Alle inzendingen over madelief

teer paars tussen groen gras, gele paardebloemen en veel madelief!…

De lange weg van de levenslessen over hoe mensen elkaar vreselijk flashen De lange weg van het lijden door mensen wie je beter kan mijden De lange weg van vallen en opstaan klappen vangen en toch maar weer doorgaan De lange weg van het weerstaan van verleiding toegeven aan één lust zou leiden tot uitbreiding Mensen leven in één wereld maar…

Mijn zusje mocht de wereld alleen maar voelen Ze deed dat met een glimlach Nu niet meer…

ik zou zo graag willen weten wie ik ben ik fluister zachtjes maar hij antwoordt niet…

Als ik (ik? nee mij of toch mijzelf?) zo doorga raak ik mezelf kwijt.…

er is geen tegenstander het leven is geen spel.…

als ik je kwijt ben zal ik je missen en overal zoeken tot ik je vind maar waar moet ik zoeken als jij me niet mist ben ik je kwijt…

Hoe kan ik je los laten? Als ik je al zolang niet meer heb gezien Jouw lichaam niet heb kunnen voelen Omdat wij niet meer samen konden zijn Hoe kan ik je laten gaan? Als je niet verdwijnt uit mijn gedachten Waar je op de meest ongemakkelijke momenten Verschijnt zonder waarschuwing vooraf Hoe moet ik verder leven? Als ik niet meer een geheel…

Lieve, Het spijt me nog steeds, zelfs na al die maanden. Ik hoop dat je me hoort en dan niet boos op me bent. Ik denk heel vaak aan je. Het doet me pijn. Boos ben ik wel een beetje, vooral op mezelf. Wat als, dat is de vraag die ik altijd stel. Ik denk dat je een jongetje bent, mijn kleine ventje. Ik heb geen idee wat je naam zou zijn Die kan…

ik pluk je niet mijn madelief omdat jij de kou trotseert en zo het bloeiend leven eert omring je met mijn stevig gras in samen peinzen hoe lang en mooi de zomer was als dadelijk de eerste sneeuw gaat vallen zullen vlokjes jou versieren met hun schitterende kristallen zullen wij onder de witte deken duiken schuilen voor de vorst en…

De ronde steven op de gracht gericht waaraan haar dromen kleven, ver uit zicht, geniet ze door lange wimpers heen, benen rank getooid in geregen goudbrokaat,warme handen uitnodigend,lippen aangezet vingers lonkend, koket in vol ornaat, verdoofde blikken,in verlegen moraal weg doen slikken, voelbaar in dezelfde taal,waarin menigeen het zeil…

Als ik je in het groen zie staan verheven naar de zon hoor ik mijn pubermijmering bij ’t plukken van de blaadjes is hij verliefd op mij is hij het niet ik zie het kindernageltje een knoopsgat in het steeltje het afsteken van wit en geel in het door zon verlichte haar en ruik de geur van toen en nu nu zie ik Madelief die stralend…

Er groeit in ’t groene veld, een bloempje, teer en klein. Het witte kroontje stralend, met blaadjes, o zo fijn. In ’t voorjaar in de prille lentezon is het vaak nog koud, Toch richt het fier zijn kopje op, richt naar de zon zijn hart van goud. Vaak wordt het platgetreden, het is zo nietig klein, zo zonder praal of veel vertoon. Zo…

Madelief is Sophie's zusje. Geboren na Sophie's dood. De kindervierdaagse eindigt. Madelief brengt haar bloemen, naar Sophie. Medewandelaartjes volgen, spontaan. Het kindergraf, verandert in een bloemenzee. Kinderen veranderen in engelen. De toekomst verandert met hen mee.…

of wij gelukkig zijn want al moet de wereld beter je kunt er toch gelukkig zijn als de mensen om je heen het zijn tot en met de opa's en oma's in het buitenland Ja, wij zijn gelukkig de buren maken wel eens ruzie maar wanneer we wakker liggen doen we dat in vrede We ontbijten en we wandelen het hoeft niet bijzonder te zijn wat je samen…

en daar steekt zomaar madelief haar kopje op ze wilde niet tussen het gras maar ze kon niet anders naar de knoppen opbloeiend, omdat ze er anders niet was…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Ik werk in het witte paleis Input, output, geen rimpeling in mijn lichaam, mijn geest blijft rustig, wat ik ook doe Tussendoor onderga ik de stilte in de rode paleiskamers die ik altijd kan binnengaan waar ik ook ben Daar open ik mijn schedel tot een kom en ervaar ik mijzelf, laat ik liefde stromen naar wat mij bezighoudt Daar bezie…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

er ligt een vogel in het gras, de vleugels glanzen nog rond zijn gebroken lijf een enkele madelief buigt stil in afscheid als respect voor het gedane, als de eeuwigheid van nooit voltooid…

je staat te dralen op je voet het hoedje tegen zon en regen koketteert je goed in het gras een madelief nog niet vertrapt je cirkelt stilte en verleden om je heen praat tegen me eline je bent toch niet van steen…

ik heb je lief lief Madelief ik kan aan niets meer denken dan aan mijn mooie hartendief die liefheid staat te schenken je maakt me blij waanzinnig blij je laat je volop vinden maar laat me van nature vrij ik hoef me niet te binden…

Delen En riep zijn buurvrouw maar die kwam maar niet Hij schreeuwde "Madelief Vergeet-mij-niet Ik heb een nazaat!…

Met handen en voeten spreken ...met mijn vuisten, met regen, en woedende storm in paswoorden dicht ik wie ik ben ...met armslagen en gestamp, zonder na te denken wie ik ben, wie als jij met mij vecht ...wanneer het stormt in ons bloed en ook jij je dansend vrij huilt ...mijn ziel verbonden met jouw hart de hemel gevonden in elkaars hand…

zij witten pril groen met oranje hart groeien cirkels in groepjes tot bloemenpracht pas als het gras de hoogte in schiet rijp zaad de maaier naderen ziet dan wordt wit met oranje hart mijn madelief…

De zon schijnt zijn mooiste stralen te willen delen met een prachtige helling van het bergmassief, dat bedekt met alpenroos en een verdwaalde madelief een aanblik biedt om het oog te strelen.…

Hij bedankte weer voor de bloemen uit Nederland maar een lieve Madelief en een mooie Margriet samen in één potje mag van hem niet. Die onthoudt hij de zegen van zijn hand. Ofschoon hun liefde echt de echt verdiende zegt hij nee, deze Benedictus de XVI-de…

Het is winter m'n lief Enkel ijsbloemen kan ik voor je plukken Aan raam en ruit door vorst aangeraakt Maar ons vuur heb ik Zoveel eerder aangemaakt al zoveel seizoenen geleden Sneeuwzomen hebben we plat getreden Daar onder schuilen lenteklok & madelief.…

als een paardebloem zo teder met jouw haartjes oh zo zacht waai je met alle winden mee zolang tijd daar is voor nu leun je op de golven van de wind totdat je voorgoed los kunt laten en je je plant in vele harten ~voor Madelief~…