Alle inzendingen over mijn hoop herkend te

Ook herkende ik hem aan zijn gouden trouwring. Ik schaamde me voor mijn klasgenoten, die hij voor de gek hield met zijn verdraaide stem en rare tics. Thuis zat diezelfde Sinterklaas zomaar op de bank in de woonkamer, deed nog steeds zijn overdreven toneelspel en lachte als een boer met kiespijn naar mij.…

In iedere hartslag voel ik warmte de hunkering naar geborgenheid geen heimwee naar verleden maar ook liefde en vrede in deze tijd. Elke gedachte wil ik wijden aan vriendschap en fatsoen aan zorgend verder leven geen loze kreten maar ook doen. De woorden die ik wil spreken, wel overdacht bewust gericht, zullen harten noch zielen breken…

Ik hope in U, die middenvast, onwandelbaar in ‘t wezen staat; die, rondom U, dat waant en wast, om Uwentwille, in ‘t leven laat: ik hope in U, die tel noch tijd en tikt, die één, die eeuwig zijt! ----------------------------------------- 15 - XI - 1894.…

ik leg het masker af, waaraan iedereen me herkende, dat zó vertrouwd was en zo veilig... Vanaf nu zul je een andere mens zien, mijn ware ik, kwetsbaarder dan ooit en ik hoop dat je me begrijpt, accepteert, zoals ik ben, kijk maar goed, dit ben ik, herken me...…

De hoop daar op, (die mij vast uitstelt dag aan dag, Schoon dat ik nooit iets goeds van al mijn hopen zag) Belooft mij wederom haast tot mijn wens te komen, En maakt mij groter als een keizer van oud Rome.…

Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar soms ook verfrissen.…

ik verzuip mijn verdriet in flessen vol ellende het leven boeit me niet daar ik wende aan de vuistslag van mijn hart die mijn leven heeft verward omdat ik liefde niet herkende…

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…

Heb mij lange tijd niet zo gevoeld als nu, de warmte is weer terug in mij. Mijn liefde weet de weg weer, ik ben niet meer verdwaald. Heb lange tijd geen vleugels gehad, wist niet dat ik ze uit kon slaan, wist niet dat liefde in vrijheid kan bestaan, weet nu weer hoe ik vliegen kan. Heb lange tijd gezocht zonder bewust te zijn, niet bewust…

Wanneer je zachtjes in mijn onderlip bijt, siddert het verlangen naar meer door me heen. Wanneer je jouw handen om mijn gezicht heen vouwt, glijdt er een warm spoor door mijn lichaam heen. Wanneer je me vol passie zoent, wil ik meer van jou. Als je me optilt en naar bed toe draagt, voel ik me aantrekkelijk en sexy. Als je boven me ligt, voel…

Het liefst loop ik nu naar je toe en beroer je schouders, terwijl ik je zachtjes een kus in je nek geef. Het liefst loop ik nu naar je toe en knuffel je armen om me heen. Het liefst loop ik nu naar je toe terwijl je je omdraait en me vol liefde aankijkt. Het liefst was ik nu niet op het werk, het verlangen naar jou dichtbijheid is groot en…

En daar sta je dan half ontkleed bij je auto en ik zou graag wat langer willen kijken dan die ene korte blik. Maar doe het niet voel me niet op mijn gemak. Zie toch een stukje naakte huid en krijg het warm. De wind waait het haar langs je slapen en je legt uit hoe ik af moet slaan. Ik kijk alleen maar naar je ogen en laat de bal met de wind…

Sluimerend nog 's ochtendsvroeg kom jij zachtjes mijn gedachten binnenwandelen heel teder kus je me wakker en zegt nog even niets Mijn ogen houd ik nog even gesloten in de tijd tussen slapen en ontwaken droom ik van jou naast me en zeg nog even niets Tot het ontwaken dan echt begint weet ik jou in mijn gedachten denk ik aan jou en kruip…

Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…

wat is er toch gebeurd dat je nu zo sprakeloos bent wat is er toch gebeurd dat je jezelf niet echt herkend zo de tranen te zien vloeien over je prachtige wangen opdat er ooit weer hoop en vertrouwen in je bloeien de aarde draait nog rond je haalt nog adem en gezond ja gezond ben je ook nog en dat is maar goed ook hopelijk ben je gauw…

het is mij duizendmaal zoveel momenten als ik in een spiegel binnenkwam, en mijn beeld van hoofd tot voeten nam, het niet te noemen wist,maar reeds herkende, het werd mijn verblindend hopen, mijn twijfel en mijn zegepraal gesloten mond en ogen,zoveel maal, dat ik er niet meer uit vandaan kan lopen.…

je voelen alle leed en alle pijn Sommigen mensen moeten doorstaan het horen, het beleven, het voelen van het hebben van een ziekte voortaan Hoop is het enige wat telt in deze wereld van ongekend geweld…

Of iemand echt gelooft dat kan geen mens duiden en wat ze duiden bij overlijden is vooral de buitenkant van de gestorvene Hij, zij was een heel gelovig mens een Christen, Cristin, heel erg christelijk Hij, zij wandelde met Christus Hij, zij leefde voor God, voor God alleen Maar dan gaan de kasten open en de laden met boekjes van plezier…

De klok slaat twaalf, het vuurwerk (illegaal) Penseelt met veel kabaal de mooiste kleuren Wat staat in tweeëntwintig te gebeuren? Herwonnen vrijheid of een nieuw normaal? En komen wij misschien dit nieuwe jaar Weer eindelijk wat dichter bij elkaar?…

Jouw handen wassen met zeep; wat wil jij schoonpoetsen: je handen of jouw geweten?! Ik weet het niet... . Weet jij het?…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Kijkend in de spiegel schrok ik ervan ik herkende me nauwelijks door een constante stem in mijn hoofd om anders te zijn zich overal aan te passen had ik mezelf verloren Het is heerlijk om mezelf te zijn Anders Kijkend in de spiegel Ik herkende mezelf nauwelijks Realiseerde ik me opeens dat ik mezelf had verloren Want ik was…

De mooiste dag Was die dag Van jouw lach Toen je me zag En me Voor het eerst Herkende…

Wat wij zijn overeengekomen vergat ik nog in diezelfde nacht, ik wacht op haar; ik hoop dat zij geen schim was in mijn dromen.…

Het was zo fijn om te vertrouwen en vertrouwd te worden, Te begrijpen en begrepen te worden, lief te hebben en bemind te worden, te herkennen en herkend te worden.…

Hoe voort te gaan van twee die naast zichzelf bestaan, de grond splijt waar ze lopen, haastig,en is slechts een kleine stap van het omgewoelde pad, wat de ene is en de ander slechts mag hopen, naarstig zoekend zonder spijt, blijkt de afstand tussen hen niet ver, die zich in de soort herkend, verstoord de evolutie hun tred, wankelend…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

Dat ik neergelaten in jouw wei aan het gras de geur herkende als dat van mij en sporen ver voor gisteren die in verbeelding nog van liefde spraken en dat ik niet jouw liefdesheuvel herkende uit die ontelbare piramides die ik had bemind toch ontleedde jij mijn woordspelingen en dichtte mij terug naar daar vanwaar ik kwam maar desondanks…