Alle inzendingen over ontbeert

waar de liefde strandt ontbeert droevig drenkeling rede en verstand…

Die werkelijkheid ontbeert de fantasie om ook eens de vleugels uit te slaan en passie te geven aan de dromen die geen ruimte laten voor de fantomen van het hedendaags bestaan.…

Vrouwelijk leiderschap is wat Europa nu pijnlijk ontbeert. Ouders, word wakker! Zo’n onevenwichtigheid wordt in de opvoeding al gecreëerd.…

Als de tijd daar lijkt gekomen voor een afscheid dat ongedwongenheid totaal ontbeert dan zal de glimlach die mij zo heeft verwarmd zijn ereplaats voorgoed behouden samen met handen die vlinderachtig en passievol liefde en tederheid uitstraalden…

hij weegt de woorden, maar ontbeert een norm hij zoekt naar regels, maar vindt willekeur hij vindt zijn beste spinsels in mineur dan stampt hij op de grond en kiest een vorm hij zucht, ook kwaliteit is relatief zijn eigen perspectief is exclusief…

Mens zo broos als porselein klein ragfijn en ziekte verduisterd jouw kwetsbaar gezicht ontbeert warmte droomt een nieuw begin ogen dicht! en bereikbaar betreed jij nieuw warm levenslicht…

Regelmatig Zoals het hoort Het vers vlees dat ligt verscholen in de krochten dichtbij de ziel dat ongevraagd de toestemming geheel ontbeert Stilte werd juist op dat moment zonder permis- sie, ongevraagd veel te snel, te hoog, opgevoerd…

Verlicht de zware weg van Van der Staaij Zijn vrome hart ontbeert humaniteit Kees lijdt aan steenkoude onbuigzaamheid Bewerk toch s.v.p. een ommezwaai O help hem dadelijk, die arme ziel Herschep hem tot een hippe homofiel…

Je hebt veel mensen nodig om te juichen Atleten om voor het applaus te buigen Je hebt regels nodig om je aan te houden Een goede jury wars van elke fraude Maar de groep die 't allerhoogst presteert Is de Thuisgroep die 't allerzwaarst ontbeert!…

Yesilgöz wil vooruit, met Plas en Geert Zelfs als het 'Hoe nu verder' hen ontbeert…

Als langzaam de staaf van genot slinkt Tranen vallen als regen Een slaak van pijn weerklinkt Als langzaam het vocht der vruchtbaarheid druipt vermengd met bloed Een rust opkomt als de dood Sterft het slachtoffer duizend doden en ontbeert het genot voor een hoopvolle toekomst.…

De Muur heeft hij zien komen en zien vallen Was met z'n opa naar Berlijn gegaan Zag JFK als 'ein Berliner' staan Een president die Vrijheid zocht voor allen 't Charisma van dat USA-idool Ontbeert hem, met zijn 'mars' naar 't Capitool…

ongezien kruip je overal doorheen onaantastbaar toch duidelijk voelbaar bepalend hoe men zich bewegen zal stram en stijf tijdens het moment van ontwaken rekken en strekken ze zich doch ben je meteen daar niet te verjagen met tabletten verzacht warmte ietwat, slokt je energie weg terwijl men dat juist zo ontbeert…

De lust om iets Begint met niets Totdat je het probeert Dan is er niks wat eraan ontbeert Alles is mooier met, dan zonder het Waarom zou ik het niet doen, wat is hetgeen dat mij nog let Je hart slaat honderd slagen bij het zien van datgeen Totdat je hart stopt op slag honderdeen Al dat prachtige vervlogen Zie het onder ogen Ik ben voor even…

Want een hemel is zo kalm, als hij elk geruis ontbeert. De vroege avond houdt de adem in schijnbaar. Tot de nacht verblindt, in de kleur van glanzend haar.…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

