Alle inzendingen over onbesuisd

Een hemel met engelenschare, bovengoddelijk geheim… In dit windstille uur knoop ik vleugels aan mijn hart, en stort mij onbesuisd in jouw duistere diepte. Innig adem jij voor mij een heldere midzomernacht……

barrevoets reisde ik - een onbesuisde tocht - terug in de tijd die - uitgerekt en vervormd - naast me strompelde de werkelijkheid haalde me met moeite in…

woest en onbesuisd trots en zelfvoldaan kolkend en spuwend kollesaal en indrukwekkend Het stijgt en daalt het komt en gaat het spoelt herrinneringen weg en onthult de toekomst…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

het water strakte onder striemende woorden bevroor tot ijs voor hen die ze hoorden scherp spiegelden sterren de waarheid in het zwart oppervlak dat feilloos gerechtigheid zag waar vergeving al in rietkragen ruiste verwarmde zon het doldriest onbesuisde brak langzaam het ijs smolt wrevel en ergernis in rimpelloos verdwijnen zo dat…

mijn rugzak onbesuisd open een lach peilt de diepte die lach licht alles op vult m'n leven zonder dranghekken zonder verbod zonder gebod laat me licht reizen maar ga mee op je eigen reis…

dat blaadje op de grond was de eerste niet meer donkergroen getand met gehavende nerven en een teer krom steeltje het bruine onstuimige roest heeft zich hiermee aangekondigd een belofte die ik niet vergeten zal ik verlang naar zijn storm het grijs nattigheid onbesuisde woestheid…

De onbesuisde vertoning van deze politieke lichtmiss kunnen wij maar beter bezien met emoties van treurnis…

De strenge jury heeft zich uitgesproken: de club die mij veel vreugde heeft verschaft heeft onbesuisd de voetbalwet gebroken daarvoor worden wij samen zwaar gestraft toch zien wij uit naar weer een nieuwe lente wij blijven gaan en staan voor FC Twente…

Het toegeknepen oog van de storm overweegt zijn onbesuisde pad, vervaarlijk kleppert een zilveren wind door vochtige tunnels. Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…

Je zat naast me in de theaterstoel en vertelde iets dat me geheel ontging ik was gefocust op je lippen hoe ze bewogen en je adem lieten ontglippen een adem die van ver kwam, diep binnenin warm was niettemin en herinneringen afsmolt ik wou je alleen nog kussssssen niet te onbesuisd, niet onbeschaafd maar gebruikelijk: met mondjesmaat…

Onbesuisd het leven als een wilde stier bestijgen, wij kenden geen gevaren. Maar onbezonnen slijt, en met het lengen, wordt een jongen, langzaam een man. Ogen knijpen nu dicht keren terug naar toen wij geen weet hadden, nergens van.…

Woorden hebben haast struikelend halen zinnen op volle snelheid in en verdwijnen in het bochtige niets snel, snel, tijd tekort zoveel te vertellen op de snelweg van de duistere nachten waar de vluchtstrook uitwijken mogelijk maakt en verhalen onbesuisd racen elk rood stoplicht wordt genegeerd zal de tijd geschreven woorden inhalen…

Laten we vergeten dat we waren te gedogen om niet te verleren verwaaid, verstrooid geroofd in onwetendheid vloeit helder bloed uit onzichtbare wonden vreugde raakt de pijn, bijna volmaakt refrein, uit de poriën van het lot gedragen, gedachten onbesuisd niet geringd, vogelvrij, deze luxe lijkt onuitputtelijk er wellen tranen die…

Blind, onbesuisd raakt hij juist in een dartele vlucht door zwoele avondlucht dodelijk verstrikt in het web van de spin. De eindbestemming van de vlinder wordt het vertrekpunt van een verslinder.…

