Alle inzendingen over lege stoelen

Achter hem een lege stoel. Er omheen de ruimte van de stilte. Hij kijkt achterom. Hij ziet niets, behalve dan de lege stoel. Wanneer hij zich weer omdraait, ziet hij in de weerkaatsing van de ruiten dezelfde leegte, maar dan buiten.…

Het doet zo’n pijn die lege stoel De plaats in het ouderlijk huis Waar vader altijd zat voor de “buis” Het geeft zo’n verdrietig gevoel.…

, alweer niet het waren andere namen en ik speelde mijn spel ik weet het wel je zal niet kunnen komen maar ik bewaak die lege stoel hij blijft voor jou bedoeld…

de klok kruipt in stilte van alleen zijn wacht sprakeloos met lege stoelen vol herinneringen houd mijn hand vast nu alles voorbij gaat…

Ik sta met lege handen zei je, verontschuldigend waarop ik mijn hoofd in jouw handen legde. Je had ook nog een lege stoel en onmetelijk veel ruimte in je hart. Nooit ben ik meer weggegaan. Er zouden meer lege handen moeten zijn.…

Ik sta mij niet meer tweederangs te voelen Al starend naar te dure lege stoelen Weg met die nare klassenmaatschappij! En voor een eerste-klasse-sprinter gaan Ze maar naar atletiek- of wielerbaan…

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel waar hij altijd zijn krant zat te lezen, en krijgt een weemoedig gevoel omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen. De kinderen komen soms thuis, maar zijn er alleen op bezoek. De rest van de dag is ze alleen in huis, staart voor zich uit naar die lege hoek.…

De meester neemt een lege stoel en plaatst elk gevoel. Nu ervaar ik, wat jij koos maakt mij ontzettend boos. Voor het eerst beleef ik hoeveel ik om je geef.…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

Wat je aan leven maakt zo bagatelliserend tot een speech voor lege stoelen, niet iets wat je met overtuiging houden kan.…

de toekomst gesloten van dit oude uur waarin de avond zich niet hoeden laat ik faal opnieuw, twee of driemaal rond mijn ogen, trek een kring van mist rond een lege stoel en leg mijn oor te luisteren op mezelf in dit tijdelijk, papieren huis; de blik gedwongen, zo dichtbij…

hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt over pijpen in ijzeren handgrepen oude lege stoelen stoft en nog steeds de tafel dekt voor twee hem naar beneden roept met koude koffie in haar hand dat hij triest wenst dat zij niet alleen de tijd vergeet maar ook hun uren samen…

de lege stoel oogt zo gretig in de langzame schemer die de dag weg zal wuiven met een stervend gerommel ik ben volgzaam als een eend in het eerste levenslicht denkend aan jouw eenzame reis over gekalkte wegen alles herhaalt zich, ofschoon niets bij hetzelfde blijft alleen de wegen blijven vlak mijn wandeling Moderato…

Die stilte maakt ooit plaats vrij bedenk ik in de auto op de snelweg met een lege stoel naast mij.…

De lege stoelen maken plaats Voor de profeten Elia Zittend aan de tafel Van het grote feest De gekte volgt weldra Leeg zijn ze nu Wijdbeens als de toekomstige Moeders der wijsheid In hun schoot zullen ze zitten Zij die begeren en zweren Bij nieuw gevonden waarheden Hoe zwanger kan een kamer zijn?…

hoe de dood geruisloos in je lichaam kroop werd zacht belicht in je witte huid en broze gezicht hoe je oude ziel als milde gloed vervloog blijft zichtbaar in een lege stoel en stille traan waar een geliefde sonate jou vaak kon bekoren de tijd weer stilaan verder tikt…

Ochtendlicht zoekt aarzelend jouw onbeslapen kussen op het koude bed de trap zwijgt de vertrouwde voetstap die zijn treden niet meer dragen en de woonkamer benauwt de enorme lege stoel zo troost'loos is ons huis waar niemand meer jouw koffie drinkt och lief het is zo stil op aarde nu jouw stem er niet meer klinkt…

