Alle inzendingen over mosselen

Men vindt een mossel van vierhonderd jaar Dat wetenschappers verderop beweren Hoe straks de mensheid gaat evolueren Steekt bij zo'n vondst slechts af als dom misbaar Een mossel die vierhonderd worden kan Weet veel meer. Ook al weet ie dáár niks van…

Er gaapt een afstand, de tijd is weer in tel, in in goede luim geland vaarwel de oude keurs, vertaal mij uw nieuwe noden in taken, tekens en geboden, besloten in één unieke code, als mossel hangend in een rij, de kost verdient als schaaldier, zich geduldig voedt met een ander tij, en zich opent zonder enig plezier zich voelt als vis op…

Bedenk vòòrdat je het schelpdier tart : jouw mosselen zijn misschien wel zwart ! Hou swijlst dat je eet je visvork gereed voor 't geval de fiscus je bord wegjat !…

Naakte mossels liggen gapend op het strand onwetend van het dampen nog.…

Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

Loempia's met barbequesaus Kliekjesvormende omstanders met zelfbenoemde hoge IQ’s IJzeren dames, bazelend over mijn resterende geheugentijd En dan nu weer Belgische mosselen Belgische? Jongens, wat een ellende Het moet niet veel gekker worden.…

Vooral die dagen lagen er mossels op het strand. Hij toonde mij het donker huis, door zeepokken ontruimd. Toen ging hij dood. En nog na zoveel jaren - want breekbaarheid wordt telkens dierbaarder - zijn mij bijgebleven de smetteloze ruimte, de lege ogen, de bewoner niet thuis…

Hoe eenzaam is de mossel die gevangen zit, met soortgenoten in een zwarte pot? De zeelucht, dat is enkel nog herinnering, want ui en selder kruiden hier het lot. Het is zo stil, geen lichtjes klotsend water meer. Wel hoor je ergens in de buurt een zacht gesis.…

Hier is voor jullie een esdoornblad het lijkt een beetje op mijn hart leg het in een bundel poëzie uit een koffer vol met gedachten los gelaten op ijle lucht van de hoge top inkvisbotten imposanten lyriek klanken onder de kemi'riboom een dichtlippige mossel op speurtocht woorden worden geboren soms een miskraam…

als zij ‘r niet meer is zou ik me van geen raad weten zou ik verloren zijn maar voor ‘t zover is zullen we mosselen eten en zal ik ‘r troosten in ‘r pijn voor 't onrecht dat ‘r is aangedaan door de jongens uit ‘r klas die ‘r aan ‘r haren trokken die ‘r geniepig alleen lieten gaan en zonder ‘r afspraken in ‘t gras langs de IJssel…

speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven wonen Je hebt Mossel…

Het is mossel noch vis. Het is evenveel ja als nee. Maar het is volledig onbeslist ook. Dat is best vervelend. Dat geldt trouwens ook voor 49/51. Dat zit gevoelsmatig binnen de foutenmarge en voelt daarom ook maar half.…

ademhalen gaat vóór het roepen verdrinking is bedrieglijk stil in rusteloos water vindt de mossel op een levenloze man een plek om te wonen moeder en kind scheiden niet aan elkaar gebonden in hun woordloze dood laat in stille ere-tuinen duizend bloemen bloeien vaarwel rust in vrede…

welke vis is de aap van de mens in zee was het wel een vis niet een neteldier kwal of zeeanemoon komen we uit kelpwouden alg of planktonnetje wat met Wadden oester mossel zeehond sint jacob in een schelp hou maar op ik hou het op de soepschildpad ze zeggen de soort is bijziend voorziet mensen in de stranding soms van een liefdesbeetje…