Jongeren die onbesuisd over asfalt scheren. Verbannen, brullend verkeer. Neergeslagen is het stinkende beest, dat al jaren het centrum teistert. En ook de tram en fiets zijn opgelost in het grote zwarte niets. Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende koopzucht.…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag.…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

hoor dan, de wind huist in de bomen, onbesuisd speelt ze de bladeren op een kleurrijk hoopje waar kindervoeten vrolijk verder met hen dansen in het park de mensen meestal op hun eigen kluitje met verhalen vol herinneringen aan al die hen reeds voorgingen in waarnaartoe iedereen ooit eens zijn weg zal moeten gaan de laatste dag van oktober…

Driften onbewust en fataal Sluimeren in de nacht In het donker blijvend Ongezien Maar zeker aanwezig Dierlijk zijn de verlangens Ongewild en afgestraft Onnodig maar zo sterk Het wilde water Gaat waar het kan Niet te temmen Onbesuisd Zonder ieder woord Ingehouden woestenijen Duistere kant Hoe ontmoet ik jou Mijn duistere kant…

Veilig door een beschermend lichaam zijn behuisd, waarbij het vruchtwater beloften ruist - tot het moment waarop ik onbesuisd het altijddurende word ingesluisd: voor altijd vrij. Voor altijd jong en heilig.…

Ergens op de bloeiende hei staat een lage dennenboom gedrongen maar met wijde kroon binnen zijn kromme takken huist een onzichtbare vinger die druk peinzend groeit het hemelblauw ontmoet met knikkende top naar vier einders wijst onbesuisde reislust en verkenningsdrift uitstraalt dan langzaam buigend tot de grond zakt in paarse kriebelstruiken…

Onbesuisd en uit het zicht, bericht hij zijn dierbare vrouw. Trouw zoals zij hem acht, verwacht zij 't zelfde gezicht. Ontwricht,slechts even van angst bevrijd benijd hij hoe hij was destijds. Eigengereid,geheel onverwacht, betrachtte hij zijn plicht. Gezwicht en in kwetsbare staat, ondergaat hij d'trauma"s in zijn wezen.…

Geweldenaars, die kuise Zanggodinnen Zo onbesuisd mishandelt en onteert, En hen, in 't oog van ieder geschoffeerd, Noch vergt om hulpe in uw ontuchtig minnen, Als hadden ze, in bordelen opgevoed, Een druppel van dat geil en eerloos bloed.…

Morgen vers in de krant:hoe Jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd toen hij kleuren niet te stelpen ons in de ogen wreef en schoof met vlakken - schouwspel telken kere zoals hij holtes vulde met spetters licht, onbesuisd tuurde door witte wolken heen - en dan zo'n regen. -----------------------------------------------…

Morgen vers in de krant: hoe jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd toen hij kleuren niet te stelpen ons in de ogen wreef en schoof met vlakken - schouwspel telken kere zoals hij holtes vulde met spetters licht, onbesuisd tuurde door witte wolken heen - en dan zo'n regen. ----------------------------------------------…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza.…

Het nieuwe jaar wil, jong en energiek, het goede doen met al zijn onbesuisde krachten. Kijk, dat geeft hoop en toch weer nieuwe kansen: dus wensen wij van harte aan elkaar: veel heil en zegen in een rimpelloos nieuwjaar!…

Over daken en kale bomenwoud giert, valt en springt een zwervende wind, als een dartel, onbesuisd dansend kind, ontmoet tenslotte geur, die hem vasthoudt. De luchtstroom slingert zich sierlijk maar koud om een schoorsteen, aarzelt even, duikt gezwind de pijp in, hitte tegemoet, en vindt vast verblijf, dat hij met zijn adem opbouwt.…

Wild en onbesuisd jaagt ze wolken de leegte in voortrazend over stranden en velden eindelijk verlost van lome zomersluimer blaast ze ongetemd en ongeremd met bolle wangen herfstblaadjes als luchtpost verspreidend over het land Limousines aanschouwen gelaten haar geweld, lodderig en lui met een knipoog wachtend tot ze eindelijk vermoeid haar…