De sluipende eenzaamheid Zonder alleen Verlamt verlangens Drijft drift uiteen De bomvolle leegte Onbeschreven Ontbeert ruimte Vulling te geven Wat zijn zal vergt De moed van het heden Hier, vandaag Toekomend verleden De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen Dromen doen, daar ligt de eerste steen…

haar tieten zijn weldadig prijzenwaardig een melkfabriek goed uitgemolken boterzachte wolken romig vol tepelkloven om te prijzen en te loven tot dat uierziek het verleert dat dit alles 't kalf ontbeert gezond voor 't op groeiend kind de koe tot vleesberg wordt bemind ___________________________________ de boer valt in de prijzen wanneer…

waar de wereld alleen zichzelf omvat vallen laatste vlokken in kleuren grijs niet gekend in blauwdruk maar tinten door de pracht van hitte driften sissende wolken waar zij koude raakt broeit zij in haar voegen en laat een eerste legsel te water waar de dood haar niet deert kent zij het later niet er ontbeert haar niets; zij is…

Honger opnieuw Parels van Afrika droog door de grillen nukken van natuur Immer opnieuw die Afrikaanse landen zonder consequent maar zeker doortastend bestuur Een overdaad aan verstoorde verhoudingen met een zinloos bloedvergieten geen zinvólle aanwas Groei die ontbeert door droogte wordt gemist als tijd toen nog Gods water over…

zij schrijft zinnen in de wolken in alle kleuren net zo lang niet dat iemand ze kan lezen gaan woorden geruisloos over in gezang zo vervreemd zijn van het daar kust zij de regen in de zoektocht naar hetgeen zij ontbeert hopend dat zij vinden zal wat ze zocht springend tegen vuurrode muren vliegt ze met hoge snelheid door ’t geluid tot…

Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd dat uitsluiting geregeld is bij wet, het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert, omdat onwil nu eenmaal hard regeert. Mensenrechten? Wie wordt daarmee gered? Beschermd wordt slechts wat de rijke begeert.…

Beschouwd van huis uit Blijft het uitkijken of inzien Ja vanzelf en mogelijk misschien Maar in gezamenlijk besluit Thuis is het andersom Dan is het geen en beide Het noodlot toch vermijden Punten halen niet zo dom Bijna alles ontbeert werkelijke maat En vloeit vanzelf samen Gewillig of in verzet En wanneer ik letters dansen laat Gaat…

Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder. Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken zijn. Iedere veronderstelde betrokkenheid ten spijt.…

Helaas ontbeert ons een medicijn, tegen dat menselijk venijn.…

de moeder is een boom een reusachtige eik het onvermijdelijke onderdak dat met machtige armen haar schaduw werpt over de kinderschaar wie waant zich veilig wie bedwingt haar schaduw wie ontbeert het licht wie heeft geen schaduw wie voelt gebrokenheid de moeder is de meesteres van de schaduw ze onderschept het licht na het schimmenspel…

moeder is een boom een reusachtige eik het onvermijdelijke onderdak dat met machtige armen schaduwen werpt over haar kinderschaar wie waant zich veilig wie zal zijn schaduw verliezen of kan haar bedwingen wie ontbeert het licht voelt zich ongezien moeder is een boom haar schaduw spant de kroon ze onderschept het licht in een schimmenspel…

Als donderwolken zich gaan vormen En de zon steeds zwakker schijnt Helder denken niet meer lukken wil En je zelfvertrouwen verdwijnt Wanneer je de kracht ontbeert om te vechten En je terugtrekt in je schulp Schreeuwen niet meer lukken wil En je niet meer vragen kunt om hulp Dan staan zij voor je klaar En bieden je een helpende hand Luisteren…

Wie in zijn jeugd De wellust wil vernielen, Ontbeert de vreugd, En voert een dom gemoed. Wat is de deugd? Een tirannin der zielen, Die nooit verheugt, Maar zinnen kwelt en bloed. Koom hier bij ons aan deze waterkant. De weelde woont op dit gelukkig strand.…

in hun ogenspel onderken je als geen ander hoe de stemming plots verandert en omslaat als het weer waar redelijkheid ontbeert in zachte woorden is hun agressie snel geboren eruptief uit de nog slapende vulkanen lava is dan onvoorstelbaar heet omdat het magma zonder weten zich in een ver verleden explosief heeft opgehoopt…