Alle inzendingen over partituur

jouw schaduw laat ik onaangeroerd doch je warmte schilder ik als een zomer op mijn rusteloos behang jouw blikken bewaar ik in de koelte van mijn ogen en je vingers strooi ik als toetsen over een piano je voeten loop ik achterna in verdwenen sporen en je handen draag ik als kralen rondom mijn hals maar je stem leg ik…

Een nieuwe dag is geboren vogels net uit het ei, sjilpen zacht een mussenkoor, met daar tussen door de vink,die zich ook laat horen, merels zingen hun aria met vuur het is èèn twinkelende partituur. naar aanleiding van: Morgenstimmung, componist; Edvard Grieg…

Vloeiend over de zwart-witte toetsen met sterke, bewegende vingers, soepel in de polsen baant de pianiste zich een weg door prachtige partituren van Bach tot Chopin en ik de klanken laat doordringen aan de horizon van mijn gemoed omdat ik het pianospel zo bemin…

trommel met mij de letters uit jouw boek luister naar de volle klank die nog galmt tussen de dode kaften het is jouw bezieling waarnaar ik zoek laten we de gevallen woorden stapelen als orgelpijpen en een eigen muzikaal verhaal tot een ouverture rijpen waarin mijn hart en jouw lijf versmelten tot één taal van wiegende noten waarop…

stijgende hype van een worden met de eeuwige bron ons leven en de zon heb alles losgelaten ben gegaan maar pas in volledige overgave besefte ik wie dit had gedaan in alles wat ik deed echoden herinneringen die ik nu vermeed op mijn wegen terug de kansen die ik nooit genomen heb zijn er nog maar dansen vuur uit een andere partituur…

Vervilte hamers liggen stil in verroeste slotakkoorden dood samenspel in de paskwil waartoe aanslagen behoorden op alle zenders die ik zap dwars door klankbord van gekeuvel zoek ik de stok onder de klep van mijn dichtgeklapte vleugel spreek tot mij in alle tonen van onze pure partituur waar je zingt daar zal ik wonen en spelen tot het…

notenbalken in partituren van melodieus verdriet worden doorgaans platgewalst door huilebalken…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

De regen tikt af de wind zoekt zijn partituur maar elk blad is zoek.…

Mijn ademhaling is haar partituur. Haar weten omvat mij. Zij ziet mij blindelings.…

ze zit opgezet op de piano papavers hangen in het behang de piano kraakt soms maar hout leeft lang er schijnt een zonnestraal op de partituur ze krijgt het ijskoud als haar mobieltje rinkelt…

Op zoek ben ik mijn dorst te lessen mijn honger te stillen aan bloem van kelk het blad Ik sta te boek als 'vliesvleugelig' insect zwaar op de hand ben ik niet ik zing geen lied ben zelf partituur voor hen..... die zwaarmoedig zijn.…

ik buiten als in een partituur met elkaar verbonden.…

lentes pril begin kleurde muziek steeds meer waarbij close harmony in samenzang snel overging naar het rijke zomerlied toch had de partituur zijn volle oogst nog in de rijpe herfst epiloog waar in eerste winterse nachten warme harten lachten…

eindelijk weet ik nu dat ik muziek kan lezen van ontelbare bladeren die 't gazon bekleden vraag mij niet te zingen van een gedrukte partituur ik zie wél wat hoog of laag is en de huppelnootjes het blad in eigen tuin vormt een magistraal orkest…

Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie Waarvan de partituur…

Het wonder van een partituur in Geesteskracht door mens en instrument tot leven gebracht.…

Zie voor de partituur mijn blogspot.…

Werkwoorden van geluiden laten klanken boekdelen spreken die geen Babylonische spraakverwarring duldt Partituren omvatten alomvattende vertalingen van stille emotionele menselijke gevoelens en als een pagina onbedrukt blijft dan is deze bestemd voor jou voor jouw stilte voor jou!…

het gras zingt groener waar bloemen kleuren orkestreren in blauwe tonen spant lucht ruimte voor het immens scheppingsgeluid nog is de harmonie onbestemd in de veelheid van gespeelde partituren maar er is altijd de dirigent die het fenomeen lente kent en naar een grootse finale brengt…

de dagen kruipen steeds dichter bij de dichter, de uren schrijven zich vol verlichte beelden, tuigen de woordenboom op, spreken vrij van wolkenluchten, stukgespeelde partituur en verse groenten op het aanrecht, die zich niet alleen laten eten, buiten wacht nog een volle moestuin, huilen de hoge dahlia’s maar ik weet waar jou armen zijn…

Vreugde zingt de ruimte in als wij elkaar begroeten, het orgel nodigt, partituren wachten op uitgestrekte armen. We zingen in en stralen uit wat ons ten diepste vult, de lofzang houdt ons gaande, vol eerbied leven wij ons in, stemmen vloeien samen. Psalmen spreken door aloude woorden dragen heden en verleden.…

bespeel met mij de solo, een gewichtig zielepartij in een menselijk partituur een quatre mains voor een ongebonden paar die toetsen bespelen naast en met elkaar zich voegend in het andante maar zichzelf weer vinden in een jagend presto, hun vrijheid niet laten bestelen vanwege hun solo constante…

Hij weet van toeten en ook blazen Bespeelt zijn trompet van kindsbeen af Zijn instrument kreeg hij van 'Sinterklazen' Zijn partituren van korps,fanfare en harmonie Hij kende alle straten van z'n woonplaats Groeide op met marsen serenades en aubades Het zal u zeker niet verbazen: Geen noot te spelen...…

Zijn pianospel is als parfum dat onnavolgbare tonen verspreidt in een bedwelmend geuren en kleurenspel, dat bloemig zacht licht zuiver elegant en soms stormachtig en robuust is verwarmt hij vele harten met zijn prachtige partituren die als een waas blijft hangen aan het begin van een nieuwe dag tot in de late uren...…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

herken de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt tot pastel laat verzachten alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant bevallen op mijn netvlies ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige partituur…

ik heb de muziek van wolken gehoord zij vertolken in dans en kleur de partituur van wind spelend als kind na het slapen in de choreografie van een rode zon in het vroeg van ontwaken om later de stralen met een prisma te breken door vallende regen tot een expositie van bogen met kleur in het decor van leven heb ik die muziek…

en ik ver weg kan zien heb ik niet te willen als een draaiend wiel met zoemende tonen en zilverglanzende spaken ga ik door het heelal zonder van mijn plaats te geraken begeleid door schone klanken van een engelen partituur raakt dit het wonderlijke leven aan zijn zuivere flanken een rilling van gelukzaligheid in de eeuwigheid van…