Alle inzendingen over reppen

Een nog ongerept meisje in Tanger vrijde in de kerk met een zanger, en doordat hij die niet vóór het zingen verliet, is zij gerept en ook zwanger.…

haastige voeten reppen zich huiswaarts thuiskomen voelt als warme armen om je heen in een welkome omhelzing…

mijn voeten reppen zich door zilveren regen ik dacht: ik kleur de woorden en maak een zon later op de dag zal zij komen haar hitte verschroeit me zij zal vogels verstenen in oogverblindend licht vleugels gebroken niemand is veilig als het zomert laat mij winters zijn ik ruik bloemen op ijs mijn voeten reppen zich onder de koperen…

Die reppen later van ‘normaal gedrag’ (Met één oog op de omzet van die dag).…

’t Was niet om zijn klassieke repertoire Al kan Freek zeker van een oeuvre reppen Waarmee hij iedereen haast dood kan meppen Het ging ook niet ècht om dat levensjaar Geen sprake van recyclen of verlengen Freek eer je juist om wat hij voort blijft brengen…

Hij had er met Geen woord over Willen reppen En gaf dan Ook geen kik Toen ze allengs Begonnen aan te dringen Op informatie over Die deal waar Hij niks mee Te maken wilde hebben - 't Interesseerde hem geen biet - En waarbij een kameraad Onbedoeld het leven liet Toelichting: de moord in Marum op 10 juli van dit jaar…

Het was een morgen, kristallijn gezet op vochte weiden, waar de droppeldauw de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel schakerend in het lichte grijs gezegen op gras en groene halmen, in de lucht heldere vinkenslag, over de vlonder het reppen van de voeten, de witte tandenlach, het zingen van de melkster, aan de kimmen de zomen ging…

Tot stilstand is ie gekomen na begaanbare wegen bijna onbegaanbare weggetjes Na gebaande paden bijna ongebaande paadjes in de groene wildernis ......de droge steppen Doorkruisten waterlopen en woestijn het mijn en dijn van vreemde volken Ze werden maatjes waarover stil te zwijgen niet te reppen de chauffeur & het automobiel…

oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak een woordje reppen…

vals draait een kring rond de maan in het duister is er een komen en gaan van geluiden onherkenbaar in bestaan reppen zij zich voort met een spoor van buitenissigheden achter zich aan aarde lijkt te schokken door brokken vreemde energie mythen sagen en legenden geven nooit zoveel ellende de stoet lost op in het licht…

roept de torenvalk grijze muizen vale ratten reppen zich de draaitrap af de klok slaat een vleermuis naar mijn ketel ik roer en roer tot het schuimt spat en spettert er zweeft een rode bus door mijn behang met een kwaakchauffeur de piepconducteur knipt het kaartje van glimworm fleur ik stap maar eens op in weinig woorden drama…

Wanneer ik zeg: “De soep is wat te zout” ontsteekt zij in een storm van onbehagen en ook moet ik het zeer beslist niet wagen te reppen van te heet of juist te koud. Zij reageert alsof ze werd geslagen en ik krijg bars en bitter toegesnauwd dat ik mijn grote mond maar beter houd en niet zoveel moet zeveren en zagen.…

Zij zijn zich niet bewust van geac- cordeerde feiten Media reppen met heel veel woorden over nieuwsitems die toch al enige tijd in lucht hangen Staat de radar niet scherp genoeg afgesteld of leren zij niet(s)...?…

