Alle inzendingen over regendruppel - regenboog

Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

Dwalende regendruppels aarzelen waar ze niets bevochtigen en het licht geen regenboog kan vinden die lijkt op een belofte die ik kan verzamelen of weggeven aan de zomer die zijn schoonheid niet wil ruilen voor een oude jas van herfstachtige buien.…

Als een regenboog, kleurrijk, kleur jij mijn leven. Als een regendruppel, glanzend, doe jij me glimmen. Als de horizon, eindeloos, ben jij het einde...…

De kleuren van de regenboog. Geluid van regendruppels in een klaterende waterval. Joke Berensen…

De uren van mijn baas. Helaas zijn er dagen dat ik uren over heb. Jammer van al die tijd. Helaas zijn er dagen dat ik uren tekort kom. Meestal in de baas zijn tijd. Soms is de tijd mij te snel af. Dan kom ik weer eens te laat. Soms wil de tijd maar niet voorbij gaan. Dat is ook alleen in de baas zijn tijd. Soms zijn er over uren.…

Wanneer we alle ballast eens loslaten en met beide voeten in de zee gaan staan Het water erom heen voelen, dan kan mijn hoofd eens op vakantie gaan. De zee geeft, de zee neemt Het is de plek die me het meeste gevoel van vrijheid geeft. Mijn gisteren verdwijnt en mijn morgen is onzeker, binnenkort is het een keer morgen ik zal vandaag…

Ik wou dat ik vleugels had zoals vannacht in mijn droom waar ik achter vlinders vloog over uitgestrekte weilanden zoete honing van boven als dwalende regendruppels benevelen mij in liefde dansend onder een regenboog tot de zon mijn ogen opende. Ik wou dat ik jou was...…

Dichter, laat de vlammen dansen in uw haard, hout in ’t vuur, bouw hoog de schansen, niets gespaard. Hout in ’t vuur, dat al de vanen waaiend zijn, dat het vuur verteer uw wanen na veel pijn. Dat het fel in de ouwe schouwe vonken spat, eenmaal zult ge zeker bouwen nieuwe stad. Wèg wat drukt en wat doet lijden, wat u deert…

Regenboog vol kleuren de zon die naar me lacht sterren die blijven stralen liefde heeft me in haar macht Rivieren die helder klinken regendruppels als kristal tranen van pijn bevriezen gelukstranen groot in getal Overal pracht en liefde als jij maar bij me bent bij jou voel ik me veilig omdat jij mijn innerlijk kent…

Wie heeft de klok geluid, wachter in ’t heidekruid, woei door de najaarslucht, zingend gerucht? Fluistren de blaren nog, - zeg het mij, zeg het toch, woei hier muziek voorbij, eindeloos vrij? Zong hier een steen tot ons, diep uit het klokkenbrons, heb ik het goed gehoord, klonk hier een woord? Diep in mijn wezen leeft liefde, die…

regendruppels glijden, net als dromen, wil ze niet vermijden, laat ze maar komen! regendruppels vloeien, ze voelen veilig, als bloemen die bloeien, ze zijn me heilig... regendruppels huilen, met een diepe snik, regendruppels verschuilen, net... net als ik!…

de zon vormen felle kleuren een regenboog in een glimlach van de morgenstond…

Regendruppels vallen Gewoon van boven naar benee Waarom doe je zo moeilijk En loop je niet gewoon met me mee? Regendruppels vallen Helder vol met glinstering Hoop en drama zijn voorbij Hoe is nu de stemming?…

Dichte wolkenlucht helemaal vol met water de aarde heeft dorst Hoe het open firmament wordt gekleurd met een ruim aanbod aan grijs getinte wolken die zich verenen met elkaar van waaruit doffe ongepolijste druppel als een prachtige glinsterend, fonkelend stukje vloeibaar glas ontwaakt in het nieuwe leven. Op eenzame hoogte waar ze al tranend…

Druppels, druppels, regendruppels langs een glazen ruit Druppels, stille regendruppels lopen langzaam uit. Met hun spel van fijne ranke lijnen glijden ras druppels, stille regendruppels langs een spiegelglas…

Terwijl de wind de wolken telt Schreeuwen schapen om verloren momenten Rollende donder Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze…

De regendruppel biggelt langzaam...langzaam Langs de ruiten van mijn kamerraam Hij neemt nóóit de kortste weg omlaag Maar zigzagt traag...heel traag Totdat hij door een soortgenoot wordt achterhaald En zo, begeleid, op mijn vensterbank daalt.…

We waren als twee regendruppels die langzaam samenvloeiden bij onze tocht naar omlaag. Maar spatten uiteindelijk in een regenplas uit elkaar, gedoemd om elkaar te verliezen.…

de een na de ander gillend naar beneden spetterend uiteen…

Regendruppels op de daken, lekker warm hier in m'n bed, rustig luister ik naar de regen, terwijl ik nog even de wekker zet. "De engelen huilen weer!" Roept angstig mijn knuffel dan, ik probeer haar wat te troosten, voor zover ik dat nog kan.…

opgevangen regendruppel in zoveel vormen reeds bestaan zon verdampt en opgestegen eengeworden wolkenpracht afgesplitst en neergedwarreld licht gesmolten hemeltraan neergevallen buienregen kristallen druppel zielsverwant boodschapper van elementen houd ik al is het maar heel even het universum in mijn hand…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

de regen dreint en drenst toont koppig pruilend zijn gezicht maar zie mijn tuin straalt lichtend op en lacht…

De regenboog als een teken van een diep verbond. De duif heeft het begrepen.…

kan niet meer nuchter denken verstand vertroebelt door psychische waanbeelden ik wil onbereikbaar zijn dan ben ik onkwetsbaar rondom is het stil maar in mijn hoofd is het alsof de donder mij grijpt telkens weer glipt het geluk mij dwars door de regendruppels heen…

Wanneer het veld naar mij ruikt Dan kom ik als regendruppels bij jou…

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

Regen drupt op mijn hoofd Tranen rollen over wangen op de grond Het doet pijn Ik voel de angst, de woede, het verdriet Ook het samenzijn Hier en nu Daar en toen Het is zo surreëel Die blik en die ogen, om ze te zien vervagen in herinneringen Woorden komen maar schieten niet los Tranen wel Regendruppeltjes op de grond Om te vervagen…

Ik maak voorzichtig het raam open, en vang wat regendruppels in mijn hand. Die ik vervolgens behoedzaam laat lopen, als tranen in ons hartje gemaakt van zilverzand.…

Als regendruppels op een dak tikt het pedaal -- tegen de muziek.…