inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 86.162):

Lege stoel

Het is stil in huis,
Alleen de klok tikt de tijd voorbij,
Nooit meer die stem van die zij,
Het huis maakte m’n thuis.

Ook haar geur ontbreekt,
Verder ademt alles haar zijn,
Van meubels tot en met ’t gordijn,
Het zijn én niet-zijn zo steekt.

Haar foto’s brengen haar hier, even,
Geeft ’n fiin gevoel,
Lijkt ze weer eventjes te leven.

Dat intens beleefde fijne gevoel,
Duurt maar even,
In ’t hier zij slechts ’n lege stoel.

Schrijver: Joris Olivier, 9 juli 2025


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 43

Er is 1 reactie op deze inzending:

R.E.N.S., 3 dagen geleden
Er is geen groter verdriet
dan zich, in dagen van ellende
de tijden te herinneren
toen men gelukkig was. (Dante)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)