even maar
er waait een wind
voorbij mij; een kind
in de glans van haar ogen
het is zeker dat zij zichzelf bemint
wijl zij eerder door 't zijn lijkt bedrogen
ik zie nu, hoe ruimte zich vult,
sterker nog, ook mijn gedachten
geraken verlicht omhuld
met pure glans en gratie;
hier verlaat zich toekomst
op vrijelijk verwachten
woorden, ongezegd
bewegen haar hand
ik kijk er na, natuurlijk vanuit
mijn geborgen binnenkant
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 1 februari 2018
Geplaatst in de categorie: psychologie