Alle inzendingen over pijntjes

Mijn nek verdraaid, omdat ik wilde zien, waar de blaadjes bleven van de bomen, dus ook die doet pijn, het lijkt wel alsof alle pijntjes alleen maar bij mij moeten zijn.…

ik spuug, kots, jeuk en krab, zucht: och ik arme ziel. mijn zenuwen, darmen mijn spieren, de krampen. pijn in mijn rug, buik en voeten, benen en hoofd! ik roep, jammer en kreun, snik: wat is er toch mis? de huismijt, zij bijt mij continu in mijn vel.…

wacht ik op het liedje “ voor mij “ het leven gaat z’n gang, Carmiggelt schrijft nog steeds in het Parool, niet heus maar het “ vroegere “ heeft mijn verlangen geëxecuteerd naar het heden het verre heden dat eens onbereikbaar leek maar nu is het heden dichterbij dan de toekomst die klaarblijkelijk met guirlandes en met bleke pijntjes…

Die kans wordt ze niet meer gegeven, de pijntjes kunnen niet meer worden afgedaan, want de schaafplekken van vroeger, zijn nu kogelgaten die er niet om liegen. De taak van de moeder is niet meer om pijntjes weg te kussen. Want wat rest is de laatste eer…..…

Er waren eens twee konijntjes Die hadden overal pijntjes  In hun buik en poot O, we gaan vast dood Schoolziek, zei hun moeder fijntjes …

Voorbij is de tijd dat moeder de pijntjes wegkust. Zou er nog wat te redden zijn?…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

Zij zegt dat ze liever alleen te veel pijntjes van binnen zij zichzelf niet meer kan zijn zodra iemand bij haar aanwezig is Achter niemand wil zij zich verschuilen moet op zoek naar waar het stil kan zijn zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

Woorden slechts hoe we samenkwamen onafwendbaar uiteengingen zoals wolken in het hemelruim om zichzelf te zijn Regels vonden we niet misschien daartussenin het betrachten van de juiste afstand overeenkomsten ontdekken tussen de verschillen Waar we zijn geweest die plaats bestaat niet meer de tijd nog wel zo lang als een herinnering…

Het is veelal niet de angst voor de dood maar de intrinsieke angst voor het sterven voor de pijn, de pijntjes, het lichaamsverval daar kunnen mensen echt doodsbang voor zijn het zweet kan ze uitbreken de flauwte nabij het zou flauw zijn dat te ontkennen ook voor mij na deze gedachten aan hartenkreten te hebben toevertrouwd ga ik weer aan…

Het kleine dametje van vier wat met haar duizend lachjes De pijntjes wat verdringt woont nu in mijn gedachtjes Soms als 't in mij wat stil gaat zijn en 't al wat gaat vervagen Is één gedachte aan haar genoeg om weer een smile te dragen Ze kijkt me aan en 'k smelt alweer wat is dat kind een wonder 't is raar al zag ik haar niet ééns ik kan…

Poëziealbum-versje voor ouderen: Blijf actief en blijf ondeugend Beweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral…

Alle pijntjes, epidemieën en onvolkomenheden te ervaren? Is dat wat ik al die tijd gemist heb? ik ben mild als het zo is, dan is het zo. Blijkbaar nog rustiger aan doen niets doen misschien?…

dat ik de weg weet in een tijd die niet meer is dat ik de grijs sluier oplicht als klamme vitrage zo zie ik het plaatje van mijn jeugd weer in zwart/wit op mijn netvlies wanneer ik probeer dit plaatje in te kleuren blijf ik steevast hangen aan het sepia wat fotootjes met kartelrand die mij in sobere beelden vertellen van de pijntjes…

Ik vind je om me heen, bladerend door een fotoboek, lach je al mijn pijntjes fijn. Vanuit mijn ooghoek denk ik je wel eens te zien, op de bank, nippend aan je wijn. Maar als ik mijn hoofd draai, zie ik alleen een afdruk, op de plek, waar jij eens zat.…

mijn boom die staat niet recht en zoekt steun met het dressoir Ik wil nog zien, ik wil nog reizen maar die pijntjes blijven komen en mijn rug kan moeilijk plooien dus, dan reis ik maar in … dromen!…

je zegt ik kan de pijntjes voelen van de bomen van de onrust in het gras van de twijfel in de wolken van de benauwenis onder vogels van de vrees voor kruipende dieren je zegt ik lijd met hartzeer om de broosheid van de bloemen om het verdriet van de kleinen om de domheid van de groten zullen we zoenen?…

jij was de goeroe van het weer in ogen stemming en emoties de steken en pijntjes die jij altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van…

