Alle inzendingen over ontredderd

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

Angst waarom, waarvoor Ontredderd waarvan, waardoor Paniek uit het niets zomaar Bang ongekend, want het is waar Hulpeloos wat kan je doen er aan Afhankelijk artsen belangrijk voortaan Houden van er voor je zijn Een arm om je heen verzacht de pijn Nooit meer een zorgeloze dag het hoort nu bij jouw leven Vanaf nu is alles anders…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

het gevoel verdwijnt alarmbellen rinkelen spoed is geboden…

als ik de kleine aarde in mijn handen voel het woelen van die zachte korreltjes in de nerven van mijn palm, dan weet ik dat mijn leven het hart van dit bestaan voedt in alle vriendelijkheid waaruit ik mag bestaan zelf ben ik de zon, de maan en de boze wolf laaf ik me aan de keten waaruit alles is ontstaan, ben nederig tegen al wat mij omringt…

Het volk maakt zich zorgen geen vijand is voor het oog van de leiders verborgen maar de mens in nood wachtend op bevrijding van de dood blijft onvindbaar zelfs na een jaar…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven een verhaal verreisd door mijn woorden ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal kijk lege portretten, ik ken geen verlangen dan zijn in het heden volmaakt als een merel zijn lijfje een peertje, niet groter met veren en zingen om niet. ------------------------------- uit: 'Tirade', jaargang…

Met tien man zwaar ontredderd en in nood, Maar kijk, er is toch leven na de dood.…

Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…

Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

Ontredderd kijkt hij haar na, zijn armen langs zijn lijf. Zijn kin rust op zijn borst. Ontluisterd door het gemak waarbij zij hem verlaat. Zijn ontmaskering is een feit. Ongelukkig en in een klap jaren ouder te zijn geworden, draait hij zich om, en verdwijnt achter de voordeur.…

met tintelende ziel beklom hij haastig de Olympus met kloppend hart zocht hij het begin van een antwoord met tuimelend hoofd viel hij ontredderd in de diepte met onvaste hand schakelde hij heen en weer in de tijd met open ogen ontdekte hij de leegte en de afstand tot in het merg van zijn botten verlangde hij naar huis…

de wereld krimpt bij zo veel stille uren op de dag een droom op zoek naar houvast valt ontredderd uit de lucht we raken verloren in een mengsel van beelden woorden en wie we waren het wassende water verorbert het land het land wordt weer water eenmaal in de wolken zie je niets tijd om te gaan…

ik ontmoet mensen ontmoedigd en ontredderd, mensen die aan alles en iedereen twijfelen, mensen die niemand vertrouwen omdat ze zelf nooit weten wat het beste is: blijven of vluchten, verder zoeken of er mee kappen.…

pijn in haar ogen het voelt of haar hart er is uitgerukt haar liefste ontnomen de dood zo wreed toegeslagen niets voelt meer goed koud en kil is de wereld de tijd die staat stil alleen verder moeten is wat ze eigenlijk niet wil maar kinderhanden trekken in de greep van mama wij zijn er nog laat ons nog niet in de steek ontredderd…

ik was geen flower power kind had eerbied en respect van huis al meegekregen pas later ging ik voor en tegen wegen koos wat ontredderd als naamloze de middenweg de scherpste kantjes had ik al opzij gezet hekel de prestatiemaatschappij snel consumeren maakt niet blij nu speel ik met bloemen droom van liefde met een hart dat nog kan…

in deze tijden vervalt de menselijke maat in onbehagen moeten opgeworpen muren de angsten slechten de ingemetselde naakte schaamte sterft duizend doden een dak willen we om de muren van ons huis te verbinden bij toeval belanden anderen - ik ken die mensen niet - aan de ontredderde kant van muren die als rode prikkeldraden…

de muur, steen voor steen verbrokkelt de gelaagdheid het kind bedolven het kind, gevoelloos versteend door de bescherming een vuist vol verdriet de vrouw, ontredderd verscheurt het kind van haar af door liefde gesterkt krachtig kwetsbaarheid moederlijk onvermogen innerlijke strijd duizend kussen diep volgt de vrouw haar levenspad…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

onzichtbaar als een sluipschutter worden de mensen benaderd om dan aangeraakt te worden gelijk kleintjes tikkertje spelen met een onverhoedse handdruk een zoen of een kus op de wang als het niet met een niesbui is de samenleving raakt ontredderd door gezaaide verbijstering en angst waar het monster niemand ontziend onder de leden van…

leeft zich uit drommen vergapen zich spoeden voort niets ontziend voortgaan gelijkheid in uiting allemaal tegelijk vergeten te kijken onregelmatig in gedrag terzijde gesteld in verwrongen idee naar de belangen zo voort te leven onbezonnen en kortzichtig brengt koorts monden bewegen gesprekken afgestemd overbulderd door geluid ontredderde…

Kaarsen en een plaid over je benen, Een ontredderde dochter met baby, zoekt warmte bij familie, in het oosten des lands! Het was maar even, maar 2 dagen... maar het licht in de duisternis, was meer dan welkom!…

ontredderd, vies en vol schaamte nam ze zich voor om er met nooit ook maar met iemand over te praten. tranen stromen over haar wangen, die zijn nimmer weg geweest uit haar hart…

Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis.…

krijgen kan soms is een mens iemand van weinig woorden waaraan men zich warmen kan als de ijskoude wind over de rivier je omhelzen wil soms is het schip met man en muis te behouden als men het wilde water van de zee met olie gladstrijken kan soms seint een mens een strohalm een subtiel zilveren rimpelloos draadje: ik ben ontredderd…

ik toon mijn verslagen ziel dewelke mij telkens schoffeert wanneer mijn innerlijk zwijgen zich opoffert aan de beweging van de dag, die weer ontredderd langs de oneindige horizon telkens tracht om balans vinden - ergens tussen hemel en aarde - er hangen graven tussen de grauwe nevels waar de dood zichtbaar in een snijdende taal wordt onthaald…

Wat moet als je vloer schuin wegzakt Onder stof met kraak en raas kwam de brandweer tevoorschijn met een grijparm door het kozijn Ontredderd is gevoel haar nu de baas moet de echte boor nog aan de lijn beginnen op de Vijzelgracht wil je niet meer binnen…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd.…

door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen waarin je afscheid neemt, de trein mist, rondhangt, rechtstaand eet, ontredderd…