Alle inzendingen over rode gladiolen

soms voel je zover weg als ik je bij me draag de woorden die ik zeg blijken dan zo vaag hoe kan geluk groeien als pijn zo overheerst wanneer kunnen rode gladiolen bloeien als angst jou beheerst aanvaarden wie je bent is jezelf kennen vertrouwen op het goede is je echtheid erkennen laat maar gebeuren wat hoort de Geest doet…

mocht je denken mijn gedachten zijn slechts gericht de ander te krenken neen, ik getuig; niet elke waarheid hoeft men te gedenken niets van zulk een zwaar gewicht heb ik mijzelf toegedicht gering zijn mijn daden doch ga voor zuivere ideeën op zonneschijn gericht schenk u mijn rode gladiolen, de liefste feeën ja, zomaar mijn idolen…

Twee acht… lijkende rode gladiolen het was zo gebeurd. Gelijnd met balpen, overtrokken. Een kaarsschuine vlam werd er ook bij betrokken. Dichten ogen en een zachte rode glimlach, Gedachten brachten.... Als ik haar vandaag zag. Mijn werk liep gestaag, nog een slak Die nog ontbrak. Een foto snel, Een sprint, Ik kom wel...…

verschijnende dolken * ik hou van gladiolen: met rode of witte bloem* als lijkt dat ik mijn grip verlies en het zicht versmalt tot een leeg verhaal wat houdt mij dan nog hier vertel het mij, in mijn eigen taal * ik hou van rode gladiolen* ik weet men heeft mij lief, afwisselend bezongen, is…

Hoog zwanger van bloei gladiolen in een vaas lofzang op leven…

nog trekken bollen als knollen aan ons voorbij fleurende gladiolen buigen, beuren op…

Tuig van de richel worden ze genoemd, Rapalje of geteisem, halve zolen, Mark Rutte scheldt ze uit voor gladiolen, Een bloemennaam die wel de ernst verbloemt. Wie bovenstaande regels leest beseft Dat schelden zich somtijds tot kunst verheft.…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

Jouw geest laat een stille echo klinken in de bloeiende zomerse tuin ik heb me in de gladiolen verdiept om de bloemen op jouw graf te leggen. Ze zijn mooi nu, in hun zomerse schoonheid. Als jij vanaf jouw verre ster toekijkt weet ik dat je zult glimlachen. Om zoveel toewijding en liefde.…

zijn dichtersziel draagt verte - ogen om traag langs de vloedlijn te lopen diepte van’ t leven is hem gegeven al heeft hij het liefst gladiolen…

En de altijddurende liefde en de gladiolen.…

Rood en geel gekleurde tulpen blauwe druifjes en gladiolen alles zal in bloei weer staan potten vol met paarse violen. Zonnestralen geven warmte weer als we zitten in de zon zomaar even op een bankje of gezellig op een klein balkon.…

jij wist het aardse als geen ander te ontvluchten zonder in verre luchten op te lossen in de wind waar loslaten het welgemeende credo was van alle volgers haakte jij je lusten diep in het willige vlees striemde met de zweep het zoetzere roze dat in vochtig rood dood of de gladiolen wenste met superieure lach bezag jij de taferelen…

Om hier te liggen is bepaald geen straf Zowel de dood als ook de gladiolen…

mij door u ontstolen, Het stromenzilver, 't rood der gladiolen, Het blond der duinen, 't blauw van zomerweer, De vlucht der vlinders, die om bloemen dolen, De zachte pracht van rozen en vogelveer, Het goud van herfstloof en het brons der peer, De lach der zon en de ogen der violen.…

De intocht wordt vandaag helaas gemist; de gladiolen liggen op de kist.…

men is druk met doodgaan bemerkte ik vanmorgen in de wacht hing hij in de wacht hing zij na het drukken op 't menu het is de dood of de gladiolen of 'n boterham op mijn bord dan lijkt de keuze snel gemaakt…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

Het is rood Rood betekent veel In de liefde tot pijn Maar rood blijft rood Rozen op Valentijn Rood als je verlegen bent, Maar ook rood van binnen Als je verliefd bent Vroeger was het zwart, Maar toen ik jouw ontmoette Veranderde deze kleur Naar mooi en fel rood Het leven had weer kleur De liefde gaf dit weer Via de gebaren die we…

Niet de dood of de gladiolen, maar een plek in een bed tussen de violen, in een kleurschakering van een schoonheid onovertroffen in het natuurlijk zijn. Geen pijn te voelen door die symbiose van die zelfgekozen rustplaats die mijn wangen doet blozen; van een groot geluk tussen die kleurenwonderen zo klein.…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Maar met z’n allen heeft men veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

Het was gewoon een appeltje zo'n mooi rood ding het lag gewoon te glanzen op die glazen schaal met zilv'ren ring. Gewoon een ruikend exemplaar wat niemand pakken wilde terwijl de rest van de schaal nou juist om opvulling gilde.…

Rijmen is zo makkelijk Als ik dicht over jou Elk woord zonder respect is toepasselijk Achter mijn rug mijn leven versieren, waar ik zo van hou Vele levens zijn nu verdwaald Dat van jou kabbelt doelloos voort Te lang voordat de waarheid was achterhaald Zelf schijnvrienden gun ik een leven zoals het hoort Mijn leven is mijn alles Eeuwen heeft…

de zon op je gezicht liegt een gezonde kleur het buisje in je neus ademt de leugen mee een scherm volgt impulsief jouw journaal en terwijl jij je vasthoudt aan draden van zijde geven wij steeds weer de gladiolen water…

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen. Niets veeg…

Rode wijn.…

Geen gladiolen op de laatste dag: Maar toch een bosje bloemen - op m’n graf. ------------------------------------------------ …bij de Vierdaagse zijn twee doden gevallen. Enkele deelnemers begrijpen niet waarom het evenement is afgelast……

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Zij is zo mooi als nagellak rood kan zijn als rozen van gisteren gesneden en in een vaas gezet ondanks schijnbaar verzet sneven met restjes rood als hele kleine rosse bloemen op blanke nagelglans Een gedicht gaat op en onder in haar lach, zo zacht als was en harder dan de hardste diamant…