Alle inzendingen over orkanen

De liefelijke naam van de orkaan paait de windhoos niet die wervelend een spoor van vernieling zuigt door de paradijselijke eilanden. de kramp die mijn nart beklemt sedert je mijn leven verwoestte heb ik niet naar jou genoemd.…

De wind draagt jouw stem vlucht van hier drijft op de wolken verstomt in het oog van de storm heimwee naar zijn kracht de stilte voorbij barst hij los raast droomloos over het geploegde land moe gestreden geeft hij zich over bij het stralen van de ochtend in de armen van de zee…

Hij klemt zijn vuist boven de tropen de knokkels zien wit van woede ingesloten door denkbeeldige cirkels tussen steenbok en kreeft hij zet warm en koud listig tegen elkaar op in een vlaag die aanzwelt tot windkracht twaalf ik hoor de dreun in mijn krop de zee zet een hoge borst op regen stort kletterend neer druppels als kogels in mijn…

het oog van de storm werpt een blik langs de hemel de stilte wacht af…

Hoge golven op woeste zee opgezweept door razende stormen met schuimende branding langs kusten hoge rotsen beukend op het weerloos land bulderend over dichte wouden vergrijpend aan vlakke velden over akkers gebroken graan wervelend met loeiende krachten getekende onrust in menselijk bestaan.…

Florida, hou jullie vast want Irma komt eraan… neen, dit is geen kwade vrouw maar wel de gevreesde orkaan een natuurfenomeen ontstaan door ruzie tussen wind en water ontpopte zich tot tropische golf ergens in de Atlantische oceaan toevallig wel die… vrouwennaam maar deze... raast met hoge snelheid zowat alles van de baan!…

Meedogenloos woedde de orkaan verder sleepte alle bloesems mee. Het duurde lang voordat mijn hart mijn ogen geloofden. Nu ik beelden van orkanen zie weet ik het weer, het sleept alles mee. Bloesems, bomen, toen mimosa's ballerina’s stervende zwanen werden. Natuurlijk was het stil in het oog van de orkaan.…

Orkaan in mijn hoofd, Omkoepeld door wervelwinden, Wervelwind in orkaan... Licht schijnt door... Twee sterke handen brengen me naar veilige oorden, en geven me een klap tegen het hoofd om me te doen beseffen dat ik gelukkig ben en niet steeds meer te willen... Nu ben ik gevonden...…

Ruzie slingert ons in het oog van de orkaan. Stilte na de storm.…

van zomerbriesje tot orkaan, de wind die gaat of komt eraan…

Oh vreselijk, een hevige orkaan gaat door me heen De deuren en ramen heb ik gesloten. Plotseling verdwijnen er wat donkere wolken als er een beetje zonlicht tevoorschijn komt omdat de wind een handje helpt. Ja eindelijk, langzaam maar zeker drijft de orkaan over en kan ik mijn hart weer voelen.…

orkaan in je hoofd woorden buigen in stormwind in haiku vertaald…

binnen is het stil de orkaan is gaan liggen zonlicht op mijn huid…

Ben ik sterk genoeg om door oog van de orkaan eigen weg te gaan?…

Kolkende orkaan Terwijl man en muis vergaan Zingt er een walvis…

et stormt in mijn hoofd mijn gevoelens in een orkaan alle redelijkheid wordt geroofd zo uit mijn hart vandaan het blijft maar razen en ik kan het niet toestaan ik durf niet onder ogen te zien waar de orkaan mij wilt laten gaan het laat mij ergens waar mijn adem niet is waar mijn lichaam flauwvalt omdat er geen zuurstof is het maakt…

de storm eist de gedachte aan zachte stilte tussen hier en nergens het perspectief van een orkaan…

De kranten staan hier alle dagen vol Met nieuws over cyclonen en orkanen Die zich een weg over de wereld banen - En steeds eist de natuur een zware tol. Maar in ons land krijgt men het al te kwaad Wanneer de buurman weer een windje laat.…

Zij is sterker dan betrekkingen verplichtingen aanwezigheid van andere zielen zij is geen orkaan of suikerspin zij is een kracht die zich al stromend verbindt.…

Wijze Spaanse orkaan-ologen voorspellen trends in het windvermogen. Het komt erop aan dat zij ook voortaan op octopus Paul kunnen bogen.…

Ik weet geen woorden die de winden weren, Geen verzen houden huizen overeind, Als dadelijk de zee weer rustig deint, Begint het ruimen en het repareren. Nee, rijmen helpt niet bij natuurgeweld, Dus ondersteun Sint-Maarten en geef geld.…

De zee brult op d’kusten aan, Golven doen de schepen beven, Vissen blijven rustig beneden, Kijken het geweld kalmpjes aan. Jan van Genten en ook albatrossen Vliegen zwevend af en aan, Walvissen en dolfijnen zoeken Rustiger wateren om heen te gaan. IJsbergen trekken zich nergens iets van aan, Drijven waar de wind hen voert, Kustbewoners…

naar de zon de zomertijd is heus nog niet vergeten veel regen hier, tsunami daar, orkaan zodra het kan verkas ik naar de maan…

Als de wereld oorverdovend, oogverblindend ook, me omarmt, insluit in het oog van de orkaan van leegte, dan verblijf ik op een lege zolder van gemis.…

mijn huid is dun als de ijle echo van de stem van een geest niemand zal zich aan me branden ik kijk uit naar de sterrenstorm het is stil in het oog van de orkaan…

Gaande weg was De liefde ontsnapt De liefde die ons Samen had gebracht Zoals de koude Zich warm waant Werd de bries Een orkaan…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de turbulente chaos zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan…

Zo zondag dat de wind hier niet over de pier blaast noch in 't park de hond dolt is het mij te moede en zulke taal ook drukt mij uit als tube's laatste, allerlaatste... Op straat stappen of ze mij halen: geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee! maar nee, is het roerloze extase: een stille gang, tikken zeg niks! Hier rust lawaai van woede…

gebroken takken joeg vogels onvermoeibaar naar de kale vlakte schoonde land en erf van ongerechtigheden in mijn spoor van pas verleden nog razen wolken langs het zwerk verregen ik het klokkenluiden van de kerk maar mijn werk is gedaan de schade lijkt beperkt leg mij langzaamaan te ruste laat winden nog wat zuchten ik was ooit orkaan…

de wind die is gaan liggen in het oog van zijn orkaan, wachtend tot het strijden is gedaan…