Ik was daar in het bezige gezelschap van mensen, aangegord tot het verbouwen der samenleving, en ik zag hen doende, bouwmeesters, metselaars en timmerlieden, en boog het hoofd en zocht de fundamenten, nieusgierig en bezorgd; ik vond alleen mijn beide schoenen die daar eenzaam stonden ergens op aarde, ik vernam als wind het reppen van de vele…

hij voor uw hoge troon devotie kunt u in zijn ogen lezen dag majesteit, uw goedheid, onvolprezen dwingt hem vandaag weer tot dit eerbetoon een zware taak, jawel, maar wonderschoon hij dankt u, dankt u duizend maal, bij dezen hij voelt zich, bij uw gratie, uitverkoren vergeeft u hem dit lichte ongemak het is van korte duur, hij zal zich reppen…

venstergaten bevreesd dat zwakke dijken zullen breken vechten soldaten met de woeste stroom en loop ik als gevangen in een droom waar grauwe eenzaamheid is neergestreken de speeltuin waar alleen nog vogels zingen ademt een sfeer van dodelijke rust een grote hond wordt snel door mij gesust als hij verward tegen me op wil springen mijn voeten reppen…

Elfstedentocht een opgewarmd gebeuren waarover oudgedienden reppen.…

Of moet ik reppen van gemeenplaatsen? Rem ook al die opsommingen. Bij ideeëngebrek een uitkomst, maar verder - Dichters blazen zich nog wel eens op. Kijk: zoiets is zinnig om op te merken.…

Zie plots 't ontwakend bos de blaadren reppen en - groene vooglenzwerm aan 't vleugelkleppen - zijn takken zwaaien, fris in de ochtendklaarheid! Waak op, mijn ziel! Goud zijpelt langs de kimmen en doet uw wiek van diamanten glimmen: de brede lichtstroom voert u op ter waarheid!…

Zo ligt mijn ziel te branden van verlangen, de vlammen hoog en wild ten hemel stijgend, als grote, vuur'ge, opwaarts gaande slangen; en popjens van verstand en rede, hijgend zich reppen, om wat blussingsvocht te langen.... maar 't vuur verheft zich, machtig groot en zwijgend.…

Wij horen Vrijheids zoete lokken wel, en reppen ons... Niemand wil achterblijven: wij werpen van ons het lange en stijve vrouwen-gewaad, om licht te gaan en snel. Dan breekt iets in ons, en wij wenen, lang... het is zo zacht op een ander te leunen, het was zo veilig in de warme kluis.…

Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Koud en droog, een altijd Oostenwind die komt over de Oosterse steppen die blijft zoals ie is, hard en blind blijft zich naar het Westeremd reppen Lang en kaal met zwarte gronden waarop in de zomer wuivende aren worden gewonnen waaraan je herinneringen kunt bewaren van goede jaren, droog en stil van beroerde winters, nat en kil…

't Rijzend zonnetje gaat mij voor, Wenkt mijn lonkjes, om zijn spoor Na te reppen, En te leppen, 't Vochtje van uw mondje zoet, Als hij 't van zijn Laura doet.…

zij herkent goed de hypocrieten die zich thans reppen haar te groeten Manon ziet hoe hun anjers schieten en sterkt zichzelf met : “zij gaan boeten !”…

Wij reppen onze schreden, En scherpen ons gezicht, En zoeken hier beneden Wat verre vóór ons ligt; - Verzuimen en verzaken, Wat ons omringt, wel niet, Maar hijgen toch en haken Naar vrolijker verschiet.…

Uit het koude Noord verdreven, reppen ‘t machtig vleuglenpaar, Wenden zij naar ‘t Zuid de steven, Zweven over, schaar bij schaar.…

Neen, Puniër noch Schyt kon zulk een wonder scheppen Dat in d'aanschouwbre trek de onzichtbre stem besluit, Die d'adem ruisen deed, en tong en lippen reppen, Verbond de zichtbre vorm aan 't hoorbre spraakgeluid. Wat raast de dwaasheid dan van vroeger beeldentekens, Ten dekkleed uitgedacht voor Leerverborgenheên!…

'k Ga liever leven in de steppen, Waar men geen last heeft van zijn naasten: Om ‘t krijsen van mijn lust zal zich geen reiger reppen, Geen vos zijn tred verhaasten. In Nederland wil ik niet sterven, En in de natte grond bederven Waarop men nimmer heeft geleefd. Dan blijf ik liever hunkrend zwerven En kom terecht bij de nomaden.…