Alle inzendingen over licht leven chrysanten kelk bloemen sterven vuur rimpelen

Bloemen van verlangen naar schoonheid en naar licht, de zomer is allengs gezwicht maar in de ziel blijft 't glanzen hangen.…

Alles heeft zijn tijd voor en najaarsbloemen veranderen van het uur verwarmen met een licht vuur Het rimpelen inkeren van de dagen op glad ijs wagen paal en perk stellen bloementapijt vol kleuren grafzerken laten zich tooien Oude herinneringen komen tot leven reîncarnatie borrelt op chrysanten Japans staatssymbool steeds meer variëteiten…

Bloemen wiegen zacht in stilte van seizoenen nieuw leven ontwaakt Onder de lage herfstige hemel met haar trage adem staan chrysanten in gouden pracht, onaangeroerd door tijd. Hun frêle bloemblaadjes vangen het licht zoals eeuwen tevoren stil getuigen van een wereld die voortdurend verandert.…

Bloemen die mij veel vertelden Waren de bloemen van gisteren. Bloemen die mij veel vertelden Waren de verre gezanten met chrysanten. Bloemen die mij veel vertelden Waren mijn eerste kindervrienden. Wij spelend met een bal van klei, een pop met namaakogen en met een plastic diertje op een voet.…

was het hier en daar en overal dat de zee niet hoger zingen kon was het hier en daar en overal dat zij naar wilde bloemen rook is het hier waar bloesems door mijn handen gaan in de vijver van het leven licht zij in mij het sterven aan en rimpelt diepte mijn gezicht…

Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…

Onder het bestuiven van de mooiste bloem vlecht jij jouw vingers in die van mij Ik zag je eerder gaan van kelk tot kelk jij vioolde met klanken balanceerde met je vleugels als een frivole vlinder op de rug van een jonge hinde maar bij mij vouwde jij je vleugels klein danste lichtzinnig op je beentjes rondom die van mij Wij paringdansten…

Zij draagt de kleur der vrolijkheid en richt haar kelk ten allen tijd naar 't helder licht der zon.…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

je wilde dat het leven een symfonie zou zijn zoals de wereld behoort te zijn je wilde dat licht en duisternis elkaar als vrienden zouden omarmen je wilde staande sterven waar dan ook in een korenveld in een bos of op de hei je wilde staande sterven in de zon tussen stilte en klank in een bloemen veld je wilde…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

------------------------------ uit de bundel Chrysanten (1977)…

Chrysanten dan maar roestbruin of sappige vruchten wil ik met jouw zachte liefde op mijn wangen staat geschreven door dit leven boze woorden verre oorden door het noodlot niet vergeten Chrysanten dan maar okergeel zoveel geweten of zoete dromen wil ik met jouw zachte liefde op mijn tenen staat geschreven door dit leven vergeten…

uit oude open wonden schieten scheuten jonge takken nieuwe knoppen verse blaren bloemen een wandelende bloem boom tak vertakking bloesem knop kelk vrucht…

Als bloemen de kelken sluiten De moede hoofden buigen Als vlinders de vleugels strijken Het tere lijf ten ruste wordt gelegd Als de dag haar einde nadert En de nacht al zwijgend op je wacht Dan zingt de merel Van het leven Dan zingt de merel Van de volgende dag…

Mijn denken is in leegte weggezonken. ’k Zie ’t licht niet meer, maar ballen vuur en vonken En dan duikt alles in een nacht van rouw. Er is een luide suizing in mijn oor, Waar alle stemmen effen in vervloeien, Tot klanken, schoon als bloemen, open bloeien, En met een schok is ’t dat ‘k u noemen hoor.…

Hou mijn vingers gespreid naar boven, als bescherming tegen het licht. Zie de rimpels komen, in dat bekend, vertrouwd gezicht. Rustig kabbelend vanuit het midden, tot in alle uithoeken langs de kant. Doen zij zich in hun noodlot schikken, samen straks te sterven hand in hand.…

Er is de hartstocht die een mens tot hier en tot dit nu ooit heeft geboeid en ook geleid, tot hier waar bloemen leven, mens en dier maar waar ook alles voor het sterven werd bereid. Nu is de dood gekomen in de nacht en weet ik niet meer waarop werd gewacht, maar 't vuur zal branden onder d'as al wordt er niets meer zoals 't was.…

TIJD tijd is als water krachtig, transparant tijd is als vuur machtig, dominant tijd is als vrijheid ongrijpbaar, beperkt tijd is als een bloem fleurig, verwelkt tijd is als licht helder, pijlsnel tijd is als het leven oneindig, een spel…

Daar gaan ze weer: de velen die de doden gaan bezoeken met licht en bloemen, met herinneringen en droefheid groots en teder. Maar wat is dood zijn: leven in een ander zijn, een niet meer uit te leggen verband, een geheim dat aanhoudt groots en teder.…

alleen bij feest en feestjes nog in onze buik En de vlinder vlindert van struik naar struik van bloem naar bloem Van kelk naar kelk welk? is 'm om het even 't interesseert 'm geen zier Wij kennen onze binnenpret klein geluk 't samen maken van plezier Nee, laat me..... de luchtigheid vlinders in mijn achtertuin.…

duizend voeten marcheren achter mij beweegt een veld chrysanten gele bloemen dansen op de wind in een bad vol lotusbloemen overweeg jij 't wijl de grond ver weg langzaam rood kleurt © Lucky mei 2008…

Als ik sterf laat dan vreugde zijn in je tranen want ik zal je niet verlaten In het sterven bloeien nieuwe bloemen en het lichaam zal as worden maar ons wezen is eeuwig leven Mijn voetstappen mijn woorden en onze kussen zullen verdwijnen maar die zijn slechts de vormen van Licht en Liefde die altijd blijven schijnen Als ik sterf…

de hemel zal voor ons geen vogels hebben de wind geen bladeren meer doen aanwaaien geen nieuwe rivier doen rimpelen samen zullen wij wandelen in de woestijn. vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

mij de stilte waar de dood mijn trouwe metgezel zal zijn, geen spijt om te leven en geen berouw om te sterven ….…

in je ouwe tranen Vind je zaad genoeg Om te plante' in de banen Achteraan je ploeg, - Want de aarde waarop we leven Is waarachtig toch te mooi, Om niet pijp en bloemen te geven Aan de godganselijke zooi!…

Liefde een keer te beleven Als een gevoel dat alles omringt Liefde een keer voelen Als jij bij me binnendringt Liefde als een broze bloem Die zich opent in het licht Liefde als een lieve lach Op een oud rimpelig gezicht Dat is waar ik van droom Gewoon worden bemind…

kan je me het sterven geven wanneer stilte draagt in morgendauw wolken geboren in zomerregen mijn nachten buiten betovering bloem wordt bloem van kind naar boom op het gelaat bestreden zonne - wegen kan je me het leven geven een leven lichter dan een droom…

Op zoek ben ik mijn dorst te lessen mijn honger te stillen aan bloem van kelk het blad Ik sta te boek als 'vliesvleugelig' insect zwaar op de hand ben ik niet ik zing geen lied ben zelf partituur voor hen..... die zwaarmoedig zijn.…

Je slaapt al, diep onder haar rimpelingen.…