Alle inzendingen over oude vader

zei mijn oude vader graag. De mensen sputterden tegen. De wereld luisterde niet. Nu ben ik zelf een oude vader. De wereld luistert nog steeds niet. Wie wel naar mijn verwachtingen? De wereld is wel wijzer. Laat me lachen!…

BOTTENLIJM Wat we niet willen: een oude vader met hamertenen Dat komt nooit meer goed hoe hard je er ook mee slaat Hoogstens de hoeren in de straat kijken er nog van op Wat de mogelijkheden zijn in het interactieve verkeer…

Je hebt GROOTVADERS en je hebt gróte vaders je hebt OUDE vaders en je hebt jónge vaders je hebt vaders die er niet om geven en je hebt vaders, die er álles voor doen je hebt adoptief vaders en dus ook stiefvaders, je hebt pleegvaders en je hebt dwaze vaders maar wiéns vader ze ook zijn het is voor álle vaders vaderdag…

Oude vader, die met grijze duiven heult, heeft mijn gedicht geslagen. Jonge Kees zingt langs zijn slapen heen, hij droogt de natte sneeuw. “Vader, oh vader”, verzucht Kees wat gelaten, “Was ik aan de overkant, zouden we dan praten?” Vader knijpt zijn bessen fijn, prakt, met tafelzilver, in zijn winterprak.…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.  …

druk, te druk heb voor mijn nu oude vader En met schaamrood op mijn wangen ga ik naar hem toe…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

ik zie de oude Takma*) lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Mijn oude vader kwam tot leven, met mijn jong gebleven moeder. Vannacht. Waar? We zwierven door Parijs, waar we nooit waren geweest. Wanneer? Ik zou het echt niet weten. Dromen worden gemaakt, waar ook werkelijkheid ontstaat. Waar mogelijkheid beweegt. Waar tijd in eeuwigheid verglijdt.…

Een oude dienstwoning waakt en weigert te worden afgebroken. In dat huis werd ik grootgebracht. De geest van mijn oude vader, die voor het monument mocht zorgen, waart nog altijd rond. De stemmen van vier professoren, zijn er nog niet verstomd. Het geluid van Rudolph Magnus, de grote grondlegger die overleed.…

Macron die heeft gewonnen maar het was geen eerlijk spel nieuwe partij, heel jong aantrekkelijk en een veel oudere wijze vrouw tegen een ouwe taaie vrouw van een nog taaiere oude vader Le Pen die heeft hevig verloren maar het was geen eerlijk spel Toch feliciteer ik de Republiek Frankrijk maar bovenal ons Verenigd Europa want Frankrijk…

Hij keerde terug naar zijn woning, De oude vader, en weende zo zeer, En lei het zilveren uurwerk In 't oude schuifken weer.…

Een hete zomeravond, de meeuwen vielen van het dak, ik zou de tuin nog gieten maar daaraan had ik lak toen schonk ik menig wodka in, ik zoop me buiten zinnen mijn oude vader zei het nog; van drank kan je niet winnen Toch ging ik aan het slempen, ik zoop als een natte dweil en toen ik toch de bodem raakte ging ik snel onder zeil Diep slapen…

Buurvrouws oude vader van louter dochters schilderde er één: vrouw, zwarte spencer over witte bloes boek lezend met een tevreden lach, rust op haar gelaat. Buurvrouw ging verhuizen 't schilderij stond bij de grijsbak op een avond laat.…

Dan, eenmaal weer naar huis gekeerd, terug naar waar mijn oude vader woont waar ik, zijn oudste zoon ‘t visserslatijn niet heb verleerd en nog altijd weet waar ooit mijn bed in de kamer boven was neergezet, En waar mijn moeder, stok- en stok-oud, zwijgend aanhoort hoe honderd brasems ter plaatse worden bedacht, en zij op de tafel, van…

Nog houdt hij het landschap stevig vast, hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft van schaamte voor de naderende dood en voor al die stilte die erop volgt. Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras? Zijn beeld vloeit open in de spiegel. Alles wat ooit gelogen was, een logboek vol, wordt langzaam wit. Hij morst nog een beetje waarheid over de…

Je valt je laat iets vallen het valt wel mee Nee ik raak je kwijt voordat mijn woorden te laat, het papier is nog leeg ik wil je ze wel geven warme woorden tegen de dood levende zachte woorden om vast te houden om te blijven nooit om te vallen.…

Aan zijn lawaaiig raam gezeten lijkt het waarachtig of hij ongelukkig is naarmate hij ouder wordt ver weg, het donkere duister in daar is de wereld alles, zijn metgezel vandaag heeft hij van alles meegemaakt hij, die bijna van de hemel is want schuld op aarde leidt naar vermaak in zijn oude zetel bij het maanlicht raam in een huis dat…

Oude wandelstok… Je ruikt nog naar vaders hand, die me opvoedde…

Hoor ik mijn vader? Spreekt hij door mijn eigen mond? Ben ik al zo oud?…

[Wijding-sonnet ter Gedachtenisse en Ere mijns vaders] o Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard; - ik, die thans ben als een die in de avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen…

ik zie mijn vader oud als de wijn die ik drink, niet bezoedeld. ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

de oude vrouw draagt het kind dat niet wist hoe het groeien moest de oude man laat de vader binnen die niet wist hoe kort het leven was altijd samen…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

ik schrik als ik leunend op zijn schoffel vader zie hij zwijgt voorgoed in brons tuurt nu in oude verten…

oude voeten in koude aarde mijn vader zakt in wintergrond verdriet dat niet bedaarde zon, toen je op de heide stond…

Niet mijn vaders evenbeeld. Niet ijverig en oplettend. Niet sportief. Niet zo lief. Abnormaal. Als oude man wil ik, wie ik wel ben niet meer weten.…

Man en vader. Zoals je was. Oud en wijs. Zoals je was. Deze as bewijst dat je was. Zoals je was.…