Netgedichten

netgedicht (nr. 69.509):

Het zoetzere roze

jij wist het aardse
als geen ander te
ontvluchten zonder
in verre luchten op
te lossen in de wind

waar loslaten het
welgemeende credo
was van alle volgers
haakte jij je lusten
diep in het willige vlees

striemde met de
zweep het zoetzere
roze dat in vochtig
rood dood of de
gladiolen wenste

met superieure lach
bezag jij de taferelen
die in orgastisch delen
hun hoogtepunten
cultiveerden in korte tijd

het hemelse kent
geen temporeel begrenzen
benijd door aardbewoners
die dat altijd wensen bij
lust en leven in evolutietijd