Alle inzendingen over rust en wonderen

als het leven mij geen waarheid vertelt leef ik dan in slechts een leugen of ben ik zelf de allergrootste illusie zoals de vogel die heel dicht bij doden rust, in wonderen gelooft en rond de jongste dag zingt rond mij steeds zachter verward om de schreeuw die in mij huist omdat ik niet meer ben verdwaald in…

Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet. Alle geluid, dat nog van verre sprak, Verstierf - de wind, de wolken, alles gaat Al zacht en zachter - alles wordt zo stil...…

Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Artsen kunnen wonden helpen helen. Geen arts heeft wonderen geleerd. Het feit dat liefde ziekte helen kan is een onbegrepen wonder. Een wonder dat gezondheid heet. Laten we ons tot slot verwonderen over het allergrootste wonder, dat leven wordt genoemd.…

Een mens doet veel, om erbij te horen, een mens doet meer om aardig gevonden te worden. Een mens doet ALLES om gewaardeerd te worden. Toch ontbreekt het juist daaraan, dat mensen elkaar bijna niet meer zien staan! Wordt wakker!…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Maar vaak gebeurt het wonder… ik zak erdoor, zodat ik vrolijk wezen kan.…

aardbevingen, ondraaglijke smart of littekens op ziel gekerfd, heftige louteringen; Hij dirigeert en zal Heersen Toeval bestaat niet en alles is zo zinvol, helend en wijs Duld Stilte, meditatie een ongenaakbare reddingsboei tot vredevol Leven, boordevol Dankbaarheid ook berusting Pauw spreidt zo trots haar weidse ongenaakbare hoopvolle onheuse wonderbare…

Wat we sinds Socrates weten, is dat we niets weten. We kennen onszelf niet eens. We weten niet wie God is. Niets laat hij van zich horen. De zon die brandend aan de hemel staat. De open ogen van een pasgeboren kind. Een ziek mens die niet sterven gaat.…

bemind zijn mijn sedum violen margrieten wat rest is de rust om van hèn te genieten: de dauw van de dag die ontwaakt langs mijn pad een wonder bewegend van bladgroen naar blad…

gisteren werden we nog omarmd door zonnestralen onvoorwaardelijk liefgehad door hem die ons voor altijd beschermen zou vandaag rollen regendruppels langs de ramen lijkt de hemel ontroostbaar daar deze belofte bruut werd verbroken nu blijft het voor altijd stil…

heel soms heb ik die drang te vluchten zover ik kan ver weg van hels kabaal naar een plaatsje ideaal ik zoek en blijf maar zoeken bestaan die plaatsjes wel… het klooster zou mij kunnen helpen of begin ik eerst wel met mijzelf… de muizenissen in mijn hoofd verjaag ik één voor één ik zet alle vensters open en veeg ze er massaal doorheen…

Waar ik je ook zie, even met je mag praten komt er een warmte vanuit je ogen het is iets, dat valt niet te beschrijven je bent een persoon die ik niet wil verlaten het gevoel voor jou is heus niet gelogen wie weet mag dit nog even voor een tijd blijven? Hoor ik de "wind" als een lied dan op mijn cd een teken die dan over mijn gedachten gaan…

Waar ik mij wendde in dezer wereld wonder Is diepe en schone rust. Mijn hart alleen, Mijn hart roept wenend door de stilte heen Om een nog dieper en nog schoner wonder. O hart dat van uw schoonste droom bevangen Toch niet kunt rusten en niet rusten wilt, Maar roept en weent en tot de dood u stilt Moet almaar leven en almaar verlangen!…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

Men wist uit ervaring, na een blik op het land dat het tijd was om te ruste te gaan tijd om te dromen, tijd voor de maan dat de zon voor die dag was opgebrand.…

Woorden zijn krukken die denken dat ze kunnen lopen. Schrijvers zijn doven die denken dat ze luisteren. Wijzen zijn wijzers die denken dat ze wijzen. Denkers zijn blinden die denken dat ze zien. Ervaren is horen en zien. Zijn heeft met denken weinig te maken. Alles met laten. Soms met doen.…

Al sla ik niet met woorden, de gedachten zijn er ooit en die voel ik soms steken in de vijver van verlangen. Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid. Zovelen zijn er hier en elders die nog moeten wachten tot iemand naar hun vragen hoort, hun droeve blikken ziet en zelf ervaar…

Laat ons zijn twee vlinders, als de wereld ligt te rusten. Laat ons bevliegen het wonder van elkaar in Amor's slaap te wiegen. Laat me zijn je liefde voor de nacht, als de dag niet weet dat wij elkander kusten.…

Vleugels van vissen, die wonderlijk zingen op rotsen: "Kom tot mij" En dan de reflectie die op of net onder het water rust; daar het zonlicht kust tussen waterrijders, lelies en verdronken seringen. Tot hij zachtjes zucht: "Ik zal je missen". Het is niet gelogen.…

Laat je tranen in ons drogen, wonder nu het avondrood. Er is geen afscheid, zonder leven. Geen liefde zonder, echt bestaan. Je hebt jezelf, al vergeven, ons in alles, aangedaan. - Rust maar. Rust maar zacht, mijn lieverd, mijn allergrootste schat.…

Rust die neerdaalt, het blijft een wonder. De zee weerspiegelt. Zonondergang, elke keer weer anders. Foto Cobi Storm…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

De waterlelie rust nog dicht achter de uitgelopen beuk. Straks zal de bloem zich glorieus ontvouwen ik zal me kleden om dit wonder van dichtbij te aanschouwen.…

satanisch gelach uit duist’re gaten het hellevuur werd reeds ontstoken Het water rimpelt deze dag snel haal ik op vol angst een oneindige rust en Gods glimlach is mijn wonderlijke vangst.…

je geeft me veel en ik ontvang samen tellen we voor vier teder en licht ademt de dag diepe rust en zaligheid slapen kan nu zonder hulp van pillen die me vellen jij maakt dat wonder waar zo blij met jou en mij liefde een mooi spel zij is het die met ons speelt…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…