Maar ook de pijntjes in lijf en ziel verdrieten mij iedere dag. Ik zie steeds uit naar het goddelijk ontmoeten van die mij liefheeft. Die lieve ogen die mij ergens zien zitten wachten op contact. Dat grote moment van eeuwige omhelzing en niet meer uitzien. Al die wegwijzers maken mij zo verdrietig, liever de liefde.…

luisterde stillekes tot een echte vriend vertelde over een ongeluk een klein vierjarig meisje verdronken achter in de auto toen die in het kanaal raakte haar beide ouders gered ze werd stil dacht aan dat intens grote verdriet waar is dan die God waar zoveel mensen over praten wie kan zeggen “stil maar alles komt goed” kleine zorgen en pijntjes…

Gestadig ga ik naar de tachtig jaren En op die leeftijd komt het eropaan Hoe ik mij voel wanneer ik op wil staan, Want dat kan dan een heleboel verklaren. Doet niks mij pijn, voelt er niets uit het lood, Dan is dat mooi, maar dan ben ik wel dood.…

Zijn leven wordt beheerst door pijntjes dan wel kwalen. Ze zijn ongrijpbaar maar verloederen zijn geest zodanig, dat hij steeds met grote vreze vreest, dat Knoken Hein hem elke dag kan komen halen. Een doffe borstscheut verontrust hem nog het meest.…

Verdrietjes en pijntjes keurig op stapeltjes. Geen vodderige boel. Ik trek er maar niets tussen uit. De plank erboven, boordevol herinneringen. Vandaag zijn ze niet nodig. Ze liggen netjes soort bij soort. Ik zoek en vind de plank, waar ik mijn liefste weet. Mijn handen tasten zoekend. Ik voel en vind.…

Mijn Engeltje, ik ben niets zonder jou, diepe rouw Pijntjes, verdrietjes blijven binnensmonds, zo trouw. Laten we de tijd die ons rest nog lekker genieten van elkaar Eén handschoen, dik gemis ook ijskoude handen koud harteke. Welke romantikuss Geeft hier geen gevolg aan?…

buren blakend van de ijver die me ook nog eens allemaal aanstaan nu alleen nog een vrouw die niet elke dag in geuren en kleuren over haar pijntjes en kwaaltjes en wat er allemaal anders moet aan m’n kop loopt te zeuren dat is het enige wat ik nog zo graag hebben wou * * voor de duidelijkheid, dit is allemaal fictief.…

irriteert, me ergert wat me verbaast maar ook heel erg blij maakt Dat schrijf ik op vertrouw ik toe aan het papier en het digitale internet die hele te omvatten wereld In de massa praat ik niet meer over "God, Koning en Vaderland" laat staan de politiek, culturen of mijn geliefde Europa maar ook niet meer over mijn werk belastingen, pijntjes…

Neem het me maar niet kwalijk dat mijn lippen niet direct in staat zijn om te proeven van jouw nectar en ander zoet op hetzelfde moment heeft het lichaam gekozen om mij hier en daar in de steek te laten, heel vreemd want ik voel me lekker en toch zijn er kwaaltjes en pijntjes.…

trouwen Ondanks tal van tegenspoed aan elkaar verknocht, zo hecht haast paradijselijk, prins en prinses; het was veel meer Woorden waren overbodig, één blik of oogopslag en alles werd zo helder transparant, doorzichtiger dan het meest fijne en veel meer Onze afspraak ' bed blijft een heiligdom ' onder alle voorwaarden erg lang nageleefd tot de pijntjes…

Wat gebeurt er toch met mij, ‘K heb de laatste tijd zo’n drang voel me vreselijk benauwd en onvrij allerlei rare pijntjes en gedachtegang Wil ineens mijn haar weer laten groeien, en geloof het of niet, in een van mijn oren heb ik zelfs een gaatje laten boren verrek, heb zelfs een baardje laten staan Ik zag mezelf laatst zitten tijdens een…