inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.278):

liefde is wat ik weet

als het leven
mij geen waarheid vertelt

leef ik dan in slechts een leugen
of ben ik zelf de allergrootste
illusie

zoals de vogel die heel dicht
bij doden rust, in wonderen
gelooft

en rond de jongste dag zingt
rond mij

steeds zachter

verward om de schreeuw
die in mij huist omdat ik niet meer ben

verdwaald

in de mens die ik bedacht
vreemd - achter deze onomkeerbare wereld –
zonder omhelzing


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 23 mei 2009


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.1 met 25 stemmen aantal keer bekeken 799

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Sanne L, 16 jaar geleden
Zo schitterend mooi!
Quicksilver, 16 jaar geleden
Mooi geweven draden die niet meer zijn verdwaald, in de mens die je bedacht!Heel diepzinnig schrijven!
julius dreyfsandt zu schlamm, 16 jaar geleden
een prachtig diep gedicht en toch licht verwoord
annabel, 16 jaar geleden
Nooit verdwalen in de mens die je bedacht!!
Graag gelezen.
mobar, 16 jaar geleden
Zeer fraai verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)