Alle inzendingen over muurtje

Het muurtje om mij heen. Helemaal afgesloten. Helemaal alleen. Niemand komt dicht bij. Niemand doet me pijn. Het leven is zo hard dat ik alleen wil zijn. Het liefs zou ik slapen en mijn ziel laten varen...…

Jij laat je kans nu lopen, ik bouw er weer een muurtje omheen.…

Hard doe ik mijn best Geen traan te laten vallen Maar tegengaan lukt mij niet En dus komen die tranen, tientallen Om te uiten Waar ik de woorden niet voor vind Laat ik ze maar vloeien En huil ik als een kind Nooit had ik verwacht Dat dit mij pijn zou doen Omdat ik mijn ogen open En niet meer wil zijn als toen Niet wil zijn zoals ik…

twee vogels roddelen op een berkentak geniepig op een muurtje in de achtertuin loert een kater of ooit een kat behalve vogels ook nog roddels vrat.…

In China tegen de Mongoolse plagen In Vlaanderen de Muur van Geraardsbergen Bij Trump om Mexicanen te gaan tergen Jeruzalem: een muurtje om te klagen Berlijn: symbool van rode dictatuur In Nederland: kroketten uit de muur…

Maar aan het einde van het muurtje wordt alles weer grijs op zwart, mijn handen gaan weer wennen aan de stilte van een koude nacht… traag wervelen mijn tranen langs oude rimpels op het eenzame en verlaten pad.…

Waarom heeft dit onze vriendschap Op zo een manier kunnen verstoren Dacht dat men op een vriend kon bouwen Dacht dat vriendschap was om te vertrouwen Begrijp nu wat ik aan je had En bouw een muurtje rond mijn hart Zal me nooit nog aan een vriendschap hechten Hoef dan nooit nog met mijn gevoelens te vechten.…

Het hof in ´s-Gravenhage heeft gesproken Die muur moet om en wel onmiddellijk Zo luidt het vonnis onverbiddelijk Dus denkt men dat hij nu wordt afgebroken Maar dat ontwricht diplomatiek verkeer Want dan klopt heel die routekaart niet meer…

Ze was het meisje met het muurtje en Niemand kwam er ooit doorheen. Maar met haar weerstand brokkelt ook haar vesting, De eerste barsten in het steen. In het donker zelfs, ziet ze zijn ogen. Ze voelt zijn warmte en hij kijkt haar aan. Ze slikt en vechtend tegen het trillen, Laat ze haar handen over zijn lichaam gaan.…

langs het mossig muurtje blader ik het najaar door vuur de wilde wingerd aan vlammen zal zij stil zal ik staan mijn leeggeroofde armen zullen kraken onder vallend hemelglas tot het sneeuwklokje witter oogt dan wintergras houd ik een stille wake…

Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen. Toch ben ik gekalmeerd, want elke mijl houdt Oerlemans een oogje in het zeil.…

Ik durf niet meer zo goed ben bang voor wat de liefde met me doet Ik stelde me weer open even heel fijn Het duurde heel kort het mocht niet zo zijn Mijn muurtje staat er weer ik durf niet meer Niemand komt er meer doorheen wel zo veilig zo alleen…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

Eigenlijk ging het dieper daar op de boulevard Want toen ik zo zat op zand dat koel en nat, boven 't muurtje d' oude kerkklok zag dacht ik aan de foto's waar ook mijn moeder, jong, zo bij datzelfde muurtje zat met broer en zussen, moeder, tantes, dat strand dat nog hetzelfde was, 'k de einden wand'lend langs kust bedacht, mijn…

Het gevoel is aangetast je kunt jezelf alleen verwijten pijnzend achter schermen en je eigen stenen muurtje gifzwart is verlangen en heden.…

je kunt brieven schrijven naar de grote poëten die zullen trachten naar eer en geweten antwoord te geven op al uw vragen tenminste dat hoop ik maar doch dikwijls zullen de dichters het af laten weten blijven in stilte verzonken ze zijn het vergeten poëzie is zoeken en vinden zoals braille bij blinden steeds op de tast van muurtje naar…

dus je bouwt een muurtje. het wordt opnieuw aangevallen. je bouwt een muur. het wordt weer aangevallen. je bouwt een muur en maakt een leger. totdat bij een nieuwe aanval je niets meer er van merkt omdat je al heel wat ben gewend.…

tegen m’n muurtje…

gezeten op zijn geliefde muurtje schudt hij de muisdagen van zich af zoals een hond de neten wolken verjaagt hij spelenderwijs ademt klanken langs zijn lippen daagt het leven voor zich uit tieren zal hij, zoals groene mossen zich niet voegen naar de stenen maar groeien in wildverband hij stopt zijn wereld in de binnenzak stroopt de mouwen…

Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw maar mijn leven is een kluwen , een spinrag met te strak gespannen draden de ragebol kijkt lijdzaam toe het is nu wachten op bevrijding hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint van onvervulde dromen zal ik stiekem over het muurtje kijken…

Het herfst in me al zit de kat als vanouds stoïcijns op haar muurtje, dat zie ik wanneer ik voor de spiegel mijn tanden poets en de grijze wolf sardonisch naar me grijnst.…

Om haar veiligheid te waarborgen bouwde ze een muurtje om zich heen. Maar, daar achter die stenen voelt ze zich vaak verdomd alleen.…

Later op de dag stond de zon aan de zenit, majestueus en verzengend en koos jij voor de luwte van de koele varens want lijden deed je solitair geen klacht of gejank al konden we je ogen lezen Spring nog een keertje Cammi, toe, over het muurtje van Walter en grijp nog eens een laatste keer.. naar een verstrooide merel.…

nog loop ik weleens voor gek in een oude trui met mijn lange haren terug naar de plek waar wij als kind altijd waren het stenen muurtje de kapotte bank zonder leuning altijd kletsen vaak met stem verhef over de voor ons belangrijke dingen van de dag wie met wie was en hoever of haar ouders dat al wisten en zoals wij ook naar…

de zon aait het aardewerk van waaruit de bloemen gretig bloeien de collines in gindse verte strelen elkaar met tedere tinten de lucht hemelsblauw zoals het moet en het gestapelde muurtje op de voorgrond maakt het plaatje bijna af…

rust laten is nu het beste tot de hoofdpijn verdwenen is wacht geduldig tot er beweging in komt in het bed zodra dat gebeuren gaat zal die haar als een warme deken omarmen en haar behoeden voor scherpte en pijn hij zal een buffer zijn tussen haar en de buitenwereld waarin ze zich weer eens heeft vergist fluisterend bouwt die dat muurtje…

en kil waar het gister nog zo vol van was daar is het nu heel stil en het stomme is, ik heb het zelf gedaan omdat er opeens iets knapte en er twijfel was heb ik het laten gaan waar ik gister nog van dacht wat valt er te verliezen daar heb ik vandaag niet voor kunnen kiezen het is de onrust in mij dat me tot hier heeft geleid dat muurtje…

Als ik zou kunnen metselen, bouwde ik een muurtje om je heen, en een romantisch kasteel om de ridders weg te houden. Maar ik kan eigenlijk niets, dus je moet het maar proberen, met mijn onbehouwen rauwe liefde. ------------------------------------…

Onverdroten droeg je somberte als uitgangspunt, een gerieflijke jas voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren, de kat wezenloos turend op het muurtje.…

Het muurtje rondom neemt laag na laag af, de toegang gevormd door een enkele rij stenen, om de levenden door te laten. Mezen buitelen dor de lucht of pikken pinda's van een snoer.…