Alle inzendingen over reuk

Zo zeker als de dood zo belachelijk ook Dus twijfel ik, ruik waarderend aan het fruit Bepaal de rijpheid van de vrucht Aarzelen is niet leuk Thuis gekomen blijkt het gelijk Daar schuilt huiselijk geluk In wat ben ik toch menselijk terwijl ik gulzig manga eet…

De geur van perversie Als rozenblaadjes, fris dringen mijn neus binnen, strelen mijn reukorgaan, het gevoel, de geur, het getintel, Ik voel me goed.…

Bakkerswinkeltje - word naar binnen gezogen reuk van croissantjes…

De geur was onmiskenbaar Een nooit te vergeten reuk Van armoede vreugde en lijden De reuk van vervlogen tijden Het was de geur van haar persoonlijk Roept bij mij beelden op van weleer Dat lang gebloemde jasschort Dat bruine plaatje van onze lieve Heer En soms wanneer ik dat aroma opsnuif Hoor ik in gedachten weer mijn Oma Vragend of…

Yasmina Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam beweeg van tak tot blaar in die wind Reuk van Melati in die huis met die aand koel en humid Bandjermasin, Borneo Die riviere sing daar sout en soet Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam Geur van…

Maar dat hij reuke, lucht noch lied en geeft, zo zaan hij eens zijn huis vol kinders heeft? ------------------------------------------- uit: Rijmsnoer (Grasmaand) 1897…

Bij ons staat steniging in kwade reuk. Maar elders straft men zo de vrouwen wel (de mannen trouwens niet) voor overspel. Zij hebben nooit gehoord van deze spreuk: "Als eerste werpt, wie zonder zonde is." Helaas werpen ook zondaars zelden mis.…

O geef ons als oprechte rook-novieten toch heden onze dagelijkse peuk en laat ons in die goddelijke reuk dan opgaan in het hemelse genieten. En kuchend klinken dan in gore walmen de rokersrochels als oprechte psalmen.…

En als ik dan de reuk van de ene heb gehad dan vlieg ik naar een ander er zijn toch bloemen zat.…

vroeger was de dood een schim aan de horizon die mij niet op stang kon jagen later toen hij zich vaker deed gelden kwam ook de reuk van angst de geur van het verval en het berusten in weerom een sterfgeval vroeger was de dood voor mij iets van vroeger doch vandaag steeds meer van nu...…

In een wereld die van aaibaarheid overloopt verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken geen wind, wel zon, stabiele temperatuur en veel, heel veel aardige, zeer aardige mensen, bijna aaibaar Ik luister naar hun stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe…

In een al omvattende stilte valt ´n zucht me al te zwaar laat staan ´n kuch maar ook oh en ah voelt tenenkrommend aan Maar het meest vreselijke is de geur, de reuk van een onhoorbare wind die altijd mijn kant vindt maar bij nader aftasten zich niet meer in mij bevindt!…

Mijn handen rieken van uw reuk waar ik uw steel en blaren kreuk, o gulden Afrikaantjes, en 'k hou van u zo veel en teer als straks uw parkskens gloeien weer saffraan-goud in de laantjes; ik riek u dan zo bitter-fris, onaards en vol geheimenis.…

R DE NEUS VAN FREDERIK VAN EEDEN - Een beschouwing over de betekenis van reuk en geur in zijn werk. Amsterdam, Candide, 1996. 1e druk. Paperback/garenloos/flappen, 20cmx12,5cm…

alles is zinloos mijn reuk een geur en de gebruikelijke rituelen mijn hoofd gescheiden van mijn hart op drift onder een betrokken hemel prik gerust in mijn vinger het zal me niet deren zoals ook pijn zijn doel voorbijschiet in een leeg hart alles is zinloos dromen in zwart/wit trekken zonder ondertitels aan mij voorbij…

