Alle inzendingen over ophangen

mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

Dan kunt u mij vast wel even helpen met het ophangen van de schilderijen.’…

Jij was altijd bij me. Jij was altijd in m'n hart. Jij was alles in m'n leven. Jij was mijn hart mijn ziel mijn leven. Maar jij was veranderd. Veranderd door die ene. Veranderd door die gene. Jij was mijn beste vriendin. Bij jou had ik het altijd naar mijn zin. Jij bleef bij me voor altijd Nu heb je nog geen spijt. Maar jij bent veranderd…

de was ophangen...…

leeg is de kapstok, mijn vrienden weg, hun gezichten bleven nog even een rondedans maken in mijn gedachten; tot zij weerkomen en vrolijk hun jassen ophangen aan mijn kapstok.…

hoe wreed kan het zijn een muis in de val met kerstmis ik kan natuurlijk een zielig verhaal ophangen over een moedermuis met een nest vol jongen maar ik weet het niet het kan ook een plaag zijn maar wreed blijft het juist op deze dag…

Eenmaal zal ik dan Allen die mij Gedurende mijn leven Verlaagd hebben Achter mij laten En zal Hij die Eeuwige genoemd wordt Mij voor altijd verhogen…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

Samen kun je de maan mooi ophangen en hoe sierlijk je de sterren aan de hemel decoreert! JA!...ik laat "zien" dat ik ben,... werkelijk verliefd O...zo Heerlijk!...…

Jassen ophangen: langzame onderneming... Snel naar de koffie! Gepraat aan de toog verandert, klinkt gedempter: de "kroegpeuter" bralt. Moeder zoogt haar kind; deinend op feestmuziek drinkt ze zelf ook melk.…

hoe wij dan toch over veel vertelde tijd taal ophangen aan vingers en ze uit haar voegen wrijven tot ze barst. zoals betekenis nu dichter bij letters kruipt zo ook wij zo ------------------------ uit: 'Op het oog', 2004.…

de vondst van het hoefijzer stelde mij voor een probleem hoe ga ik hem ophangen probeer daar op internet maar eens achter te komen uiteindelijk besloot ik naar m'n gevoel te luisteren dus met de opening naar boven welnu daar hangt hij thans vastgeklonken aan de schutting en nu maar wachten op het geluk…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

ze is zo lief ze kruipt in de telefoon opgerold haast in slaap mompelt ze nog een paar woordjes, voordat ze ophangt, ik hoor de telefoon nog kraken dan sluiten we ons weer af, ieder voor zich in z'n eigen kamer, in z'n eigen cel.-…

wat ik wel deed: duiven verjagen de knop van de wasmachine indrukken; terug naar bed verwerken, ophangen onder zomerbomen door naar de boodschappen een ijsje eten, kijken naar mensen met wie ik ook niet zou willen ruilen vlaggetjes kopen voor tegen de duiven en eindelijk Dickinson wie zegt dat het niet genoeg is?…

stil waren structuren in balans je hand reikte raakte aan in de chaos die volgde was het met de rust gedaan paniek en schrik volgde je blik naar de gekneusde onderdaan wat jaren stil gehangen had volgde nu de zwaartekracht de potentie die in ophang was verleend viel op je grote teen nog ken ik de afloop niet maar de artsenpost…

onafwendbaar in knoppen ik kan niet langer meer dralen het blijde zal weer verhalen zo hemels en zo aards er is geen duisternis meer waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden maannacht waarin ieder vers eindigt met een optocht van ondoorzichtig cellofaan ik sterf niet meer om de wonden van wind die, willoos en verward, de winter ophangen…

En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen en andere leegte gevulde gedachten, maar nimmer dat ik het leven weer verlang.…

duigen de kinderhand van toen is nu een oom raap altijd de scherven in drukte van belang veeg herinnering bijeen en weet hun glans zal volgend jaar niet erven maar ik laat ze nooit alleen zo sier ik mijn boom met schijnbaar leegte aan de winterharde tak zij glanzen in een ander vlak mag ik voor even nog op aarde nu mijn bal ophangen…

juist jij kunt zo fijntjes erotiserend de lijntjes ophangen van het niemendalletje als voorspel tot een ultieme apotheose we spiegelden elkaar kwijt in de subtiliteit waarmee jij me raakte weerhaakte in beteugelde lust mij de sporen gaf zonder rust we schemerden in de warme gloed waar het leven nog zinderde in volmaakte eenheid…

in het open luchtruim dansen vogels zich bijeen cirkelend boven het standvastige gebouw van koper en graniet boven de ingang prijkt Mozes in steen gebeiteld samen met de tafelen der Wet in een gesloten ruimte op de bovenste verdieping wachtte de galg niemand keerde terug…

een slanke hand die deuren opent en het licht binnen laat ogen die begroeten een lach die je even stil doet staan de kamer spreekt mij aan in een warm ontvangen je stem vraagt melodieus en zacht zal ik de jas ophangen er is geen ijs te breken wij weten beiden beter zijn doorgelopen naar de zon pas toen keerde jij je naar…

Bordje ophangen, twee gulden per kilo. Niemand. Eén gulden per kilo. Niemand. Gratis. Niemand. Omdat het zo zonde is zet je jezelf eraan tot de stop uit de bodem springt het schip zingt in een poseleinen pot. Zonde.…

hij wilde de hemel bestormen zich warmen aan de zon sterren vangen in z’n kamer ophangen en de wakende maan aaien maar voor hij daar aan begon moest hij de schoolbus zien te halen huiswerk maken een Engelse tekst vertalen harde noten kraken verliefd raken alvast als sommige grote mensen een beetje leren graaien en toen hij daarmee…

voor iedereen vervelend is En dan gaat alles bij iedereen mis Dat staat alles op zijn kop En niemand kan meer lachen om een mop Dan gebeuren er allerlei stommen dingen En dan blijft dat ene woord maar in je hoofd zingen Als je aan kleuren denkt, denk je aan zwart Alles doet pijn zelfs je hart De tranen lopen over je wangen Je kunt jezelf wel ophangen…

Ophangen, aan de lantaarn. Akelig als de nacht, komen ze aan. De groene creaturen. Auw. Slaan hem de oren. ----------------------------- uit: 'Rebel is de kous', 1992.…

Beetje zoals het schrijven van iets en ophangen in de supermarkt ontspanningsmassage bijvoorbeeld, klussen, tuinieren. Strijken kan ook nog, of verstelwerk.…

op groene aanslag glijdend verdwijnt mijn goed humeur buurman's grint benijdend bereik ik dan mijn deur waarmee ik, daar hij klemt, de strijd dien aan te gaan en dus redelijk ontstemt, binnen kom te staan, alwaar mijn nageslacht, met warme rode koppen op mijn komst hebben gewacht met duizend pinda’s doppen nog voor dat ik mijn jas ophang…

Van privacy komt weinig meer terecht Je nummerplaat wordt duizendmaal gescand Je gsm verraadt steeds waar je bent Je surfgedrag wordt grondig vastgelegd We worden onder camera's bedolven Maar dàt lot wacht - zo lees ik - zelfs de wolven…