Alle inzendingen over samengebracht

Je kan de lente bijna ruiken boomknoppen neigen al naar het tere groen alles zal weer ontluiken in bladertaal en lentebloem oogstrelend samengebracht in dat betoverende seizoen…

in deze stilte zijn we samengebracht verwekt met broze snaren voortgebracht door een onvoorwaardelijke liefde en dan biedt de hemel haar een nieuwe kans met wolken die de prille maagdelijkheid verstrengelen met het genoegen van een eeuwig leven elze…

Bla ! Zeg ik dan Wat moet ik anders ? Rabarber vind je vies ! Verder niets te zeggen Behalve dan, dat de wind zomaar je wilde haren door mijn gezicht blies…

ik zag de wereld tot stilstand komen huilde toen de laatste lach stierf in mijn dromen nog was de zorg zichtbaar voor de gebleven mens in kleine sketches bloeide liefde als enige wens niet de nood heeft hen toen samengebracht wel het besef dat zij deel waren van alles wat nog rest…

het jaar kende precies zijn plaats het was bezig met wat bewegen moest het vond het moeilijk om zichzelf aan te raken toch liet het een spoor achter van mooie en minder mooie dingen in een wereld van ontmoetingen waarin activiteiten samengebracht werden in een beschaafd applaus deze tijden weerspiegelen nu in onze herinneringen.…

Recht aan ------- MET VEEL KRACHT Onbeschrijf lijk zijn De lijnen die in ------- Diverse kleuren Op een doek van 50-80 in Heerenveen zijn ------- SAMENGEBRACHT (www.museumbelvedere.nl)…

in de vuurlinie van eigentijd tussen flarden ongemak grof gesneden uit geurige aarde te elfder ure van de kalender gescheurd en weer samengebracht met lucht die deze kleuren baarde steeds stiller ontdaan van lengte van dagen, vereeuwigd in steenrijp dan weer grijs gesomber nergens voor nodig, kijk omhoog naar de intredende voorstond…

armen mag ik wiegen als een kind mag ik even komen schuilen totdat ik hier mijn rust weer vind ik wil slapen in jouw armen ik zoek jouw warmte ik ben zo koud, hier kan ik me veilig voelen omdat ik weet dat je van me houdt laat me slapen in jouw armen laat me dromen iedere nacht laat me denken aan de dag die ons toen heeft samengebracht…

Na deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten liefde Nog zoveel dagen niet geteld geheimen nog niet gedeeld woorden onuitgesproken strelingen niet gevoeld Twee horizonnen vloeien samen culturen zacht gekneed alle talen kennen liefde geen land dat niets van passie weet Ze zullen vloeien…

Water, niets dan water in de oceanen van de aarde samengebracht schuimende golven raken met veel geklater de drijvende schepen in volle kracht Water, niets dan water zinkend schip op volle zee vergaan neemt herinneringen mee voor later en rust in stilte op de bodem van de oceaan daar in de diepte van de zee zijn mensenlevens uitgeblust…

in de holster onder zijn oksel doet hem de wereld aankunnen eindelijk baas over eigen lot God staat op de trein te wachten zijn laatste reis, weg van hier waar zoveel mensen hem verachten uitschelden, verstoten, vergeten later misschien te ontdekken, schadelijk de kracht die kan uitgaan van hen onder invloed van enkele grammen lood samengebracht…

schreef over de grachten in het niemandsland waar verdwaasde weeskinderen zoeken naar de spiegel van de kalme horizon en weet je, in mijn kleine wereld blijf ik in gedachten alles lezen wat jij ons in broze woorden toevertrouwde in de doodsangst van jouw benauwde leven altijd samen op weg naar nergens ons verwonderen over de zoektocht samengebracht…

even Maar, voor heel even Zijn wij verbonden in Het zijn - om daarna Elke broeder en zuster Van de straat dezelfde Uiting van liefde toe Te wensen - en even, Heel even maar, voel ik Mij een jongen van de Straat, samen met die Twintig andere broers En zussen in Christus Die geen dak of huis Hebben, maar eens per week zijn Samengebracht…

Eens zal Hemels recht worden gesproken over heel de samengebrachte mensheid. Wordt men daarbij geheeld of gebroken? Ziet het tegemoet: berouwvol, toch verblijd! Dan wil oordeel met genade stroken. Een toon schalt: "Blijvend Paradijs wordt gewijd!"…

Nu de herinneringen van twee volwassen metgezellen in de verte op de deuren tikken van feestzalen en rouwkapellen wellen in omzien de tranen van vreugde en geleden verlies wordt warmte van jaren ingepakt mengt zuidenwind met kille bries maar ook na deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten…

Regendruppels slaan vervaarlijk tussen takken door en raken ons gelaat met brute kracht, gebukt tegen de wind in loop je weer wat door want juist dit weer heeft ons hierheen samengebracht.…

ik wou dat ik in zevenmijlslaarzen hink stap sprongen kon maken op een springplank waar lavendel blue weelderig bloeit in de vaas van jouw ogen dicht bij elkaar (al wat we aan liefde hadden samengebracht, op vingertoppen licht) voetstappen vinden vlijt gekeeld donzen uren die wiegen onder de naakte zon balletten in jou en mij als (…

twee Als doel de Hemelse horizon Ontzettend mooi als dat eens kon Daar aangespoeld op een strand Zijn we in het hemels Paradijs belandt Bedrijven in het zand ons Samen zijn De Liefde langs de kustlijn Onze lichamen versmelten in één Vasjra en Yoni samen als een edelsteen Daarna ga ik slapen en houd jij de wacht Mede door de zee zijn wij samengebracht…

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan het doel de geur in een moment ontdaan van gepolijste materie en van willekeur dorstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, iedere kiezel werd een vloeibare film van pixels samengebracht tot één fragment, zinnebeeld als…

als weduwe, trouwde met een heer toen was daar de oorlog met de Duitsers aan de macht onder hypnose vertelt ze dan van die fatale nacht maar dat is nog niet het einde, er staat nog veel meer in dit boek dus wat ik u nog zeggen kan, ga er naar op zoek (vervolgens afsluitend een gesproken tekst, zijnde de epiloog): Toeval had Manta en Els samengebracht…