Op het strand, vlak bij de zee Neem ik altijd weer wat schelpen mee Als souvenir van mijn lievelingsplek Is dat ook niet zo gek Ze hebben prachtige vormen en kleuren Eentje met ribbels, de ander glad en dan hun geuren Een mossel, die nog is gevuld Zeewier dat krult Oesters met hun grillige vormen En dan een heel aparte met paalwormen…

strandbezoek op blote voeten mosselklank in inmaakglas knerpend krakend vrolijk lachend zeester nog in zeewiergras kalkmuziek bij ‘t langzaam lopen zoutwindspel door waterplas blinkend blanke wakkere ogen zoekend waar de golf eerst was hartgevormde schelpenhuizen zorgzaam uit het zand gezeefd mosselen knarsen vele jaren splinterfijn…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De mal is de mal van de mal is De mal van de mal is de mal…

mensen eet toch kreeft hele lekkernij zei hij ho die bereidingswijze compleet dierenverdriet wil jij mosselen dan proeven nee dank dat dus ook helemaal niet creatieve menukaart nadien een grote flater een dier uit een waterbak of gegooid in kokend water tot slot een troostend bericht zij voelen hier niets van griezelig…

badhokjes op het strand ademen nog oud verleden de Pier ligt fier te wachten op nieuwe dagjesmensen bewolkte lucht op maandag met koude huiverlucht ziet enkele grijze kuiven en verkleumde kinderen mosselen met frietjes moeten de mensen warmen een echtpaar lepelt verlekkerd een advocaatje met slagroom op een groen bewierde strekdam…

Tranen golven breken harten loos Bloed golft kabbelend in zoute wonden Hete nachten missioneren een wilde mossel Een pruik van groen wier over blote borsten Een stinkende stoot tot onder de gordel Zwemt zij alle warme stromingen mee Overvloed gooit haar dorstig in de branding Een geleide blinde hond likt verpulverd kalk…

een andere dag is morgen in blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan en de zee golft maar om meer mosselen…

neem de uren onder je vleugels en laat de dag maar vervliegen vanavond zal ik je opvangen met wijd gespreide armen we vluchten naar de gedekte tafel besprenkeld met eau de lavande opgeheven zonnebloemen in een vaas voeren ons weer naar zuidelijker sferen de mosselen à l’escargot -bereid met een Franse slag- blussen we met een goede bordeaux…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De kip is de mal van het ei De mal is de mal van de mal is…

een handvol wolken voorbij de pier die aan het eind in tijdloos rood verstuift betonnen starheid in een speelse zee die dartel dolt maar tevergeefs verankerd in het zand waar krabben schelpen kraken en mosselen weer ten grave dragen het witte zwanenstuk waar boeggolf bruist en kuift tegen beton en terug daar dansen deinend deze…

Een water van weelderig baden Voor zeehond, vissen, krab en mossel Van aangename stilte 't Geluid van de natuur Meeuwen krijsen Voedsel van 't veer Op afgesproken tijden Dag op dag en Uur na uur Waal. Rivier van heerlijk stromend water Met schepen varend van west naar oost Vice versa.…

Rein-schaalmodel Brabançonne en dochters Verdroogde wol-Ven-vacht Glasnost Ruiten ingeslagen Verdrukte veelkleurige garnalen Kok-ket in garnaal kroketten In glassplinters Uit-één-geslagen Wollige leiders die het hoge woord voeren Het afvalwater bezoedelen Cactusplanten die proberen te overleven Ondanks de barensweeën Uitgedroogde mosselen…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken.…

Eijerland hier eens verloren aan de Noordzee die hen meetrok in de ginder om opnieuw daarna geboren als een onderwatervlinder te verdwalen langs het lege dat de zee er had verkregen met de dominee - het scheepsjong goudverdieners en hun zegen Langs waar koele nachten gleden haar Lutine had gelegen zong het schuimlied van de Noordzee losse mossels…

sentiment kende in mij geen twijfel wanneer ik het zilt van de kwelder waarnam met geuren die als honingdraden me lokten naar de stamper van de kwelder het vluchten was ik moe, het van huis rennen, het kabaal achterlatend bij hen die niet misstonden om als afbeelding op het leesplankje te kunnen staan de dijk, prielen rijsdammen meeuwen mosselen…

van je krullen voorbij mijn zicht wapperen ik denk aan je ik voel aan je ik denk je te voelen in mij aan mij voel ik je denken voel me denk me zo ik jou voel denk ik een spoor aan voetstappen achter ons gelaten vervagen in het schuimen van de zee aangespoelde kwallen hoogvliegende meeuwen kokkels bedolven onder wier de messen van mosselen…