Alle inzendingen over rijp

Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele blanke vlezen van uw meluw ooft.…

Een niet te versmaden kleur van stilte rijp dekt mijn tuintje tot in de puntjes toe…

Het was een landschap van rijp op appelaars en perelaars en elzenhagen je weet wel van die langgerekte die maakten dat je nooit het noorden kwijt waart en dat was mooi…

Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…

Het gras blijft groeien groener dan groen wie blijf bloeien blijft dit doen blijft lekker doorgeven en alles blijft geschreven we blijven dit doorgeven dat heet plezier in het leven Verenigde vredespijp Gewoon leip rijp altijd…

De glimlach van de winter is grillig en grauw de hemel in grijze tooi nergens een stukje blauw maar de takken van de bomen gehuld in rijp een schouwspel zo wondermooi…

De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

er waait een wind voorbij mij; een kind in de glans van haar ogen het is zeker dat zij zichzelf bemint wijl zij eerder door 't zijn lijkt bedrogen ik zie nu, hoe ruimte zich vult, sterker nog, ook mijn gedachten geraken verlicht omhuld met pure glans en gratie; hier verlaat zich toekomst op vrijelijk verwachten woorden, ongezegd…

Mijn zomer klinkt als rood rijp fruit de kleur van deze liefde klinkt luid jouw vingers op mijn huid jouw hand op mijn plekje kijk, zeg je ik ontdek je.…

voor het eerst weer op het gras de eerste rijp van koude adem drie planten met witte bloemen lijken verwijtend buiten te staan vier merels met gebolde veren trippelen zoekend naar een pier nóg hangen laatste vlierbessen nóg zoemen trage muggen…

Ik weiger te dansen naar hun pijpen, keer me om met het gezicht naar de zon, en af van hun grillen, ik zal een oogje dicht moeten knijpen, om daarachter het vuurtje te laten rijpen.…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…

Ik had die winterdag, twee jaar tevoren, het bos bezocht. Tegen het strakke blauw, scherp zichtbaar, was van waterdam en dauw een groots, stram woud van beelden ingevroren. Verstijfde arenden, met kop en klauw, gedrochten, vlerken, hertshoorn, duivelsoren. Toen, bij een berk, als uit zijn stam geboren en daaraan vastgegroeid, iets zwarts. Een…

we hebben het warme zomerse rijpen en plukken nagenoeg achter ons gelaten we mochten de zon in druiven vastgrijpen opdat zij in hout en met veel geduld al gistend tot een nobele drank kan geraken en op een zeker moment het glas naar eigen geaardheid toont en vult zo laten de bomen hun blaren gaan nadat de stam iets is uitgedijd een ring…

Nu glinstert alles van de witte rijp. De dunne berkentakjes zijn bedekt Met wollig dons, dat wonderbaarlijk blinkt. Het groene koolblad, dat zoo sierlijk krult Aan lange stengel, vonkt van diamant. In schaduw van de doornenheg hangt, laag Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag, Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.…

Gisteren zei ik het nog: “ Wat ziet het er buiten toch haveloos uit. Met uitgebloeide bloemen, hun bladeren bruin en verdord. En wind die door haast kale bomen fluit.” Hun blad ligt aan hopen, onder heggen en struik. Het groene mos kleeft aan tegels en muren. Regen klettert tegen donkere ruiten. Geen mens waagt zich naar buiten. Maar bij…

Rijp over de velden Boomstronken en takken Handen in de zakken Gaat voorheen beknelde Onbekende wegen Kruist verbeelde degens Tot Holle haar bed schudt Hoe ongerept kun je zijn Al je voet nog boven Onaangeraakt terrein zweeft Kort voor het zwartijs scheurt…

wat gaat komen over het gewilde plaatje waarvan velen dromen het land gehuld in zuiver wit en zilver zie het niet als een vergrijp dit gehuld zijn in dun engelenhaar ben slechts de voorbode van wat gaat komen van dat wat verscholen ligt al lang verwacht en klaar de winter de kerst met hun dromen ik ben die soms zo wonderschone rijp…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…

Vermag het mij te doen blozen Kus mijn nippels als rijpe frambozen Laat mij met exotische oliën beroeren Tot een ongekend hoogtepunt vervoeren Schroom niet ongeremde lusten te delen In hunkering door minnekunst te helen…

” Baren we niet de kinderen uit dezelfde droom? Zijn wij niet de geuren van dezelfde orchidee? Plukken we niet de vruchten van dezelfde boom? Baden we niet in weelde van dezelfde zee?" uit de bundel : Geplukt fruit. van Pama.…

heb jouw beeld met mijn poriën gewist de ruimte uitgedost met gedichten zonder stem jouw leven terug gegeven aan het sterven waar jij zo vaak om vroeg paarse violen, lenterijp een verlangen dat ik nu pas begrijp al is het wel een halve eeuw later…

Klasjes kinderen rennen uit school parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en het aureool van het verleden, door hun praatjes de hemelen te bewegen wordt alles gewist, boort hun schater duizenden kleine gaatjes als een zegen die in plassen aan het asfalt kleeft, zweeft moraal van schaamte in een veinsend boetelicht over werelds…

Eerst denken, dan begrijpen, Dan het langzaam laten rijpen.…

Mijn ouderdom is rijp om uit te spreken het diepste wat mijn hart ervaren mocht, en toch - toen ik voor 't eerst naar rijmen zocht, was één uur rijker dan nu reeksen weken.…

De mooiste bloemen, kleurrijk geheel Ongekend de vrouw die danste tot in eeuwigheid Werkelijk waar ongekend, zij alleen die ons hart verblijdt Met haar dansen van weemoed door koude nacht Warmt zij muren lauw, geurend naar bloemenzee Mannen knikken door hun knieën, als zij al niet 'out' zijn Vrouwen lachen, plukken bloemen De dagen zijn rijp…

van bloeiende bloesem tot prachtige peer hangend in de hete zomer ze is nu rijp en rood ongrijpbaar groot daar aan de hoogste tak rijp moet ze vallen want plukken zal niet lukken pienter die peer…

Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw bemint mij al voor dag en dauw teder lig ik in je armen laat mijn hart door jou verwarmen Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw, heel veel dichter dan bij jou zal geen dichter ooit geraken ……

De late zomerzon is zoet en zacht, het licht diffuus, de bomen nog mooi groen na eindelijk wat regen terwijl de laatste vijgen rijpen. De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen.…

De rijpe Kennis hoort; De onrijpe neemt het woord.…