Niet toegeven aan de werkelijkheid die mij omringt en vorm krijgt in mijzelf Het delen van de laatste wanhoop, het strelen van een teder gebaar na het verlies van warmte het gehoor, het zien reuk en smaak Een stem van licht alleen van binnenin nog verstaanbaar lichtvoetig huppelend als een gedachte over de herinnering…

ver weg blaatte een kudde tegen de lage avondzon zij grensde aan de stilteoase waarin ik mij bevond weldadig streelde het ontbreken van geluid mijn niet verwende huid intensiveerde zicht en reuk met een alert anticiperen een paradijs vol rust de wind droeg een verdwaalde zucht en de geur van schapen…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

Ze hebben voor heel veel een goede neus en ruiken stukken beter dan ons mannen Maar als het gaat om carrièreplannen is weinig sprake van een goede keus Er zijn van alle kanten stimulansen, maar vrouwen ruiken lang niet ál hun kansen…

Ooit hingen ergens kleur en reuk van straat In authentieke grauwe elementen De groenteman met ruwe bolsterpit Bracht weerloos eerlijk en ongesmukt Andijvie onversneden kroppen sla Geen avocado dadels zoete druiven Maar witlof selderij en knoflooktenen 's Zomers bessen in de winter penen Bungelende weegschaal in zijn kar…

in haar was ik geborgen en breidde ik mij uit en werd ik steeds kompleter en rijpte ik als fruit en ik voeten, handen en reuk en stem en wil totdat ik met een gil geboren werd en banden die ons verbonden hielden en die ik niet meer ken, gebroken werden met een slag, een donderslag.…

het lichaam was gebalsemd voorzien van een afscheidswoord ik vergat de morgen hoorde de adem van een kind we brachten haar naar de stenen waar ze speelde bij wat wind het gezicht plooide voor een vreemdeling van bloemen hield ze en het huis dat voorzien was van haar handtekening ik las een roman kende de reuk en vertwijfeling rood…

dat ik een groot dichter was Kopland, Nijhoff of misschien wel Kloos Maar dat ik toch voor het leven koos Zoals het kwam zo leeg en langzaam Zittend op mijn stoel kwam het voorbij Niet als een film – zoals het hoort En valt eigenlijk beter uit te leggen Door gewoon niets te zeggen En te kijken Niet naar de film dus Maar naar flarden van reuk…

Ik hou mijn tempo traag daar waar geur en reuk samensmelten. De kou trekt uit je lichaam weg om warmte liefdevol te ontvangen. Weg glijden alle andere gedachten er is slechts een hier en nu.…

grijs van mijn brein hangt nu in nevel boven de oude schuren van de buurt het vermoedt een grauw landschap in de country nabij Sussax en sleept mijn herinneringen door de asgrauwe wereld van amper dertig minuten opgewarmd met een eerste Senseo regulair hij wil niet mijn jochie snuffelt wel maar verlaat zich op onzichtbare reuk…

De kleuren, de reuk, de smaken de prikkels van de zinnen die je altijd raken. Zij zitten nog van binnen.…

Zweten, drinken, geur van gerst en reuk van rook. Hé, zwart jasje met je grijze streepje. Oud, versleten, weggehangen. Weet je nog?…

wat leef ik zegt de roos in een groet naar werkelijkheid waar reuk de tastzin is van het eind waar het boek zichzelf ontbindt eindeloos maar schragen en toch de val maken die was voorzien, voorzien van roestige spijlen dat als gif de weg door de aderen vindt leef ik in verlangens of droom ik de tekst op mijn graf, het maakt niet uit hoe…

Na dagreizen slaap komt denken vermurwend een diep mes langs achter in mijn ruggemerg en haastig breek ik je binnen en word geboren genezen gedragen hersteld in een oogwenk reuk: een lichtende ingeving mijn huid wordt bevleugeld met tastzin smaak komt als bloed in mijn mond staan gehoor breekt door het netvlies van mijn oren de morgen…

bloemen fluister ruisen langs de bladeren van papier in mijn zomertuin van hier hoor de tinkel van gerinkel van de buisjes van metaal mijn zinnen aan een touwtje in de flonker van een vrouwtje hoor de tuinfluiter zingen de avond schemert kringen en kleurt de tinten rood als de zon traag vergroot proef maar van de geuren reuk…