Alle inzendingen over nis

tennis hoe haal je ’t in je hoofd om tegen zo’n bal te slaan je bent toch wel verdoofd om op de halve maan te staan ten nis ten nis ten nis ten nis…

In een nis staat een vaas er staan plastic bloemen in gerangschikt tussen bloeiend gras elke dag zet hij er nieuwe in op hetzelfde uur en toont zich aan mijn ogen voor de onbewogen muur het zijn niet de bloemen die in het uitgeholde staan niet de man die zich schuilhoudt in zijn afgewende blik het is de vaas die mij vasthoudt als…

fluistert thans in iedere nis Van stilte, leed en droevenis…

Een versje simpel klinkend Alsof de beelden dromen Totdat woorden hinkepinkend Op hun plek aankomen ‘t Ritme wil weer heerlijk snakken Naar een tel steeds in de maat Zodat combi’s klipklaar knakken en Elk weer op een ander slaat Elk vers is simpel, hoor en luister Meestal zit er wel een nis Achter licht en in het duister Wacht iets…

En ieder winkeltje een warme nis. Daar zitten de kooplieden zó gelaten Of handel wijsheid is. ----------------------- Kwatrijnen (1924)…

In `t donkerst plekje van dit tabernakel bij het krapste altaar binnen zijn tempel achter een deur zonder alt hoge drempel noch koren of bonen of hemels spektakel Er doolt geen licht, sinds ster doch glas in `t lood daar pronkt, totaal overbodig maar ach, hij vond het ginds ook nodig zo blijkt zelfs `t kleinste gewijd waterpas Zijn bezoekjes…

woord verbrak en sprak met de schittering in zijn ogen zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog liep de koestering naar hoop dat het leven voor het gerecht nog vrucht mag dragen het raamwerk van lint en kunst baart de erf in een zonderlinge tweestrijd, de heilige verlaat zijn nis…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

mijn blinde vlek is wat je ziet als je naar me kijkt voor mij onzichtbaar grijs gebied voor jou donkere nis schatkamer?…

allengs dieper de steken vraag ik mij af is er wel een wel stroomt er bloed door glazen aderen tot barstens toe tikt de klok overuren put mijn krachten uit het is mooi geweest de kinderblues het weten een stenen tafel sluit de geheime nis…

Ze zeggen hij heeft levenslang, die schat Ze komen overal waar hij ook is De paparazzi, schuilend in een nis Maar zo zet hij 'queen mom' wel mooi schaakmat Ze hebben lang gewikt en breed gesproken Z'n moeder's dubieuze dood gewroken...…

Gevangen in een nis tussen de dagen. Ik probeer te slapen maar ik slaap niet.…

als het gebroken licht zich plooit naar het romaans venster valt ook de stilte binnen vult de ruimte zich met mijn afwezigheid van aardse zinnen het niet ervaren van mijzelf vertaalt het machtige niets doordrongen in ieder gewelf een glazen pilaar opgericht terzijde van een verholen nis is mijn verloren ik verbeeld als het verstorven…

waar in de verrijzenis zindert nog die grijze nis waaruit hij ooit is opgestaan is de vlinder in het witte van de geest vooruitgegaan om daarna in alle schoonheid op te gaan schittert nu het mystieke licht van verschijnen in het begeesteren van mensen met zijn kracht ja zij zijn uitgezonden hebben u en mij gevonden in de…

Vol in de zon, weg in een nis, flitsend en stil. De hagedis.…

De piano stond in een nis in een kamer vol snuisterijen waar een laagje stof op lag. Geen snaar werd geraakt. Geen hart werd geroerd. Zelfs de piano raakte ontstemd van zoveel stilte en bouwde een spanning op die alleen maar kon eindigen met een valse noot. ...tenzij snel een lichte toets gevonden werd.…

wensrode strepen als ballast op het marmeren papier, hier en daar ontlast door blote genitaliën, geheel onverwacht niet dat we schrikken want dit is wat we willen geen soberheden in het zwart-wit maar de schoonheid op het markante gelaat van zij die op haar hurken zit het leeft op twee etages, ongemeubileerd terwijl de lege nis toch vele…

zijn kerstboom flonkert vrolijk de stal oogt warm en sereen engeltjes twinkelen olijk maar hij is alleen maar alleen stille nacht, heilige nacht kerstborrels verdrinken de tijd niemand die hem verwacht hij vergaat van de eenzaamheid zijn ogen waden door water langs herinneringen in de nis met op zijn schoot de kater en naast hem het gemis…

De stoffige Madonna bevroren in haar nis huilt met lede ogen om dat wat niet meer is De glorie van weleer zonder echo uitgedoofd oude kaarsen kromgebogen en niemand die gelooft Een wereld vol scherven ligt aan haar voeten voelt de waarheid bedrogen zal zij moeten boeten Kan dit kind op haar arm nog mensen bekeren?…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…

de gids loodst mij langs dorre doodsbeenderen en frescobloemen hij laat uit een nis duif en olijftak vliegen hij leeft tussen alpha en omega gelooft wat hij ziet tersluiks raak ik de vaderen aan en schrik als ze uiteenvallen en de seminarist rustig zegt: zij zullen de ogen opslaan in het paradijs jaja mompel ik…

Van op de terp zie ik scherp het beeld van Sint-Pieter in de nis van de muur, de verweerde muur van de gestuikte kerk van Sint-Pieter en Corbie op de terp. Zie, de zon werpt een lichtstraal op de sleutel van Sint-Pieter. Ontsluit hij het versteende hart? Of schuift met de schaduw de grendel voorgoed voor mijn zerk?…

vastgeklonken op een sokkel de gipsen heilige roerloos in zijn nis stilstaan doet zeer houdt hij stand in witte eenzaamheid in de nevel van de tijd buiten glimmen de groene luiken op de grijze kiezel droomt de roerloze man zijn zwarte dromen de lange weg naar nergens in de zachte regen elke hartklop dichter bij de dood…

Wat van betekenis is, staat in een urn in een nis. Als we erbij willen komen, zullen we eerst die erfenis aan duigen moeten gooien van patronen en onbewuste staat. Te laat....? Bij de volgende slag, speelt het carillon of de stille trom…

Als Venus niet meer de nacht afsluit En wolken in blauw rond zweven Het riet rustig noch luid Overdag is gaan bewegen Nat gezicht nog zeldzaam is Verdwijnen geschreven woorden diep in een nis Niet zuiden noch noorden Het huis voor de schaduw is levend Overdag onder het einde der hemel Een schouwspel vertekend Zoals een spreuk op een muurtegel…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

1885 --------------------------------- moze: modder puipe: open nis in muur tussen woning en stallingen…

Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die dóórdringt in je hart, zo intiem en zichzelf daar ontmoet; als kiem.…

In diepe nis van donker lover staat bloedige zomer met zijn licht gelaat, gelijk in diepe zieleduisternis een brandend leed lichtend geborgen is. Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw.…