilvert het trage spoor van een huisdier, op weg naar morgen aan ragfijne draadjes hangt het leven van een kantklossende koorddanseres en wind die in vlagen zijn plagen stoot veegt onverdroten mijn straatje schoon gehuld in getijdenjas van jaren…

De nacht valt deze dag wat langer in ver en kletsnat lamplicht waarin het water stuift vind geen beschutting niets is waterdicht een dak op palen laat de wind door onaf en onverlicht wil januari schrijven terwijl mijn hand drijfnat papier beroert en van mijn hoofd de druppels vallen ja schrijf ik dan stokt mijn pen toch positief…

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…

Je voetstappen door de stille verlaten straten waar sommige ramen streepjes lamplicht doorlaten het geluid van de stilte neemt met je gedachten een loop je indruk achtergelaten hoop plaveisel tot kiezels en zand groots naar klein neemt mij bij de hand in de verte het geluid van een voortgaande trein die zijn eigen spoor…

Wij in dit doodstille huis herboren uit landwijn en gedempt lamplicht of uit wat van het houtvuur ooit rook was, wij horen nog alleen elkaar ruisen. Ik in de dood van de drank hoor jou zacht slapen Jij in de dood van een droom hoort mij drinken, het stelt niet veel voor.…

geuren met tussen de wolken wat zonneschijn een bos of parkwandeling kan zalig zijn de wisseling in de natuur zien gebeuren als de zomer weer voorbij zal zijn en de herfst lokt met koperen kleuren knalrode geraniums langs het raamkozijn de droogboeketten die het buffet opfleuren de wiebelende spinnen aan de buitendeuren en bij het lamplicht…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn. Laat ook mijn ziel maar even dralen, genieten van het avondlicht en weten dat de tijd zal komen dat die weerom versneld zal stromen en niemand vraagt naar een gedicht... Waar zal ik dan de moed weer halen?…

Lamplicht zet zijn hoofd in een kader, heel duidelijk zie ik nu mijn vader; groot verschil met het beeld dat naar boven kwam van de man die mij hoog in zijn armen nam. Van veilig gevoel tot tehuiszorgplicht, daartussen ligt een mensenleven. In de groeven van mijn vaders gezicht staat het verdriet om mijn moeder te lezen.…

Electriserend vlamt de stilte tegen vier muren op herinneringen cirkelen rond het lamplicht deze nacht houdt hij over zichzelf gericht hij pleit voor en tegen, keert rollen om en om en tegen beter weten in verzint hij vluchtwegen voor de dageraad maar er is geen omkomen aan CBS verslaat straks life hoe hij siddert…

't Duister welt omhoog uit mijn hart, tegelijk met alle tranen in mijn ogen, uitingen van mijn niet te delen smart, waar elk lamplicht wordt ingezogen. Ook als de zon overdag volop schijnt ben ik immer in een schaduw gehuld, koud afwachtend tot èlk licht verdwijnt.…

ik was het lamplicht kwijt vage contouren bewogen waar zij dit niet zouden mogen stilte werd onderbroken door geritsel en geschraap uit stukken die hier al eeuwenlang werden bewaard jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Jouw lieve lach ik zie al lamplichten dansen er valt een doodshaar om ons heen één koprol nog laat me begaan drinkhoorns, kandelaars alles is niets en kijkt mij aan een koprol nog laat mij begaan daar ronkt het steundier in de nacht met zo af en toe een basstem in de lucht palen flisten door de ruimte ongewild tel ik de flitsen van…

Regen gevangen in lamplicht op uitgestorven plein. Afwezige blik verraadt steeds afdwalende gedachtes. Hopend, dromend, liefde te vinden, eenzaamheid ontvluchten. Slaap niet kunnen vatten, nacht schrijdt onverminderd voort. Haar naam herhalend in gedachten, slaken verlangende zuchten.…