Ze hing haar weemoed aan de wand zodat de gasten kunnen zien waar hij voor stond er staan alleen nog lege stoelen en guitarras zonder klank dwaalt zijn geest er bovendien zijn gezang is er verstomd hij nam de Fado met zich mee over de kolkende zee nog steeds stelt ze de vraag schreiend aan de Taag: waarom ging je toch alleen we zijn…

Er was die lege stoel sinds jij bent weggegaan. Ik kon er niet meer tegen, ik heb hem weggedaan. Wat heeft het eigenlijk voor zin, ik weet het al te goed, maar ‘k denk zo bij mijzelf dat ik toch leven moet. Jij vult mijn leven, zo het vroeger was. Met dagen vol geluk en vrolijkheid, als was het gisteren pas.…

wanneer de klok op jong nog staat vier mannen aan een tafel harten omgedraaid gunstig of ongunstig over de tafel rijpen verhalen over vrouwen, uiteraard daarover klinkende glazen dubbele stemmen dubbel nu de klok wat ouder slaat één man nipt zijn borrel lege stoelen vertellen harten nog en hij spoelt stemmen weg…

ik at schaduw toen jij zon en zee koos als ontbijt gegarneerd met stilte de lege stoelen kaatsten eenzaamheid parasolde lunch temidden van de zonverbrande lijven nam drankjes die de hitte en wat kou toch niet konden verdrijven donkerde jouw tafel met de zomerzotheid van je aangeschoten vrienden ik had het wel gehad eindigde…

een houten vloer drijft voorbij het land dat ik in me draag vanuit de verte schuiven lege stoelen als bootjes in mijn schoot het is eb, denk ik dan wanneer mijn longen nesten bouwen, te groot voor kale bomen en de klaprozen die in de palm van je hand vallen en het maanzaad sluiten rond je mond, purperrood alsof…

Dan heel alleen in die kamer met naast je die lege stoel, het grote tweepersoons bed slechts beslapen aan één kant, wie dat ervaren heeft begrijpt meteen wat ik bedoel. dit is wel een nieuw leven, maar één zonder gouden rand.…

Het lijkt nog maar zo kort geleden Maar er is alweer een jaar voorbij gegleden Een jaar van rouw en veel verdriet Omdat jij het leven liet Een lege stoel Een lege plek in bed Het blijft een leeg gevoel 's nachts hoor ik soms jouw stem Zie ik even jouw gezicht Prachtig door de zon belicht Dan ontwaak ik met een glimlach Omdat ik jou toch…

De dagen zijn lang, te lang voor haar Nog ampel twee weken tot kerstmis Ze denkt vooruit: aan 't nieuwe jaar De lege stoelen, het zware gemis.…

Ik zit hier tussen lege stoelen en lege banken. Voor de drukte en de gekte moet ik bedanken. Was het ooit nog zo belangrijk was het ooit een must. Nu is het jou die ik mis, jij die me kust. Ik zit hier tussen oude mensen. Allen niets meer te wensen.…

Jouw poëtisch geschilderde lege stoelen ogen vol hout met riet gebonden zittingen dus zo leeg zijn ze niet als ik opsta vanuit die fameuze boerenstoelen in welke vorm dan ook en wegloop naar een plek die jij wel of niet kunt zien bekruipt jou dan de angst dat ik niet zal terugkeren en voorgoed vertrokken ben of misschien wel dood zodat…

Tafeltjes met lege stoelen. Een eenpersoonsbed en een koortsachtige verlangen dat om verandering vraagt. Wanneer de alleengaander 's morgens opnieuw ontwaakt blijft die hopen dat zijn verlangen de mogelijkheid op een verandering uitdaagt.…

stoel werd weggehaald nu dichter bij elkaar maar bang kou kroop op en in de kring verstoorde zij geruststelling het kransje bij de thee het is kapot gebroken in de schaal zo gaan wij allemaal…

Daar is het monster weer Verleidelijk nog steeds Het grijpt ons naar de keel Onze dromen worden sleets We zijn moe en getergd Een lege stoel in de kamer En maar schreeuwen en maar slaan Met die veel te kleine hamer Het virus speelt geen spel Geen emotie en geen kleur Ze danst met wie ze wil Met de blik van een charmeur De enige manier…