Alle inzendingen over onberoerd

Na jaren flink uitgegroeid, soepel in de top meebewegend op de wind maar bij de wortel rustig en onberoerd.…

Hij staat als was hij blijkbaar onberoerd maar toch huizen er duiven…

sneeuwvlokken neervallend isolaat onberoerd vallend op de aarde samenklevend door willekeur waar val ik…

Liggend op een aantal wolkenvelden Beheerst hij verveeld het alles omvattende Onberoerd koud fluistert hij tot de wind Stop dat vervagende, geef de liefde een kans…

Decemberavond het is onstuimig buiten de wind fluit om het huis rammelt aan deur en luiken ik luister in het duister hoe hij adequaat niet één dakpan onberoerd ook maar achterlaat…

jong en beklemd vinden handen elkaar sprakeloos en onberoerd blijven de lippen voorlopig foto: sybe bakker http://bit.ly/pd0723…

Voor ons ligt het nieuwe jaar een onbeschreven blad besneeuwd landschap zonder voetstap een wolkeloze lucht na dagen regen een volgroeid veld, rijp voor de oogst zo komt het nieuwe jaar ons tegen aaibaar en onberoerd wie is het die dromen uitvoert?…

Het laat de rijken dus niet onberoerd dat zij zo fraai te kijk staan in de Quote. Wanneer Georgina ook eens wordt gekidnapt, is Jort degene die daarover opschept.…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel van het water en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…

Het feit dat in een van zijn eigen Staten Een bloedbad op een school was aangericht Noemde George Bush met een dieptriest gezicht Een ramp die niemand onberoerd zou laten. En nog terwijl hij dit soort woorden sprak Vielen weer honderd doden in Irak.…

Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

Boven een grafheuvel nog onberoerd hangen oude tijden even stil als mijn gedachten wijlen naar degeen die daarin rust mens uit lang vervlogen tijden waarom wordt mijn ziel geroerd verlost een simpel gebed een versteende geest zijn lijden?…

Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

Onberoerd als het oppervlak van een meer bij de avondstilte, zo proberen we ons gemoed in alle omstandigheden te onthouden. Lentepassie laat een bries ontsteken, rimpels stuwen water voort tot voedingbrengende beken, waarvan de roerselen ontbreken, blijven we in een verloren kilte steken, en gruwen we de februariwind.…

De watergolfslag van ambities liet hem niet onberoerd In de weekenden reisde hij met modellen door het land Nog geen veertig kilo woog hij, altijd met vrouwen bezig Verzilverd, gediplomeerd, gefotografeerd keerde hij terug en liet dit andere gewicht inlijsten Uit al deze lijsten, verkreukeld & vernietigd, herken ik nog altijd mijn…

letters kromden zich om te kunnen raken geen wit, geen fractie werd onberoerd gelaten zinnen werden verzacht om geloof hard te maken compassie ontfutseld uit goedgelovigheid versluierde regels waaierden vol aantrekkingskracht richting naïef opengesperde ogen die alles wilden geloven wat de harde waarheid ook maar enigszins zou kunnen…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten het water niet onberoerd * geplaatst in de bundel "reuring in de tent" die onlangs is uitgekomen n.a.v. het stoppen van de site van Dichttalent…

nog een paar woorden en dan zal ik gaan naar ver, verre herfstlanden omdat de tuin hier niet vriest zonder winter en het wit onberoerd blijft liggen in mijn hoofd zoals het oud linnen dat nooit tot wasdom is gekomen immer zwijgt in noord, noordenwind tot in de kleinste hoeken van kwetsbaarheid, uiteengereten door de…

Waar de nacht zich roert, in stilte van de waterkan, in dromen onberoerd. Franjes maanlichten, als wormen zich boren door stilten van kastanjes Verlaten is het hier, geen gelaten kinderziel in de schuilhut van het bos.…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Soms zie ik van die oude bomen die daar al eeuwen staan in onberoerde onverstoorbaarheid en koester dan de menselijke gevoeligheid. Soms zie ik van die bergen, zo trots, onbuigbaar, groots in sterke onverzettelijkheid en prijs de menselijke kwetsbaarheid.…

Eerst was er alleen het zwijgen, uit niets bestond het ruisen van de woordenzee, en een gong, een klank uit eerste mond en bron, onberoerd in natuurlijk stof, nog onbeschreven zonder woord in de voetprint van het leven, daarna kwam er meer dan iets, daar bleek veel van te bestaan, je kon rapen, of weer vegen, van wat nog komen zou of…

Hoe vaak al schreef ik troost als klank voor andere stemmen dropen mijn woorden langs wangen van gezichten die ik niet ken nu mijn ziel gebogen ligt in schaduw van zichzelf zoek ik de kracht van balsem diep in mij dieper dan gedachten gaan ver achter herinnering waar gevoel het lijden sust een onberoerde stilte rust die ik versta…

De stilte immer weer, De muur opgetrokken uit nieuw zeer, De dag is doods, Onberoerd, Terwijl ik denk Aan wat jij had kunnen zijn Voor mij..…

fluiten fluiten fluitenkruid gij speelt rondom en woekert met uw bruid in welig bloeiende weiden ik zie uw pracht de zon begeleiden en mij , de schouwende mens met gelukzaligheid verblijden fluiten fluiten fluitenkruid gij zingt van vreugde met kleurrijk blad ik zou u willen plukken, stelen uit het veld doch laat u onberoerd geen…

de onschuld ligt in de verleiding het hart te grabbel en het weelderig lijf ongeboeid zo boeiend hier moest hij komen terwijl de maan klimt tot haar hoogste punt een man zijn vrouw geslacht nog onderscheidt van anders en met goud bedelft rozevolle lippen moeten onberoerd betast, gekust de hemel helemaal tot op de aarde neergedaald…

Bijzonder de maand van het rijpen van de bessen een schouwspel met uitzicht op kleur in het wilde braambessenbos, verheerlijkt in onberoerde zichtbaarheid. Westvlaamse bossen, die vaardig hun warme tinten in een adem aan elkaar schakelden, de schoonheid van het land, als een prachtige vurige vintage.. nostalgisch en terughoudend.…

de verf is verdroogd penselen hard geworden in een liefdeloze tijd het palet vol stof de felle kleuren somberen een zielloos dof het linnen is nog onberoerd maagdelijk in verwachten dan schetst het licht weer voor het eerst kruipt schaduw uit de nachten een compositie van zwart wit waarin al kleuren groeien de winterslaap…

Vanmiddag stierf mijn kat Zij was wat oud en ziek en moe Zes levens resten haar De muizen maken grote sier En ook de vogels fluiten veel te vrolijk Zelfs de hond van de buren houdt even op met blaffen Ik zal haar "koppen" missen Het schuren van haar pluimenstaart Haar teiltje blijft nu onberoerd Geen melk meer en geen brokken Ik word…

het huilen van je kinderen laat geen ieder onberoerd je sterft dan duizend malen bij het aanschouwen van hun tranen pijn snijdt door je heen om het bittere geween geen woorden om te troosten elk afscheid is er één stukgelopen dromen liggen aan de basis hartjes moeten kiezen een onmogelijke keuze ween niet meer mijn kinderen…