Alle inzendingen over onvermogen tot communicatie

jij was de eerste die het donkere licht een menselijke gezicht heeft gegeven waarmee velen eindelijk konden leven dat voelde hoe psychoses in geest- verruiming joegen met ogen die op jacht waren naar de ultieme uitlaadklep van onvermogen in communicatie die stokte als contacten leden tot brokken door een gestoorde motoriek…

jij en ik voelden ons nooit geworteld elkaars taal verstonden we niet hoe lest men de dorst naar rakende woorden onder onze blote voeten schuift schurend los zand konden we elkaar eens van kroon tot wortel spreken…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen…

Heden ten dage is de spijtbetuiging Opmaat geworden voor het Rechtspreken wat ooit krom was. De aarde, eens verschroeid, Ontvangt, beladen, de loze zaden, Zinloos besproeid. Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

Soms kunnen we bij leven uit onvermogen niet zeggen wat we zouden willen maar doen dat pas na iemands dood…

wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht Waarneem zie ik dat Ik in alles op hen Lijk - samen gevangen In dit diepe onvermogen…

omgaan met het onmogelijke is in het leven een hels karwei het is vibreren binnen het ongelijke en beperkingen van nature aan je zij uit alle windrichtingen wordt aan je getrokken waarbij het gevoel het verstand overstijgt dan resteren enkel vergruisde brokken waarbij de adem ook nog het stof opzuigt men is verslagen, ontbeert de juiste…

Wanneer een mens niet begrepen wordt, is de handleiding misschien vervalst? Wanneer een mens mis- communiceert wie is het dan die hier zich afkeert? Soms is het lastig de goede woorden te vinden echter: is de tol te hoog en de last te zwaar!…

Mijn diepe verdriet is nu mijn onvermogen gelukkig te zijn. Ieder te redden van lijden, dood en verdriet, en onvermogen. Het eenzaam sterven van alle lotgenoten en eigen glorie. Het hele gedoe van de kwijnende massa: "daar schreeuwt iemand!" Het is niet leuk dit leven van totaal onvermogen.…

Draaiend stilstaand onvermogen Tikken beelden in mijn brein Blikken stringent gewogen Draaiend stilstaand onvermogen…

Draaiend stilstaand onvermogen Tikken beelden in mijn brein Gek vergenoegend overwogen Draaiend stilstaand onvermogen…

Heel even leek het op communicatie met een vroegere ik…

Communicatie oftewel bespreken, dat doe je met elkaar, da's een van de regels die ervoor zorgen, dat je eigenzinnige streken, hoe simpel, hoe normaal, of hoe raar ze ook zitten verborgen, je brengt tot 't opmerken van gebreken.…

ik ben veelvuldig in contact getreden met het recente verleden de lijnen naar de toekomst zijn vaak overbezet historische gebeurtenissen lijken vandaag de dag ondergesneeuwd retorische vraag is of dat ooit essentieel anders was petite histoire van alledag (en allenacht) boeit mensen verreweg het meest van Al als saus fungeren roddel en achterklap…

Woordenstromen klinken als een waterval die verpletterend m'n brein inkomen zinnen, snel zonder doel oppervlakkig geen gevoel onbeteugeld overvleugeld geen luisterend oor het gaat maar door ondoordringbaar we komen niet tot elkaar inlevingsvermogen is het woord dat ik zo mis ach, ik laat het maar zoals het is…

Communicatie onbewust, Begrip niet te vatten. Staan ze allen pat, Of kan niemand de portee vatten?…

ik kan m’n ergernissen wel neerzetten in het stof dat jij laat liggen maar dat wordt dan al gauw een smerig schrijven en of je het zal lezen is maar de vraag…

cowboys vertellen indianenverhalen roodhuiden zwijgen senryu…

Hoe jij luisterde in jou geen betuttelaar of excommunicatie jij sprak over kruis van verzoening door het bloed ik over solidair zijn in lijden en pijn door navolging op dezelfde reis sloegen we andere wegen in vonden herkenning in Zijn woorden van horen zeggen een zekerweter en de twijfelaar we sloegen bruggen…

viel en de sneeuw - zichzelf - ontdooide o - communicatie jij prachtig levend schepsel jij bent het begin en het einde van al het lijden...…

We kunnen nog heel wat leren van de vogels met hun fijnbesnaard gezang alles in harmonie en op het juiste moment maar bij ons is de fijnbesnaardheid soms een kakofonie omdat we zo aan eigenbelang zijn gewend…

Als je allemaal hangt, ligt, loopt, zit te... bellen chatten emailen faxen internetten skypen sms'en twitteren... elkaar proberen te bereiken bereik je het bereikbare: ONBEREIKBAARHEID! ------------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan allen, die zo af en toe nog traditioneel een kaartje…

Het meisje uit mijn dromen hebt u nog niet gezien. Mocht zij op Facebook komen, dan zien we haar misschien. Ik Skype haar en ik Twitter, of ga op Googletalk, ook stuur ik haar een SMS. En vraag haar voor een walk. Hier sta ik voor mijn Windows met mijn nieuwe GSM en Email naar haar Smartphone '`k kom met de laatste tram', Ik waak…

Hoe jij luisterde in jou geen betuttelaar of excommunicatie jij sprak over kruis van verzoening door het bloed ik over solidair zijn in lijden en pijn door navolging op dezelfde reis sloegen we andere wegen in vonden herkenning in Zijn woorden van horen zeggen een zekerweter en de twijfelaar we sloegen bruggen…

Niet raar want dát vormt net zo goed communicatie. Alleen is ‘t of je meedoet aan een quiz en steeds de quizmaster die ander is.…

in de spelonken van mijn geest in duisternis gehuld tussen de stronken van mijn vrees ligt mijn verloren schuld in de kerkers van mijn verlangen in ware droefenis tussen zwak en sterk gevangen ligt mijn vergiffenis in de plooien van mijn geweten in vreemde vorm verbogen tussen ziel en zaligheid vergeten ligt mijn onvermogen…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig zonder…

Rustig willen zijn als onrust je meeneemt naar bergen emotie naar heuvels verlangen. Rustig willen zijn onverschillig voor lof of blaam, voor succes of mislukking. Rustig maar niet onbewogen, geraakt door de ander, bewoond door liefde, uitgedaagd tot vertrouwen.…

Tussen toen en nu, hier en daar, jou en mij, het onvermogen te doorgronden, dat wat ons scheidt.…

Vurig fel likkert 't gevoel Taai traag temt 'd tijd Geluk gedempt in gloeiend goud……