Alle inzendingen over ruist

hoe jouw adem me verbindt met het zuchten der bomen onbestemd bewegend met de boswind in mijn haar ik laat me langzaam leiden zolang de dag bestaat in ‘t licht op onze mond en zo lome tederheid je hebt mijn ogen gesloten in de lenden van de nacht waar je ’t hart van onze woorden in eeuwigheid hebt vertaald over jou gebogen heb ik…

Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen beween, pluk het als een heemboeket, waarin hij geleidelijk verdween daar ruist zijn rust in een oneindig gedicht. "Denkend aan een (h)echte vriendschap " Foto: Roos.…

plezier en gevaar op de boulevard ruggelings schommelend op de golven uitgevaren op baren, niet bewust van 't gevaar bewoog ze ongestoord : onder 't schuim bedolven en dichterbij kwam hij, waar haar voetsporen staan gegrift onder de wijde hemel, terwijl de bleke zon opklom naar goud, uit kobaltblauwe oneindigheid, de snurkende maan ruist…

Onthaasting voor een habbekras Geen herrie en geen uitlaatgas Geen winkelwagen in de sloot Wat ruist er dus door ‘t struikgewas? Geen koekoek of een springmatras En ook geen kauw of vlinderdas Ik werp het antwoord in uw schoot Het is.. het is.. de fluisterboot!…

Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen, ruist, gij, mijn smart in slaap...   In uw schaduw strek ik mij neer in de kille lucht. Mijn armen, mijn armen rek ik tot haar, die mij is ontvlucht... Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen, ruist, gij, mijn smart in slaap. Zweeft neer, weeft rond, o dromen, weeft mijn arm hart in slaap.…

Stilte ruist door de bomen. Stilte ruist in mijn hart. Alles zal wel goedkomen. Ik was gewoon even verward.…

Jouw leven ruist nog in mij, in mijn gedachten denk je met mijn vragen mee hoor ik uitspraken die je ooit deed .....Jouw leven ruist nog .....in mij, in mijn gevoelens .....beweeg je met mijn bloed mee .....voel ik je stromen door mijn hart Jouw leven ruist nog thuis, alsof je aanwezig bent de warmte van jouw lichaam ergens tastbaar…

Een siddering ruist Als zachte werkelijkheid In boombladeren…

De wind ruist door een reusachtig bloesemboeket van roze wolkjes.…

een golvend graanveld ruist na in de avondwind voor de rode zon…

regelmatig ruist de zee vandaag hun namen uit in schelpengruis…

De oceaan ruist eindeloos ver om mij heen -- hier in het beekje.…

De wind blaast alles weg, wat liefde is geweest -- ruist in de bomen.…

In de kamer ruist stilte, alsof de schepping -- hier gaat beginnen.…

mijn geisha schenkt thee haar roodzijden kimono ruist als rijstpapier…

ruist door open raam, waaiert zomergeuren in opbollend gordijn.…

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht.…

Zwijgend niet meer dan dat De stilte ruist zacht voorbij Mijn hart is nog vol van jou Maar jouw leegte die vult mij Het is alweer zo lang geleden Dat jouw zinnen mij streelden Je armen mij teder vasthielden Tranen vertroebelen die beelden Steeds verder drijf jij nu weg Zal je mij ooit weer omarmen Terug naar wat er eens was….…

Herfst ruist met wind rond 't ouderlijk huis Voorgoed ga ik 't huis verlaten Zal geen enk'le muis meer betrappen Van geen geluid -als 'r voetstap vertrouwd- meer weten En grappen... ze zullen geen echo meer vinden Verstomd de meezang met 'r draagbare radio Rond 't ouderlijk huis loopt wat verweesd 'n oud kind.…

Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren Der populieren aan de zoom der weide; Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren. In de elzebosjes aan de kant der sloten, Doorgeurd van honingklavers en kamillen, Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen Met lang-gerekte, zangerige noten.…

Vandaag opnieuw beluisterd wat gisteren opgenomen is, woorden zinnen van jou en mij, en zelfs hele gedichten, jouw aura gevangen en die van mij, zit nu in ons bot Geprobeerd om de vlekken op jouw huid te hertalen in hoe toekomstvoorspelling zich vervullen laat, de symmetrie van links en rechts uitgedrukt in evenveel, want het hart maakt het…

er lag een rouwkaart in in de gang ik las de schuingedrukte regel bovenaan buiten en binnen raakten elkaar aan alles sprak voor zichzelf ik was thuis…

bamboe ruist net als regen in stille straten geef mij maar bamboe…

zwart water rimpelt de regen ruist daarover met kille druppels…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

het schelpenpad trekt me dwars door zand en duinen vredig ruist de zee…

)))))))))))(((((((((((((((( Het ruist, suist of piept maar het komt niet van buiten binnen nooit meer stil…

[Haiku] verlaten bospad slechts door herfstwind betreden wat ruiste, knispert…

nu ik schelpen raap schroomvallig gebogen zacht ruist zijn stem zoeter…

brullende passie ontstijgt de waterspiegel waar riet zachtjes ruist [haiku]…